Εγκλωβισμένοι στο πατρικό μέχρι τα 30

Από την ενηλικίωση το άτομο ονειρεύεται να μείνει μόνο του. Ποιος δεν ζητούσε να αυτονομηθεί; Να έχει το δικό του σπίτι; Τον δικό του χώρο; Τι γίνεται όμως τα τελευταία χρόνια της βαθιάς οικονομικής ύφεσης  που οι μισθοί έχουν μειωθεί και οι απαιτήσεις φαντάζουν βουνό; Ολοένα και περισσότεροι νέοι στην Ευρώπη, βλέποντας πως δεν μπορούν να καλύψουν βασικές τους ανάγκες καθώς δεν φτάνει ο μισθός τους ούτε για τα προς το ζην, αναγκαστικά παραμένουν στο πατρικό τους σπίτι, επιστρέφοντας στο μοντέλο της οικογένειας περασμένων δεκαετιών όπου οι νέοι εγκατέλειπαν το σπίτι που μεγάλωσαν, μόνο όταν επρόκειτο να παντρευτούν.

Όπως αναφέρει έρευνα του οργανισμού της Ε.Ε. Eurofound,που φιλοξενείται στην Guardian, το ποσοστό των ατόμων 18-30 ετών στην Ευρώπη που ζουν ακόμη με τους γονείς τους αυξήθηκε σε 48%. Αυτό μεταφράζεται σε 36,7 εκατομμύρια νέους, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2011.

Το Eurofound όμως αποκαλύπτει και το πόσο έχει χειροτερέψει το επίπεδο ζωής των νέων, αφού το 49% ζουν σε νοικοκυριά που βιώνουν στερήσεις. Το 2011 το 27% των νέων βίωναν ένα «μεσαίο επίπεδο» στέρησης, που σήμαινε ότι δεν μπορούσαν να αλλάξουν τα παλιά τους έπιπλα, να καλέσουν φίλους στο σπίτι ή να πάνε διακοπές.

Όπως εξηγεί η Άννα Λουντβίνεκ, μία από τις ερευνήτριες που έκαναν τη μελέτη, η κατάσταση για τους νέους έχει αλλάξει ριζικά σε σχέση με εκείνη που ζούσαν οι γονείς και οι παππούδες τους. Σημείωσε επίσης όμως, πως είναι μύθος ότι αποτελεί μία χαρούμενη παρέα η συνύπαρξη πολλών γενεών μίας οικογένειας κάτω από την ίδια στέγη. «Σε τέτοιες περιπτώσεις παρατηρούμε μικρή ικανοποίηση από τη ζωή και υψηλό επίπεδο στερήσεων και κοινωνικού αποκλεισμού», εξηγεί.

Το 22% όμως αντιμετώπιζει σοβαρές στερήσεις, το οποίο μεταφράζεται σε αδυναμία να καλύψουν βασικές ανάγκες, όπως η θέρμανση στο σπίτι, ποσοστό που ανέβηκε κατά 6 μονάδες από το 2007. Σε αυτή την κατηγορία, η Ελλάδα βρίσκεται τρομακτικά ψηλά, παρουσιάζοντας από τα μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης των στερήσεων (15 μονάδες), ενώ η σοβαρότερη επιδείνωση παρουσιάστηκε στην Ισπανία (20 μονάδες).

Η έρευνα προδίδει πως λίγες χώρες εξαιρούνται από αυτό το γενικότερο κανόνα, καθώς πλέον το φαινόμενο δεν αφορά μόνο τις χρεωμένες περιοχές της Μεσογείου. Οι αριθμοί δείχνουν μεγάλη άνοδο στους νέους που δεν φεύγουν από το πατρικό τους σε χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, η Γαλλία, το Βέλγιο και την Αυστρία, ενώ στην Ιταλία αυτό αποτελεί σχεδόν κανόνα, μια και σχεδόν τα 4/5 (79%) των νέων ενηλίκων μένουν με τους γονείς τους. Στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό ανέβηκε από το περίπου 37% στο 46% από το 2007 έως το 2011.

Αυτό το φαινόμενο που παίρνει διαστάσεις δημιουργεί και ανησυχίες για το ποσοστό γεννήσεων και τα δημογραφικά στοιχεία μίας ηπείρου που γερνάει. Παράλληλα, η έρευνα δείχνει πως δεν παραμένουν εξαρτημένοι από τους γονείς τους μόνο εκείνοι που σπουδάζουν, αφού και το ποσοστό εκείνων που εργάζονται αλλά δεν εγκαταλείπουν το πατρικό τους αυξήθηκε σε 34%.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως για τους νέους Έλληνες τα πράγματα δεν είναι καλά ακόμα και στο ύψιστο αγαθό της Υγείας,  έχουν τα χειρότερα ποσοστά στην πρόσβαση στην περίθαλψη. Η καθυστέρηση στο να κλείσουν ένα ραντεβού (65%), η αναμονή (68%) και το κόστος (64%) που τους κρατούν μακριά από την περίθαλψη είναι τα υψηλότερα σχετικά ποσοστά στην Ευρώπη.