Ομάδα που κερδίζει δεν(;) αλλάζει…

Είναι μερικά 24ωρα τώρα που έχει ξεκινήσει μία κουβέντα για τη σύνθεση του κυβερνητικού σχήματος την επομένη της 25^ης Ιουνίου. Και η αλήθεια είναι ότι αφορμή αυτής της παραπολιτικής φιλολογίας δεν ξεκίνησε από την διακαναλική συνέντευξη Τύπου που έδωσε την Κυριακή ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Οι σχετικοί ψίθυροι διαρρέονται τεχνηέντως καιρό τώρα και η ονοματολογία πάει σύννεφο για το ποιοι ράβουν υπουργικά κοστούμια και ποιοι αντιστοίχως ετοιμάζονται για την «εφεδρεία». Στη λίστα των μη αξιοποιήσιμων από τον Κυριάκο Μητσοτάκη την επομένη της κάλπης της ερχόμενης Κυριακής κάποια ΜΜΕ, προσκείμενα κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, εντάσσουν και πρωτοκλασσάτους της «γαλάζιας» διακυβέρνησης της περιόδου 2019-2023 όπως είναι για παράδειγμα ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Θάνος Πλεύρης και ο Μάκης Βορίδης.

Θα μπορούσε όντων να συμβεί; Προφανώς και ναι, από τη στιγμή που η σύνθεση μιας κυβέρνησης αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού που έχει εκλεγεί. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι το υπουργικό rotation στο οποίο αναφέρθηκε ο Μητσοτάκης την Κυριακή από το Λαύριο θα περιλαμβάνει και τους συγκεκριμένους τρεις «γαλάζιους» που ομολογουμένως έγραψαν σημαντικό έργο στους κυβερνητικούς τομείς ευθύνης που υπηρέτησαν την περασμένη τετραετία.

Πώς να δικαιολογηθεί –όχι αιτιολογηθεί– για παράδειγμα ότι το ενδεχόμενο να μείνει στον κυβερνητικό πάγκο ο Άδωνις Γεωργιάδης που πρέπει να είναι μακράν ο πιο παραγωγικός υπουργός Ανάπτυξης των τελευταίων πολλών ετών ή ο Θάνος Πλεύρης που πάλεψε με επιτυχία για να κρατηθεί όρθιο το ΕΣΥ την πολύ δύσκολη περίοδο της πανδημίας; Ακόμη και για τον Μάκη Βορίδη θα πρέπει να υπάρξει πάρα πολύ πειστικός λόγος για να βρεθεί εκτός του επόμενου κυβερνητικού σχήματος όταν στο λιγότερο «φανταχτερό» υπουργείο Εσωτερικών πήρε τη σκυτάλη από τον Τάκη Θεοδωρικάκο και συνέχισε με αποτελεσματικότητα το μεταρρυθμιστικό έργο του ΥΠΕΣ (βλ. ψήφιση νομοσχεδίου για τις προσλήψεις στο δημόσιο και εκσυγχρονισμός-ενίσχυση του ΑΣΕΠ).

Σε κάθε περίπτωση, το rotation οι προπονητές το κάνουν είτε για να ξεκουράσουν του βασικούς τους παίκτες είτε για να τους προστατέψουν από το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα. Και στην περίπτωση των Γεωργιάδη, Πλεύρη, Βορίδη, ούτε το ένα έχει συμβεί ούτε το άλλο. Εκτός πια αν ο προπονητής πάει κόντρα στο αξίωμα που λέει ότι στη ζωή, τη μπάλα και την πολιτική η ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει, διότι όσοι το επιχείρησαν αυτό που τελικά κατάφεραν ήταν να πυροβολήσουν τα πόδια τους.