Ιδιότυπη κοινωνική ανοχή (αλλά ως πότε;)

Ιδιότυπη ανοχή εξακολουθεί να απολαμβάνει η κυβέρνηση. Παρά τα μεμονωμένα επεισόδια, τα σκληρά μέτρα που έρχονται το επόμενο διάστημα φαίνεται πως έχουν παγώσει τους πολίτες οι οποίοι παρακολουθούν ανέκφραστοι τις εξελίξεις. Την ίδια ώρα όμως, το Μέγαρο Μαξίμου προστατεύει με κάθε δυνατό τρόπο το πολιτικό κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα.

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Μπορεί ο Προκόπης Παυλόπουλος να δικαιολογήθηκε στον δήμαρχο Πειραιά Γιάννη Μώραλη για την απουσία του από τον αγιασμό των υδάτων στο λιμάνι υποστηρίζοντας ότι ήθελε να είναι στην άλλοτε εκλογική του περιφέρεια, αλλά για τον Αλέξη Τσίπρα η αλήθεια απέχει πολύ. Κυβερνητικοί κύκλοι υποστήριξαν πως ο πρωθυπουργός δεν κατέβηκε στον Πειραιά λόγω της αντίδρασης του μητροπολίτη στο σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια. Η δικαιολογία καθ’ όλα λογική, αλλά όχι και τόσο πραγματική.

Επί της ουσίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρείχε ένα πρώτης τάξεως άλλοθι στον πρωθυπουργό ώστε να αποφύγει το ανεξέλεγκτο πεδίο του Πειραιά στο οποίο διατηρεί δυνάμεις ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Σε επικοινωνιακό επίπεδο μια επίθεση στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα από τον πρώην σύντροφό του και κορυφαίο υπουργό του δύσκολα θα μπορούσε να διαχειριστεί και θα άφηνε το αποτύπωμά της. Έτσι επιλέχθηκε η κυβέρνηση να εκπροσωπηθεί από τον Θοδωρή Δρίτσα. Υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά, ενεργός πολίτης και λαοφιλής, απολαμβάνει την εκτίμηση των πολιτών ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες ώρες. Με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώθηκε η προσπάθεια του επικεφαλής της ΛΑΕ. Και ναι μεν ο υπουργός Ναυτιλίας γιουχαΐστηκε από ομάδα πολιτών και στελεχών του κόμματος Λαφαζάνη, όμως όλο αυτό δεν ζημίωσε επιπλέον την κυβέρνηση.

Στο Μέγαρο Μαξίμου αντιγράφουν βήμα με βήμα την τακτική όλων των προηγούμενων πρωθυπουργών, από τον Κώστα Σημίτη μέχρι και τον Κώστα Καραμανλή, οι οποίοι παρέμεναν σε απόσταση αποφεύγοντας τη φυσική πολιτική φθορά. Και μάλιστα σε μια περίοδο που το πολιτικό κόστος ήταν κατά πολύ μικρότερο. Θυμίζεται πως και οι δύο προαναφερόμενοι πρωθυπουργοί βρίσκονταν μόνιμα στο απυρόβλητο, ενώ οι λίγες παρεμβάσεις τους γίνονταν μετά από μεγάλη προσοχή και ακριβή προγραμματισμό. Το αποτέλεσμα ήταν ο μεν πρώτος ακόμα και σήμερα να θεωρείται η σοβαρή  φωνή του χώρου που εκπροσωπούσε το ΠΑΣΟΚ, ενώ ο δεύτερος και λόγω ονόματος να είναι μόνιμα ο ρυθμιστής για τον χώρο της κεντροδεξιάς παράταξης.

Αντίστοιχα σήμερα, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρείται να παρουσιάσει ένα πιο ώριμο προφίλ του ανθρώπου που παλεύει για την πατρίδα αλλά ρεαλιστικά. Γεγονός που τον υποχρεώνει σε υποχωρήσεις…

Η ΛΑ.Ε. το βασικό πρόβλημα
Και αν για τον πρωθυπουργό τα πράγματα είναι εκ θέσεως πιο εύκολα, δύσκολα εξηγείται η ανοχή που καταγράφεται και για τα υπόλοιπα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις. Το βασικό πρόβλημα ακούει στο όνομα ΛΑ.Ε., και πρόκειται για τους πρώην συντρόφους οι οποίοι φαίνεται να νιώθουν προδομένοι και δεν διστάζουν να το δείξουν σε κάθε ευκαιρία.  Πέρα όμως από αυτό, η εμπειρία των Συριζαίων βουλευτών σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με εκείνη των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. στο παρελθόν, που οι δημόσιες εμφανίσεις είχαν εξελιχθεί σε επικίνδυνες αποστολές.

Όπως εξομολογείται στην «Α» βουλευτής αστικού κέντρου, «καθημερινά γίνομαι αποδέκτης μιας δικαιολογημένης αγανάκτησης. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει χρειαστεί έως σήμερα ούτε τις εμφανίσεις μου να περιορίσω ούτε καν να το σκεφτώ. Οι πολίτες που τουλάχιστον συναντώ εγώ, αν και προβληματισμένοι –κάποιοι δηλώνουν και προδομένοι– δείχνουν ανοχή σημειώνοντας πως η κατάσταση είναι δύσκολη και καταλαβαίνουν κάποια πράγματα». Το στοίχημα για την κυβέρνηση είναι αν θα καταφέρει να διατηρήσει αυτό το κλίμα και στη συνέχεια, καθώς οι επόμενοι μήνες είναι ιδιαιτέρως κρίσιμοι αφού εκτός του ασφαλιστικού υπάρχουν και άλλα σκληρά μέτρα που θα περάσουν το κατώφλι της Βουλής.

Ειδικά στο αγροτικό το οποίο ακολουθεί, η διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος και μάλιστα με έντονες εσωτερικές διενέξεις, φαίνεται πως λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης. Οι μικρές έστω αυξήσεις στο Δημόσιο, κέρδισαν επιπλέον ανοχή, ενώ το μεγάλο ανοιχτό μέτωπο παραμένει εκείνο της ανεργίας το οποίο αποτελεί και κυβερνητικό στοίχημα έστω και σε επίπεδο υποσχέσεων. Η εκτίμηση για μικρή έστω ανάπτυξη μέσα στο 2016 και έπειτα, μεταφράζεται αυτομάτως σε νέες θέσεις εργασίας. Αν επιβεβαιωθεί στον ελάχιστο βαθμό και ταυτόχρονα η κυβέρνηση ξεπεράσει το κρίσιμο επόμενο τρίμηνο, τότε δεν αποκλείεται ο Αλέξης Τσίπρας να ολοκληρώσει την τετραετία του μετά από πολλά χρόνια εκλογικών διαδικασιών και πολιτικής αστάθειας για τη χώρα.