Νέες αιχμές κατά του ΣΥΡΙΖΑ και νέα στήριξη της Μενδώνη από τον Νίκο

Σας το έχω γράψει κι άλλες φορές ότι η οικογένεια Παπανδρέου έχει διαφορετικό τρόπο ανάγνωσης των πολιτικών εξελίξεων και διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβάνεται το αύριο της χώρας και συνολικά του πολιτικού μας συστήματος. Έτσι, ο Νίκος Παπανδρέου για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες επιτέθηκε με αιχμηρές εκφράσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζοντας την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Το νέο χτύπημα του Νίκου Παπανδρέου έγινε με άρθρο του με τον τίτλο «Τα “δήθεν” σκάνδαλα της Ακρόπολης». Σε αυτό μάλιστα επικρίνει πλέον ανοιχτά τον ΣΥΡΙΖΑ για τις απόψεις που έχουν κατά καιρούς διατυπώσει στελέχη του σχετικά με τα έργα στον Ιερό Βράχο. «Δύσκολο να καταλάβει κανείς ακριβώς τι κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις καταγγελίες εντός και εκτός Ελλάδος για την Ακρόπολη», παρατηρεί ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος δείχνει να διαχωρίζει τη θέση του από τον αδελφό του, ο οποίος δέχεται το επίμονο φλερτ του Αλέξη Τσίπρα. Έτσι, ο αδελφός τού πρώην πρωθυπουργού υποστήριξε: «Επειδή η επιστημονική εγκυρότητα του όλου εγχειρήματος δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί, ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ δανείστηκαν πρόχειρα και ξενόφερτα επιχειρήματα για να σκανδαλολογήσουν, που πηγάζουν από το κίνημα της πολιτικής ορθότητας». Και ο κ. Παπανδρέου καταλήγει με μία σαφέστατη αιχμή: «Το ευχάριστο είναι ότι όπου να ’ναι ο χώρος και τα μουσεία της θα μπορούν να αναπνεύσουν πιο ελεύθερα με την αλλαγή στη νομική τους μορφή (θα γίνουν ΝΠΔΔ σαν το Μουσείο Ακρόπολης). Ξαφνικά θα είναι πιο ανεξάρτητα και πιο λειτουργικά και θα λύνουν τα προβλήματά τους τα ίδια τα μουσεία, διευκολύνοντας το υπουργείο Πολιτισμού και απαλλάσσοντάς το από χρονοβόρες λειτουργικές λεπτομέρειες. Δεν θα είναι υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του κεντρικού κράτους, κάτι που μάλλον κρατάει άυπνους τους οπαδούς της επανάστασης». Το άρθρο του Νίκου Παπανδρέου χαιρέτισε και ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος, ο οποίος με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μεταξύ άλλων τόνισε πως «Το άρθρο αυτό του Νίκου Παπανδρέου, για τα έργα βελτίωσης στην Ακρόπολη  αξίζει να διαβαστεί. Πέρα από τα εύστοχα και νηφάλια επιχειρήματα που παραθέτει για την ποιότητα και χρησιμότητα των έργων στον ιερό βράχο, αναδεικνύει το στρατηγικό αδιέξοδο της στείρας και τυφλής αντιπολίτευσης του “όχι σε όλα”, που εν τέλει καταλήγει να αποτελεί ένα βαθύτερο πρόβλημα πολιτικού πολιτισμού».