Ο Καρυπίδης στον “σταυρό”, ο Ιβάν στον αφρό… (Γελούσαν με το 0-5 του Άρη, σιωπή για το… κουλούρι με σουσάμι στον ΠΑΟΚ)

«Μηδένα προ του τέλους, μακάριζε». Μάστορα. Το είπε ο Σόλων στην αρχαιότητα. Θα στο αναλύσω. Πάει και χάνει ο Άρης με πεντάρα από τον ΠΑΣ στην Θεσσαλονίκη. Η χαρά του Σαββιδοτεχείου. Κατεβατά ολόκληρα και ειρωνείες για τον Καρυπίδη.

Ότι ξεσηκώθηκε ο λαός του Άρη, ότι αποδοκίμασε τον Θόδωρο Καρυπίδη, ότι θα φύγει ο Μάντζιος και θα πάει με άλλον προπονητή στην Τούμπα την Κυριακή. Γέλια και χαβαλές στον Καρυπίδη.

Σου έλεγαν τα παιδιά του Ιβάν Σαββίδη, ότι εμείς θα περάσουμε αέρα από το Περιστέρι, να τον πατήσουμε κάτω τον Άρη. Κι έρχεται το ματς με τον Ατρόμητο, πάρε κουλούρι με σουσάμι από τον Ευθύμη Κουλούρη.

Και ρωτάω τώρα εγώ: Τι είναι πιο τραγικό; Να χάνεις 5-0 από τον ΠΑΣ στην έδρα σου ή να χάνεις καθαρά 2-0 από τον Ατρόμητο που είναι τελευταίος, δεν ήξερε τι είναι νίκη, που δεν είχε προπονητή στον πάγκο, γιατί όλοι ήταν με κορωνοϊό και να φας δυο τεμάχια από έναν παίκτη που είχε βάλει γκολ πάνω από δυο χρόνια;

Κι εκεί που οι Σαββιδοτέχνες σήκωσαν γη και ουρανό για τον Άρη, καθίσανε επάνω στο παγωτό με τον Ατρόμητο. Και δεν έγραψαν τίποτα απολύτως, βέβαια. Ούτε γι αποδοκιμασίες του κόσμου, ούτε τίποτα. Έγραψε ο Σταύρακας ο Κόλκας ότι χρειάζεται χρόνο ακόμα.

Πόσο χρόνο; Κανά χρόνο; Σανό μέσα σε τρίγωνα Πανοράματος, μάστορα. Ασέβεια προς το λαό του ΠΑΟΚ. Περιμένει ο άλλος να μάθει τι διάολο γίνεται και ψοφάνε τα έρμα κι εσύ του λες ότι ο Λουτσέσκου χρειάζεται χρόνο.

Έτσι είναι. Ο Καρυπίδης στο σταυρό, ο Ιβάν Σαββίδης στον αφρό. Κι ας γίνεται πόλεμος από το λαό ου ΠΑΟΚ.