Οι άσοι έγιναν μουτζούρης

Η δεύτερη συνεχόμενη βαριά ήττα της ποδοσφαιρικής Ελλάδας έκανε πολλούς να αναρωτιούνται αν τα παλικάρια του και ο ίδιος ο εθνικός κόουτς… μπορούν! Το ίδιο, όμως, αναρωτιούνται και οι πολιτικοί αναλυτές για τον Αλέξη Τσίπρα και τη δική του ομάδα, που στα στερνά της πολιτικής θητείας της δείχνει ανίκανη να γυρίσει το αποτέλεσμα τρώγοντας συνεχώς φάσεις από τους αντιπάλους αλλά και δεχόμενη το ένα αυτογκόλ πίσω από το άλλο…

 

Του Νίκου Τσαγκατάκη

 

«Ρωτάτε έναν μαχητή τι θα κάνει αν χάσει τη μάχη. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μη γυρίσει η χώρα πίσω». Με αυτά τα λόγια απάντησε ο Αλέξης Τσίπρας σε σχετική ερώτηση του Αντώνη Σρόιτερ το απόγευμα της Τετάρτης (σ.σ. στο πλαίσιο της συνέντευξης που παραχώρησε ο πρωθυπουργός στον Alpha) για το αν γυρνάει το αποτέλεσμα των εκλογών και για το ποιο είναι τελικά το διακύβευμα της κάλπης της 7ης Ιουλίου.

Το ζητούμενο, βέβαια, για τον πρόεδρο του κόμματος και της κυβέρνησης είναι αν αυτό το… περαστικό από το χέρι του «ό,τι» αρκεί για να αποτραπεί μία δεύτερη συνεχόμενη –ίσως και με βαρύτερο «σκορ»– ήττα. Διότι στον ΣΥΡΙΖΑ έστω κι αν προς τα έξω διαλαλούν το εύλογο, δηλαδή την ελπίδα τους να πειστούν οι ψηφοφόροι και να τους ξαναεμπιστευτούν, εντούτοις ακόμη και τα… παγκάκια της πλατείας Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές θα είναι για το κόμμα μια πολυμέτωπη μάχη. Μάχη όχι σαν αυτή που οι Λατίνοι θα χαρακτήριζαν bellum omnium contra omnes (σ.σ. «πόλεμος όλων εναντίων όλων»), αλλά σίγουρα μία μάχη που κόντρα στον ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί όχι μόνο απαξάπασα η αντιπολίτευση, αλλά πρωτίστως ο ίδιος ο κακός εαυτός του.

 

Τα αυτογκόλ

Τρανό παράδειγμα αυτού του κακού κυβερνητικού εαυτού είναι η πρόσφατη «αταξία» της Τασίας Χριστοδουλοπούλου και το πλήγμα που προκάλεσε στο κόμμα η μετάταξη της κόρης της στη Βουλή. Όσο μικρό κι αν μοιάζει το ατόπημα μπροστά σε όσα καλά ή κακά μπορεί να έχει διαπράξει μία πολύχρονη διακυβέρνηση, οι περισσότεροι ενοχλήθηκαν –και δικαίως– από την ωμότητα της παραδοχής. Κι αν ήταν μόνο αυτό η αυτοαποβολή της από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έλυνε το πρόβλημα. Όμως αυτό που μένει στο τέλος της ημέρας και παραμονές της μεγάλης προεκλογικής μάχης είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον καινούργιο θυρωρό της πελατειακής πολυκατοικίας, προσφέροντας στους αντιπάλους του ακόμη ένα αντιπολιτευτικό επιχείρημα.

Το πόσο κοστίζει επικοινωνιακά στον ΣΥΡΙΖΑ αυτή η ιστορία τεκμαίρεται επαγωγικά από τη δημόσια συγγνώμη που αναγκάστηκε να πει ο πρόεδρος του κόμματος από τον τηλεοπτικό αέρα του Alpha, όταν μάλιστα είναι εκείνος που δεν έχει μεταμεληθεί για μείζονος σημασίας πολιτικούς χειρισμούς για τους οποίους δέχεται τους μύδρους της αντιπολίτευσης.

Του ίδιου μεγέθους αυτογκόλ είναι η… φαεινή ιδέα που είχαν την περασμένη Δευτέρα στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ να «αντικαταστήσουν» το βραδινό δελτίο ειδήσεων με την προβολή ολόκληρης της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μουσικής, χωρίς μάλιστα να μεταδώσουν καμία άλλη είδηση. Και εδώ το ίδιο αυτοκτονικό σενάριο: οι διοικούντες την ΕΡΤ προφανώς ήθελαν να εμφανιστούν βασιλικότεροι του βασιλέως, το «λυπούμαστε, λάθος» από την Αγία Παρασκευή δεν εμπόδισε τη Ν.Δ. να σηκώσει το θέμα και να σχολιάζει για «μνημείο δημοσιογραφικής ντροπής για τη δημόσια τηλεόραση», ενώ η κυβέρνηση εμμέσως πλην σαφώς τέθηκε σε θέση άμυνας, χάνοντας μάλιστα την ευκαιρία να επιτεθούν στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη για το προ εξαετίας κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης.

 

Μπούμερανγκ η Novartis

Τελευταίο αλλά όχι έλασσον πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η υπόθεση Novartis. Στο κυβερνών κόμμα αρνούνται μετά βδελυγμίας τις κατηγορίες για παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, επιμένοντας ότι έπραξαν μόνο όσα δικαιολογούνταν από τον θεσμικό ρόλο τού κάθε στελέχους. Ωστόσο, τα… σκάγια από τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει στους κόλπους της Δικαιοσύνης βάλλουν ευθέως κατά ΣΥΡΙΖΑϊκών «στόχων». Κι αυτό διότι, ανεξαρτήτως των εκδοχών για το τι πραγματικά έχει συμβεί στη μεγάλη δικαστική υπόθεση, οι καταγγελίες Αγγελή για «Ρασπούτιν» και για «fast track» διαδικασίες ενοχοποίησης πολιτικών αντιπάλων, αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της αντιπολίτευσης, που καιρό τώρα ισχυρίζεται ακριβώς αυτό: ότι στην υπόθεση που ο νυν αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, έχει χαρακτηρίσει ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στηρίξει το σχέδιό του για κυνήγι των πολιτικών αντιπάλων του.

Σημειωτέον ότι το χτύπημα Αγγελή πληγώνει τον ΣΥΡΙΖΑ στο μαλακό του υπογάστριο, δεδομένου ότι από την πρώτη ημέρα της διακυβέρνησής του ο Αλέξης Τσίπρας και οι επιτελείς του είχαν κάνει παντιέρα την κάθαρση. Αλλά, όπως φαίνεται, τα βαρύγδουπα λόγια –και… έργα, αν αληθεύουν τα καταγγελλόμενα– γυρνούν μπούμερανγκ στην κυβερνητική παράταξη.

Ο πόλεμος με τα διαγνωστικά

 

Εκβιασμό της κυβέρνησης μέσω ομηρίας των ασθενών, αλλά και έμμεση πριμοδότηση των νεοδημοκρατικών σχεδίων για τη δημόσια Υγεία, διαβλέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ πίσω από την κινητοποίηση των ιδιοκτητών των διαγνωστικών κέντρων.

Στην κυβέρνηση αναγνωρίζουν ότι αύξηση των υποχρεωτικών επιστροφών (clawback) δημιουργεί το σοβαρό πρόβλημα στα διαγνωστικά εργαστήρια που έκλεισαν τα κέντρα τους τη Δευτέρα. Στέκονται, όμως, στην απόφαση των διαμαρτυρομένων να ξανανοίξουν μεν τα διαγνωστικά, αλλά να υποχρεώνουν τους ασφαλισμένους να πληρώνουν από την τσέπη τους για τις εξετάσεις! Μάλιστα, τα αρμίδια κυβερνητικά στελέχη πάνε τη σκέψη τους κι ένα βήμα παραπέρα, διαρρέοντας ότι με το να ζητείται πλέον από τους ασθενείς να πάνε εκείνοι στον ΕΟΠΥΥ ώστε με την απόδειξη ανά χείρας να αποζημιωθούν για την ιατρική δαπάνη, οι ιδιοκτήτες των διαγνωστικών προκαλούν την de facto κατάργηση της σχετικής σύμβασής τους με τον εθνικό οργανισμό υγείας.

Αυτό εκτιμούν στην κυβέρνηση πως πρόκειται για απόπειρα να καλλιεργηθεί το έδαφος για μια νέα συμφωνία των διαγνωστικών με την επιβολή του ιδιωτικού μοντέλου στην Υγεία, πρακτική για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τον Κυριάκο Μητσοτάκη.