Η τριπλή «ζυγαριά» για τον κατώτατο μισθό

Με την ενεργειακή κρίση και τον καλπάζοντα πληθωρισμό να αυξάνει τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά επιτελεία των ευρωπαϊκών –και όχι μόνο– κυβερνήσεων, στο τρίγωνο Μαξίμου-Υπουργείο Οικονομικών-Υπουργείο Εργασίας έχουν βγάλει μολύβια και γόμες γράφοντας και σβήνοντας νούμερα για το τελικό νούμερο της νέας αύξησης του κατώτατου μισθού που έχει προαναγγελθεί για τον Απρίλιο.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Ο νέος μποναμάς βάζει δύσκολα στους «γαλάζιους» επιτελείς που ουσιαστικά βρίσκονται μπροστά σε έναν μηχανικό ζυγό όχι με δύο αλλά με τρεις πλάστιγγες οι οποίες υποχρεωτικά θα πρέπει να ισορροπήσουν. Στην πρώτη πλάστιγγα μπαίνουν τα «ζύγια» της αναγκαίας αποκατάστασης μέρους των σημαντικών απωλειών που έχουν υποστεί τα εισοδήματα των πολιτών από την υπέρμετρη ακρίβεια.

Για τη δεύτερη πλάστιγγα η κυβέρνηση αναζητά το κατάλληλο ισοζύγιο ώστε να προστατευτεί και η πλευρά των εργοδοτών –κυρίως των μικρομεσαίων– που εκ των πραγμάτων θα δουν το λειτουργικό κόστος των επιχειρήσεών τους να φουσκώνει από την επερχόμενη αύξηση του κατώτατου μισθού.

Υπάρχει τέλος η τρίτη πλάστιγγα που θα ισορροπήσει της δύο άλλες και σε αυτήν θα ζυγιστούν οι συνολικές αντοχές της ελληνικής οικονομίας. Από την κυβέρνηση διακηρύσσεται σε όλους τους τόνους και με κάθε αφορμή ότι η οικονομία έχει χτίσει ισχυρά αναχώματα που θα την βοηθήσουν να καταγράψει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και το 2023 που θα είναι σημαντικά υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το προβληματισμός ωστόσο είναι να βρεθεί το «χρυσό ποσοστό» που δεν θα θέσει εν αμφιβόλω τη… στατικότητα των παραπάνω αναχωμάτων.

Σε κάθε περίπτωση όλα θα έχουν ξεκαθαρίσει στις αρχές Μαρτίου όταν το Υπουργικό Συμβούλιο θα ακούσει την σχετική εισήγηση του υπουργού Εργασίας και αφού φυσικά θα έχει ολοκληρωθεί (σ.σ. έως το τέλος Φεβρουαρίου) ο διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους.