ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ: Ολιστικές λύσεις για να εκλείψουν νέες τραγωδίες

Τα περιστατικά που ξεπηδούν από τα βιβλία συμβάντων της ελληνικής αστυνομίας συνήθως χρησιμοποιούνται ως «γεμίσματα» των δελτίων ειδήσεων και των ροών των ηλεκτρονικών ΜΜΕ που ξεπερνιούνται σχεδόν αδιάφορα με το πρώτο σκρολάρισμα.

Δεν μπορεί, ωστόσο, να συμβεί το ίδιο με την είδηση του θανάτου της 16χρονης που είχε πέσει θύμα εμπόρων ναρκωτικών στον Βύρωνα. Ως γνωστόν, το άτυχο κορίτσι έδινε τις τελευταίες ημέρες τη μάχη της στην εντατική του «Ερυθρού Σταυρού» για να κρατηθεί στη ζωή αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Και πώς να μην επέλθει το μοιραίο όταν οι σχεδόν συνομήλικοί της ναρκέμποροι είχαν φτάσει στο σημείο, όπως αναφέρεται στη δικογραφία, να χρησιμοποιούν την άτυχη έφηβη ως πειραματόζωο κάθε φορά που ήθελαν να δοκιμάσουν σε «πραγματικές συνθήκες» την επήρεια κάποιου νέου ναρκωτικού;

Είναι αναμφίβολά από εκείνες τις ιστορίες που το δημοσιογραφικό κλισέ χαρακτηρίζει ως γροθιά στο στομάχι, αλλά ανεξαρτήτως κοινοτυπιών είναι σίγουρα ένας σπουδαίος λόγος για να παραμεριστούν η κασσελακιάδα του ΣΥΡΙΖΑ και η οδύσσεια των νοικοκυριών με την ακρίβεια, προκειμένου να στραφεί το βλέμμα της πολιτείας στην μάστιγα που τόσο άδικα στερεί τρυφερά πλάσματα από τους γονείς τους, τους φίλους τους και εν τέλει από το ίδιο το μέλλον αυτής της χώρας.

Δυστυχώς σαν την άτυχη 16χρονη υπάρχουν αρκετά Ελληνόπουλα που παλεύουν με τους δαίμονές τους και νομίζουν ότι θα ξεφύγουν από αυτούς βουτώντας στην άβυσσο της (όποιας) παραίσθησης. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τα πιο πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα (σ.σ. στοιχεία του 2019) που κατέγραψε σε πανελλήνια έρευνά του  το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ) με θέμα τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών στον σχολικό πληθυσμό. Τι δείχνουν αυτά;

>> Ότι σχεδόν ένας στους 6 μαθητές 16-18 ετών (15,9%) έχει κάνει έστω και μία φορά χρήση κάποιας παράνομης ουσίας, με την πλειονότητα αυτών να έχουν δοκιμάσει κάνναβη και το 9,7% να έχουν επαναλάβει τη χρήση της, τουλάχιστον τρεις φορές.

>> Ότι σχεδόν ένας στους 8  μαθητές (12,9%) έχει κάνει χρήση κάποιας εισπνεόμενης ουσίας (για παράδειγμα κόλλα, βενζίνη), με σκοπό να αλλάξει τη διάθεσή του.

Ακόμη πιο αποκαρδιωτικά είναι τα στατιστικά για τις εξαρτητικές συμπεριφορές των Ελληνόπουλων αναφορικά με την κατανάλωση αλκοόλ, καθώς σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ίδιας έρευνας του ΕΠΙΨΥ η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών 16-18 ετών στην Ελλάδα αναφέρουν ότι έχουν καταναλώσει αλκοόλ τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Μάλιστα οι ερωτώμενοι έφηβοι απάντησαν σε ποσοστό 93,4% ότι έχουν εύκολη πρόσβαση σε οινοπνευματώδη ποτά και περισσότεροι από ένας στους τρεις (35%) θεωρούν ότι είναι ακίνδυνο να πίνει κάποιος 1-2 ποτά σχεδόν καθημερινά.

Το τι φταίει που έχουμε φτάσει στην παραπάνω εικόνα είναι πολυπαραγοντικό ζήτημα. Το ίδιο πολύπλοκο είναι και το τι μπορεί να γίνει για να αναστραφεί η εικόνα. Αυτί που δεν νοείται είναι να μην γίνει τίποτα, αφήνοντας νέες ψυχές να χάνονται μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η αλήθεια είναι ότι στην κυβέρνηση δεν είναι άπραγοι παρατηρητές κι όπως έχει γίνει γνωστό βρίσκεται προ των πυλών η ίδρυση του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, στον οποίο θα ενταχθούν και θα διαλειτουργούν όλοι οι, μέχρι σήμερα, εγκεκριμένοι οργανισμοί και φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων.

Το πόσο αποτελεσματικό θα είναι αυτό το «εργαλείο» μένει να αποδειχτεί στην πράξη. Τίποτα όμως δεν αναιρεί την ανάγκη να υπάρξει μία ολιστική μεταρρύθμιση που θα επικαιροποιήσει τα δεδομένα γύρω από τη μάστιγα, θα υιοθετήσει τις βέλτιστες πρακτικές της επιστήμης, θα εκμεταλλευτεί τον ρόλο του εκπαιδευτικού συστήματος και της γονεϊκής κοινότητας και κυρίως θα αγκαλιαστεί διακομματικά. Σε κάθε άλλη περίπτωση το SOS που εκπέμπουν τα νιάτα της χώρας μας θα μείνει «αναπάντητο», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα επόμενα 16χρονα σαν το κορίτσι του Βύρωνα…