Η βάση σπάνια κάνει λάθος όταν ψηφίζει…
Ιστορικά στις εσωκομματικές διαδικασίες όλων των κομμάτων επιλέγει πρόσωπα στα οποία βλέπει προοπτική
Πολλοί αναλυτές εξέφρασαν την άποψη ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης πέτυχε αυτήν τη μεγάλη νίκη, λόγω του ότι ήταν νέος και οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ ζητούν ανανέωση. Όμως ιστορικά εάν το κοιτάξουμε, αυτοί που εκλέγονται αρχηγοί είναι όσοι πείθουν τη βάση του κόμματος (μέλη και φίλους), ότι μπορούν να οδηγήσουν τον οργανισμό, είτε στην εξουσία, είτε σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολλά τα παραδείγματα. Η Νέα Δημοκρατία το 1983 επέλεξε τον… μουσαφίρη Κων. Μητσοτάκη έναντι του Κωστή Στεφανόπουλου, καθώς θεωρήθηκε πως μόνο αυτός θα μπορούσε να κερδίσει τον Ανδρέα Παπανδρέου και να επαναφέρει την παράταξη στην εξουσία. Στη Ν.Δ. επίσης, η βάση προτίμησε τον Αντώνη Σαμαρά έναντι της Ντόρας Μπακογιάννη, καθώς εκτιμήθηκε πως μόνο αυτός θα μπορούσε να κερδίσει τον Γιώργο Παπανδρέου. Το ίδιο έγινε και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη μάχη του με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Με τον ίδιο τρόπο κέρδισε και ο Κώστας Σημίτης, έναντι των Άκη Τσοχατζόπουλου και Γεράσιμου Αρσένη, διότι όλοι εκτίμησαν πως μόνο αυτός θα διατηρήσει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Το ίδιο συνέβη και το 2007, όταν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προτίμησε τον Γιώργο Παπανδρέου έναντι του Ευάγγελου Βενιζέλου. Με αυτό το σκεπτικό και ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τον Φώτη Κουβέλη στη μάχη για την ηγεσία του Συνασπισμού τον Φεβρουάριο του 2008, σε ηλικία μόλις 33 ετών.