Masterchef ο ΣΥΡΙΖΑ (στη δαιμονοποίηση αντιπάλων…)

Τελείωνε ο Ιανουάριος του 2013, όταν από το πλατό της κρατικής τηλεόρασης ο τότε πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωνε ότι το κόμμα του θα συμμαχούσε και με τον διάβολο για να έχει αποτελέσματα η χώρα. Σήμερα, 5 χρόνια μετά, η ιστορία δείχνει πως άλλους διαβόλους εννοούσε, με άλλους εωσφόρους επέλεξε τελικά να συμμαχήσει και κάποιους στην πορεία χρειάστηκε να τους μετατρέψει σε… βελζεβούληδες, προκειμένου να διασωθεί πολιτικά.

Τρανότερη απόδειξη από την περίπτωση Μαρινάκη δεν υπάρχει που να αποδεικνύει το διαπιστωτικά ορθό του προλόγου. Ότι δηλαδή η κόντρα που έχει ανάψει για τα καλά μεταξύ των υψηλά ιστάμενων ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου με τον εφοπλιστή και πρόεδρο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη δεν ήρθε από το πουθενά, αλλά κάθε λιθαράκι της είναι απόρροια μιας πολιτικής στρατηγικής που λέει πως «όσοι δεν είναι με μας, θα τους κάνουμε να μετανιώνουν που μας έκαναν αντιπάλους».

Το πότε η κυβερνητική πλειοψηφία της συγκυβέρνησης Τσίπρα–Καμμένου έκρινε ότι είναι αντίπαλός της ο Β. Μαρινάκης έχει ένα ενδιαφέρον να το ψηλαφίσει κάποιος, καθώς τα ενδιάμεσα περιστατικά και ο χρόνος που αυτά έλαβαν χώρα καταδεικνύουν ότι πολλοί εκ των κυβερνητικών ισχυρισμών είναι όχι μόνο προσχηματικοί αλλά και επικίνδυνοι για την επιβίωση ενός πολιτικού πολιτισμού που μοιάζει να έχει χαθεί.

Αποφασίζομεν και… δικάζομεν!

Τι υποστηρίζει η κυβέρνηση σήμερα; Με ένα από τα γνωστά τους non paper –που η διακυβέρνηση της πρώτη φορά Αριστεράς έχει κάνει ψωμοτύρι– οι κυβερνητικοί κύκλοι αποκάλεσαν τον Β. Μαρινάκη «βαθιά απελπισμένο ναρκέμπορο χρηματοδότη των Παραπολιτικών». Αφορμή του πεζοδρομιακού χαρακτηρισμού υπήρξε ένα δημοσίευμα του εβδομαδιαίου εντύπου, σύμφωνα με το οποίο ο Ιωσήφ Λιβανός, βασικός μάρτυρας κατηγορίας στο «Καρούζος-gate», φέρεται να δέχθηκε πιέσεις και εκβιασµούς από μέλος της κυβέρνησης και στελέχη του Μαξίμου για να τους καταβάλει το ποσό των 3,6 εκατ. ευρώ ως μίζα για τα 7,2 εκατ. ευρώ της αµοιβής που νομότυπα δικαιούται ο Λιβανός, ως συνεργαζόμενος με τις αρχές για την αποκάλυψη της mega φοροδιαφυγής που έκανε το ζεύγος Καρούζου.

Αυτό στο οποίο έμειναν απολύτως σιωπηλοί οι ίδιοι κύκλοι –αλλά και ο συνήθως λαλίστατος κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος– είναι στη δημόσια δήλωση  Μαρινάκη ότι είχε δει πολλές φορές τον Αλέξη Τσίπρα στο Μαξίμου. Το διαψεύδουν ή το επιβεβαιώνουν διά της αφωνίας τους; Και αφού πιθανότατα έγιναν αυτές οι συναντήσεις, τι ακριβώς συζητούσαν η κυβέρνηση με τον επιχειρηματία; Προφανώς όχι τις –γελοίες από κάθε άποψη– κατηγορίες για ανάμιξή του στην υπόθεση του Noor1.

Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στην υπόθεση με το σκάνδαλο Καρούζου και τις απειλές της κυβέρνησης ότι θα σύρει στα δικαστήρια τους Μαρινάκη-Κουρτάκη, το πρωτόφαντο ακόμη και για τα ελληνικά δεδομένα είναι το εξής: μία κυβέρνηση (πάντοτε διά των κύκλων, των τετραγώνων και των ρόμβων της και όχι επισήμως) «δίκασε» ήδη έναν επιχειρηματία και εμμέσως ζήτησε και την τιμωρία –αφού τον αποκαλεί ντε φάκτο ναρκέμπορο– πριν καν αποφανθούν γι’ αυτό οι απολύτως και μοναδικά αρμόδιοι γι’ αυτό, δηλαδή οι φυσικοί δικαστές. Και λέμε ότι δεν πρέπει να έχει ιστορικό προηγούμενο η αντιμετώπιση του Μαρινάκη καθώς μια καφενειακού επιπέδου κουβέντα μεταφέρθηκε με ευθύνη της κυβέρνησης στον δημόσιο διάλογο, απασχολεί την κοινή γνώμη επί 48 και πλέον ώρες και αφαιρεί βάναυσα και με ξεφωνητά από έναν πολίτη ακόμη και το τεκμήριο της αθωότητας, το οποίο απολαμβάνουν ακόμη και οι χειρότεροι εγκληματίες, μέχρι να αποφανθεί η Δικαιοσύνη και όχι τα υπόγεια του Μαξίμου ότι είναι τέτοιοι.

Δεν είδαν, δεν άκουσαν… 

Επειδή όμως αυτά μπορεί να είναι ψιλά γράμματα, έχει επίσης ενδιαφέρον να απαντήσει κάποιος από τους ενοχλημένους κυβερνώντες πότε ανακάλυψαν την… πυρίτιδα, εν προκειμένω τη δήθεν παραβατική συμπεριφορά του επιχειρηματία.

Οι έχοντες ισχυρότερη του χρυσόψαρου μνήμη θα ενθυμούνται ότι η υπόθεση που πομπωδώς χρεώνεται στον Βαγγέλη Μαρινάκη δεν είναι χθεσινή. Χρονολογείται από το Ιούνιο του 2014, όταν και εντοπίστηκε στην Ελευσίνα το περιβόητο πια πλοίο «Noor 1» να μεταφέρει προερχόμενο από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δύο τόνους ηρωίνης!

Προφανώς όλη αυτή την τετραετία που μεσολάβησε από το αστυνομικό συμβάν μέχρι σήμερα, στην κυβέρνηση δεν διάβασαν ούτε άκουσαν τίποτα, παρά το γεγονός ότι συχνά-πυκνά και ανυπόστατα φωτογραφιζόταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης ως αυτουργός. Ούτε τον Ιούλιο του 2016 άκουσαν κάτι, όταν το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά από τους συνολικά 32 κατηγορουμένους έκρινε αθώους τους 17, για ορισμένους απεφάνθη ήταν απλώς συνεργούντες στη μεταφορά του ναρκοφορτίου, μη αποδίδοντας μάλιστα ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ από τους διωκόμενους την ιδιότητα του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης.

Επί μία τετραετία, λοιπόν, από το 2014 έως το 2018 ο Βαγγέλης Μαρινάκης ήταν ένας επιχειρηματίας που καλώς επένδυε στον Ολυμπιακό (σ.σ. και καλούνταν στο Μαξίμου για την επόμενη ημέρα στο ποδόσφαιρο), καλώς επένδυε στη Ναυτιλία. Και φυσικά ΚΑΛΛΙΣΤΑ υπερθεμάτισε για το ιερό δισκοπότηρο τότε της κυβέρνησης και του Νίκου Παππά, τις τηλεοπτικές άδειες, καταβάλλοντας τον Σεπτέμβριο του 2016 μέσω της εταιρείας Άλτερ Έγκο το ποσό των 73,9 εκατ. ευρώ για την κατοχύρωση της μίας εκ των τεσσάρων αδειών.

Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΕΙΧΕ ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ «ΧΡΗΣΙΜΟΥ» ΘΥΜΑΤΟΣ, ΚΑΘΩΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΕΛΙΤ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΠΟΥ Ο ΣΥΡΙΖΑ «ΔΕΙΧΝΕΙ» ΩΣ ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΡΥΨΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ «ΓΑΛΑΖΙΕΣ» ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ

Η άγρυπνη εισαγγελέας και οι γνωστοί-άγνωστοι non–paperίστες

Στην κυβέρνηση φαίνεται ότι είδαν το φως το αληθινό –και τη σημαία ευκαιρίας που χρειάζονταν πολιτικά για να ξεφύγουν από τα σκοινιά της επικαιρότητας– όταν στις 23 Μαρτίου η άγρυπνη προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιά, Ειρήνη Τζίβα, άσκησε ποινική δίωξη σε βάρος του Β. Μαρινάκη και 3 συνεργατών του εφοπλιστή, για την υπόθεση του Noor 1.

Έστω και ασκούμενος δικηγόρος που μόλις βγήκε από καφέ στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Μασσαλίας θα αρκούσε για να εξηγήσει στους Θεμιδολάγνους που παρεπιδημούν στην Ηρώδου Αττικού ότι η άσκηση ποινικής δίωξης δεν συνεπάγεται την ενοχή του διωκόμενου. Ούτε φυσικά οι γνωστοί-άγνωστοι non-paperίστες του Μαξίμου μπήκαν στον κόπο να ενημερωθούν ότι το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιώς έκρινε ότι «δεν πρέπει να απαγορευθεί η έξοδος του Βαγγέλη Μαρινάκη από τη χώρα», παρά το γεγονός ότι ο επιχειρηματίας φωτογραφιζόταν ως αρχηγός εγκληματικής οργάνωσης που διακινούσε ναρκωτικά. Γιατί έγινε αυτό; Διότι, όπως είπαν οι δικαστές, «δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για την τέλεση πράξεων της δίωξης».

Αλλά οι κυβερνητικοί παράγοντες δεν ενδιαφέρονταν να περάσουν την εξεταστική στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε όλα τα χαρακτηριστικά του βολικού θύματος.

Θυμίζεται ότι ακόμη και από τα έδρανα της αντιπολίτευσης τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσαν ανέκαθεν ότι η επιχειρηματική ελίτ του τόπου είχε πολλές ευθύνες για την εθνική χρεοκοπία. Έστω και αν δεν είχε δουλειές με το κράτος, η εφοπλιστική καταγωγή του Β. Μαρινάκη ήταν αρκετή για να τον καταστήσει αστικό και ιδεολογικό εχθρό. Πόσω μάλλον όταν ο εφοπλιστής είναι γιος του αείμνηστου Μιλτιάδη Μαρινάκη, που για μία και πλέον δεκαετία έχει (1978-1989) είχε διατελέσει δημοτικός σύμβουλος Πειραιά και εξελέγη δύο φορές βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 1986 και του 1989. Ο Β. Μαρινάκης δεν έκυψε ποτέ τη «γαλάζια» πολιτική τοποθέτησή του, ούτε στα κρυφά έγινε κουμπάρος της Ντόρας Μπακογιάννη και του Ισίδωρου Κούβελου. Απλώς αυτή η ξεκάθαρη θέση του ανέκαθεν τροφοδοτούσε από πολιτικά σενάρια μέχρι πολιτικά παραμύθια (με ή χωρίς δράκους), όπως το ότι χρηματοδοτεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ότι δήθεν εργολαβικά χτυπά την κυβέρνηση μέσω των ΜΜΕ που έχει στην ιδιοκτησία του.

Η κομβική κόντρα που γύρισε την κλεψύδρα ανάποδα

Αν υπάρχει μία αλήθεια, στην οποία «διασταυρώνονται» ο Β. Μαρινάκης, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Ισίδωρος Κούβελος, αυτή είναι η εμπλοκή του συζύγου της αδελφής τού Κυριάκου Μητσοτάκη με τις εκλογές για την προεδρία της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής στα τέλη του 2017. Για τους μη γνωρίζοντες, να πούμε ότι στην αφετηρία της προεκλογικής κούρσας για τα ηνία της ΕΟΕ ο Ισίδωρος Κούβελος είχε να αντιμετωπίσει τον πρώην πρόεδρο του Χρηματιστηρίου, αλλά και παλαιό πολίστα του Ολυμπιακού, Σπύρο Καπράλου. Στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια κυκλοφορούσε ως κοινό μυστικό η δυσαρέσκεια της κυβέρνησης όχι τόσο για την υποψηφιότητα Κούβελου όσο για τη στήριξη που παρείχε στον κουμπάρο του υποψήφιο ο Βαγγέλης Μαρινάκης, με τη σύμφωνη γνώμη, όπως λένε οι κακές γλώσσες του ΠΑΟΚάρχη, Ιβάν Σαββίδη.

Για αυτούς που ακτινογραφούν το παρασκήνιο της μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ Μαξίμου – Μαρινάκη το παραπάνω περιστατικό ήταν το άγνωστο μεν αλλά κομβικό casus belli που γύρισε ανάποδα την κλεψύδρα. Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ-γνωστά: ο Βαγγέλης Μαρινάκης αναγορεύτηκε σε εωσφόρο που πρέπει να εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερο προκειμένου να παταχθεί η (καπιταλιστική κατά ΣΥΡΙΖΑ) διαφθορά και η ανομία.

 

Τα παραδείγματα Ψυχάρη – Κοντομηνά 

Είναι περίπου το σενάριο περί κακών καναλαρχών-επιχειρηματιών που «χρησιμοποιήθηκε» και στα… έργα των Σταύρου Ψυχάρη και Δημήτρη Κοντομηνά. Για μεν τον άλλοτε ισχυρό άνδρα του ΔΟΛ, πολύ γρήγορα μεταμορφώθηκε από αυτό που είχε δει η γάτα Ιμαλαΐων σε εχθρό που εμπλέκεται σε σκανδαλώδη δανεισμό από την τράπεζα Alpha Bank χωρίς επαρκείς εμπράγματες εξασφαλίσεις. Ασχέτως αν τελικά οι εγγυήσεις (σ.σ. η παραλιακή βίλα του πρώην εκδότη στο Πόρτο Χέλι) φαίνεται ότι δεν ήταν… σανό και εκπλειστηριάστηκαν προ ημερών σε ποσό κατά τι λιγότερο από 12 εκατ. ευρώ.

Όσο για τον ιδιοκτήτη του Alpha, δύο φορές δεν μάσησε τα λόγια του όταν περιέγραψε το… πάθημά του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη ήταν η ιδιότυπη εισβολή του στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη, όπου με το σχόλιό του «Σιγά το καλσόν, κύριε Παππά» ενημέρωσε τους τηλεθεατές ότι το κυβερνών κόμμα τού ζητούσε τον έλεγχο των ενημερωτικών δελτίων και των πολιτικών εκπομπών. Η δεύτερη ήταν όταν απευθυνόμενος σε στελέχη του καναλιού είπε ότι «εγώ τους βοήθησα, γιατί είναι νέοι άνθρωποι και πίστευα ότι θα βοηθήσουν τη χώρα, αλλά η πολιτική τους και οι επιλογές τους στην οικονομία οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή».

Φαίνεται πως, έστω και αργά, πολλοί είναι εκείνοι που συνειδητοποίησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξελιχθεί σε… Masterchef της δαιμονοποίησης αντιπάλων ή/και πρώην «συμμάχων».