Οι διερευνητικές και οι γενοκτονίες Ερντογάν

Γράφει ο Γιώργος Τρανταλίδης (*)

Ο ίδιος ο Ερντογάν και η Τουρκία διαπρέπουν σε κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν γενοκτονίες και εγκλήματα απέναντι σ’ όσους λαούς έχουν την «καλοτυχία» να βρεθούν στις αρπαγές τους, με τον Ερντογάν να έχει βαρύ ποινικό μητρώο.

Ένα χαρτί που θα έπρεπε να αναρτηθεί σε περίοπτη θέση στην αίθουσα των διερευνητικών θα αφορούσε το παρόν και το παρελθόν και θα έγραφε: «Τουρκίας έργα» αφού καλό είναι να θυμούνται όλοι τα εγκλήματά της.

>>1915-1918: Σφαγή 1.500.000 Αρμενίων.

 >>1922: Ξεκλήρισαν τον Ελληνισμό της Μ. Ασίας, του Πόντου και της Αν. Θράκης. Πνίγηκε στο αίμα η Ιωνία και παραδόθηκε στον ισλαμικό πρωτογονισμό.

 >>1925 και μετά: Εξόντωση 1.500.000 Κούρδων.

 >>1936: Σφαγή 60.000 Κούρδων στο Νερσίμ.

 >>1955: Πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Πόλης.

 >>1964: Απέλαση 12.000 Ελλήνων για δήθεν «ανατρεπτική δράση».

 >>1974: Εισβολή στην Κύπρο, βανδαλισμοί και 2.000 αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι.

 >>2013-2019: 3.000 γυναικόπαιδα πνιγμένα στο Αιγαίο από Τούρκους δουλεμπόρους που θησαυρίζουν.

 >>2019: Τουρκική εισβολή στη Συρία με εκατοντάδες νεκρούς.

 >>2020: Εισβολή στη Λιβύη με Τούρκους μισθοφόρους.

 >>2020: Αποστολή Τούρκων στρατιωτών στο Καραμπάχ για εξόντωση Αρμενίων.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία φτιάχτηκε με το αίμα των άλλων. Η σουλτανική-κεμαλική πρακτική έχει άπιαστη επίδοση σε αφανισμούς λαών. Όταν η Τουρκία γιόρτασε την 6^η επέτειο του ψευδοκράτους (Ντεκτάς) ο επί των θρησκευμάτων υπουργός της Σερτ δηλώνει πως «Κύριος σκοπός της Τουρκίας όταν μπει στην Ε.Ε. θα είναι ο εξισλαμισμός της χριστιανοσύνης».

Οι Τούρκοι ουδέποτε σεβάστηκαν διεθνείς συνθήκες και ουδέποτε τήρησαν διεθνείς δεσμεύσεις, επιβουλευόμενοι την ιστορική μας ύπαρξη και συνέχεια.

Η ίδια η εδαφική μας ακεραιότητα απειλείται από τα αδηφάγα σαγόνια του ανατολίτη σουλτάνου, που επινοεί «μεττερνίχειες» σκοπιμότητες. Μόνο τυφλοί τα τ’ ώτα κλπ δεν βλέπουν πια πως ο σουλτάνος οραματίζεται μια αυτοκρατορία τουρκική, στα μέτρα και στο «πνεύμα» της αλήστου οθωμανικής μνήμης. Δυστυχώς για τον σουλτάνο η χώρα του δεν έχει διόλου «καλήν έξωθεν μαρτυρίαν» (αφού έχει τόσες φορές καταδικασθεί για εισβολές και γενοκτονίες), διαθέτει, ωστόσο την εύνοια, την ευμένεια και την εθελοτυφλία των κάθε λογής «μεγάλων», που την βλέπουν, άλλοι σαν «χωροφύλακά» τους, άλλοι σαν πελάτη τους, άλλοι σαν συνέταιρο σε πελώριες λαθροχειρίες.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αρνιούνται να δουν τι κίνδυνο αντιπροσωπεύει ο παντουρκισμός – κίνδυνο, όχι μόνο για τους μικρούς γείτονες αλλά και για τους μεγάλους της Ευρώπης και του κόσμου, που θέλουν να ξεχνάνε τι σημαίνει το γιαταγάνι.

Η «γαλάζια πατρίδα» φτιάχνεται με το αίμα των λαών. Ο σουλτάνος έχει άπιαστη επίδοση σ’ αυτού του είδους τους αφανισμούς. Θα πρέπει όμως να του υπομνήσω πως: Όταν σπρώχνεις ανελέητα τον νικημένο στον τοίχο, μπορεί ο τοίχος να γκρεμιστεί τελικά στο δικό σου κεφάλι. Ένας κόσμος πολλαπλά ταπεινωμένος και υλικά εξουθενωμένος (Κούρδοι, Αρμένιοι κλπ) μπορεί να αποδειχθεί τρομερή πυριτδαποθήκη σε περιοχές όπου η παραμικρή θρυαλλίδα ανάβει εύκολα πελώριες πυρκαγιές. Και τότε, το «ουαί τοις ηττημένοις» μεταβάλλεται σε «ουαί τοις νικηταίς» και ο ανάξιος νικητής καταντά πιο άθλιος απ’ τον άξιο νικημένο…

Αναβιώνει, έτσι, η παμπάλαια θλιβερή αυτοπαγίδευση: «Ανίκητοι είμαστε ως τώρα απ’ αυτούς, αλλά εμείς οι ίδιοι νικήσαμε τον εαυτό μας και νικηθήκαμε» («Αήττητοι έτι και νυν υπό γε εκείνων εσμέν, ημείς δε αυτοί ημάς αυτούς και ενικήσαμεν και ηττήθημεν») (Πλάτων, Μενέξενος, 243 D).

(*) Ο κ. Γ. Τρανταλίδης είναι δικηγόρος