Η κυβέρνηση (σχεδόν) εκβιάζει για συναίνεση στο ασφαλιστικό
Στη διαπλοκή (που αλλού;) απέδωσε ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, τα σενάρια που διακινούνται για τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης, κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια.
Ο κ. Βούτσης στοχεύοντας κυρίως κατά της Νέας Δημοκρατίας και σε δεύτερο χρόνο κατά των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης έθεσε σειρά θεμάτων για τα οποία θα μπορούσε, όπως τόνισε να διαμορφωθεί ένα «αρραγές μέτωπο». Παράλληλα καταλόγισε στην αξιωματική αντιπολίτευση «πολιτικό επαρχιωτισμό που δεν ξεπερνά το τρίγωνο του Κολωνακίου» διότι πέραν των καταγγελιών δεν έχει κάτι άλλο να ορθώσει προς μια θετική κατεύθυνση. Μάλιστα, έφερε ως παράδειγμα τις απειλές Ευρωπαίων προς τη χώρα μας για έξοδο από την Σένγκεν, τις καταγγελίες για την πρόσφατη ανακεφαλοποίηση, την κριτική κατά της επιβολής φόρου 23% στην εκπαίδευση.
«Δεν σας άκουσα να αντιπροτείνετε κάτι άλλο. Και αυτό το λέω ως δυστύχημα» ανέφερε χαρακτηριστικά και συνέχισε διερωτώμενος: «Υπάρχει πεδίο συνεννόησης;». Ο πρόεδρος της Βουλής εξέφρασε δε τη βεβαιότητα ότι μπορεί να υπάρξει ένα ευρύ πεδίο σύμπραξης σε «ανοικτά ζητήματα που βρίσκονται επί θύρας». Αναφέρθηκε, μάλιστα, διεξοδικά στο επικείμενο ασφαλιστικό και στις πιέσεις για να υπάρξει περαιτέρω μείωση των συντάξεων.
«Θα μπορούσε να γίνει μια συζήτηση ώστε να υπάρξει μακροπρόθεσμα ένα καλάθι, ένας κουμπαράς» αντιπρότεινε. Συστράτευση ζήτησε και για το χρέος «διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της χώρας», αλλά και για το μείζον θέμα της απελευθέρωσης των απολύσεων και περαιτέρω ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. «Υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για συνεννόηση. Τι περιμένετε να πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Άστο αυτό, άστο να πάει στο διάολο» ανέφερε γελώντας μέσα σε χειροκροτήματα από τις τάξεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, ο Νίκος Βούτσης μίλησε και για τα σενάρια διαπλοκής που αναπτύσσονται τις τελευταίες ημέρες με αφορμή και το πρόσφατο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών. Κατέταξε στα σενάρια αυτά τις οικουμενικές κυβερνήσεις αλλά και την αποσταθεροποίηση του πολιτικού συστήματος και τα απέδωσε στον πόλεμο που γίνεται από κάποιους που επιχειρώντας να μην απωλέσουν τα συμφέροντα τους «βάζουν σαν πιόνια το πολιτικό σύστημα για να μείνουν αλώβητοι».