Παρέμβαση Γαβριήλ Σακελλαρίδη: Ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ αλλά ζητά αλλαγές για την επόμενη ημέρα

Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα δικό του πολιτικό μανιφέστο, ως μια παρέμβαση για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά γενικότερα. Η μακροσκελής ανάρτηση στο facebook του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ασφαλώς βάζει φωτιά σε πολλά μετεκλογικά σενάρια, αν και ο ίδιος δηλώνει ότι δεν έχει καμιά σκοπιμότητα.

Η ουσία είναι ότι ο πρώην πολύ στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα, κυβερνητικός εκπρόσωπος τους πρώτους δραματικούς μήνες του 2015, και αυτός που αποχώρησε δυσαρεστημένος από την πορεία που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε να κάνει παρέμβαση λίγα 24ωρα πριν από τις εκλογές.

Ξεκάθαρα δηλώνει ότι θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, τονίζει ότι δεν είναι μάταιος ο αγώνας και το διακύβευμα της Κυριακής είναι κρίσιμο.

Από την άλλη, όμως, ο κ. Σακελλαρίδης ασκεί κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ τονίζοντας ότι δεν έχει αλλάξει και ζητά ουσιαστικά αλλαγές και μια τολμηρή δόση αυτοκριτικής.

Η παρέμβαση αυτή από την πλευρά της Κουμουνδούρου κρίνεται ως θετική, ως μια κίνηση συμπόρευσης απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο, τη Νέα Δημοκρατία

Για άλλους, όμως, και παρά το γεγονός ότι ο κ. Σακελλαρίδης δηλώνει ότι δεν διεκδικεί τίποτε και δεν θέλει να εμφανιστεί ως κάποιος που εκμεταλλεύεται την αναμπουμπούλα για να κάνει αντιπολίτευση, αυτή του η κίνηση ενδεχομένως να είναι σημαντική για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Σακελλαρίδης από το 2015 δεν έχει εμπλακεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας και ασχολείται με το ινστιτούτο Eteron το οποίο έχει κάνει ορισμένες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες έρευνες.

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

Οι εκλογές της 21ης Μαϊου σήμαναν μια βαθιά αλλαγή, δυστυχώς όχι αυτήν που ευαγγελιζόταν η Αριστερά. Μια βαθιά κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, τόσο στο επίπεδο του πολιτικού προγράμματος, όσο και στο επίπεδο ιδεών μέσα στην κοινωνία. Οι εκλογές αυτές απλά την πιστοποίησαν αυτή την κυριαρχία, η οποία χτιζόταν μέρα με την ημέρα στην διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας. Ή μάλλον για να είμαστε και πιο ακριβείς, η κυριαρχία αυτή χτιζόταν συστηματικά από τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκλογές της 25ης Ιουνίου αναπόφευκτα θα διεξαχθούν κάτω από τη βαριά σκιά του προηγούμενου εκλογικού αποτελέσματος. Όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, αλλά και από την στοιχειώδη λογική, οι συσχετισμοί δύσκολα θα αλλάξουν. Η Νέα Δημοκρατία θα εξασφαλίσει μία άνετη αυτοδυναμία, ικανή να την καταστήσει παντοδύναμη την επόμενη τετραετία. Με δεδομένο τον καθεστωτικό τρόπο που κυβέρνησε την προηγούμενη περίοδο, δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες για το τί θα ακολουθήσει, πώς θα πορευτεί και πως θα ασκήσει το κυβερνητικό προνόμιο.

Δεν είναι όμως ένας μάταιος αγώνας οι εκλογές της 25ης Ιουνίου, δεν είναι μία μάχη χωρίς διακύβευμα. Ενδεχομένως αυτές οι μάχες που φαινομενικά στερούνται άμεσου και ορατού διακυβεύματος να είναι οι πιο κρίσιμες και οι πιο χρήσιμες.

Το να ψάχνεις στις σκοτεινές γωνιές του λαβυρίνθου να βρεις την άκρη του μίτου, που θα δώσει τη δυνατότητα να οικοδομηθεί ξανά μία δυνατή, ανταγωνιστική πολιτική δύναμη που θα μπορεί να αποτελέσει δυνητικά φορέα κυβερνητικής εναλλακτικής είναι κρίσιμο τόσο για τη δημοκρατία όσο και για την Αριστερά. Αν χαθεί αυτή η άκρη του νήματος στην τετραετία που ξημερώνει από τις 26 Ιουνίου τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορούν να εξελιχθούν για την κοινωνία και για οποιοδήποτε όραμα για κοινωνική δικαιοσύνη, οποιασδήποτε παραλλαγής.
Και όχι δεν πιστεύω ότι δεν πρέπει να μείνει τίποτα όρθιο από τη συλλογική εμπειρία της τελευταίας -τουλάχιστον- 15ετίας. Όσο έδαφος χάνεται, δύσκολα θα ξανακερδηθεί χωρίς μία κρίσιμη πολιτική μάζα. Χωρίς ένα πολιτικό υποκείμενο παρόν στο σήμερα και το αύριο για την επόμενη τετραετία που θεωρώ ότι θα έχει συγκεκριμένα ζοφερά χαρακτηριστικά.

«Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ»

Νιώθω την ανάγκη να πω ότι θα ψηφίσω και θα στηρίξω τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της Κυριακής.
Όπως δεν το ένιωσα τα τελευταία 8 χρόνια που έχω απομακρυνθεί και δεν είμαι καν μέλος του κόμματος, που έχω νιώσει δυσφορία για πολιτικές επιλογές που αφορούσαν την περίοδο της διακυβέρνησης αλλά και της αντιπολίτευσης, που έχω βαθιές αντιρρήσεις για το πως εξελίχθηκε το κόμμα αυτό σε κάτι που εμένα προσωπικά δεν με κινητοποιούσε.
Όχι δεν άλλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ και ξαφνικά με κινητοποιεί. Ούτε είναι μία συναισθηματική έξαρση για τον κύκλο που κλείνει και άνοιξε το 2012. Είναι η ανάγνωση της συγκυρίας που διαμορφώθηκε τόσο εκκωφαντικά στις 21 Μαϊου που -σε τελείως προσωπικό και υποκειμενικό επίπεδο- με κάνει να θέλω να μοιραστώ αυτή την επιλογή μου.
Δεν επιζητώ κανέναν ρόλο, όπως συνειδητά δεν το έχω κάνει εδώ και χρόνια, ούτε είδα εσωκομματική αναμπουμπούλα και εμφανίστηκα. Με νοιάζει πραγματικά ο κοινός σκοπός της Αριστεράς, που εκφεύγει από τα στενά κομματικά όρια και μετατρέπεται σε κοινωνικό διακύβευμα.
Πιστεύω ειλικρινά, ότι μέσα από την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ αυτός ο κοινός σκοπός παραμένει ζωντανός, σε συνθήκες ασφυκτικής παντοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή είναι όμως μόνο η ικανή συνθήκη. Μένει να δούμε και την αναγκαία, που είναι ένα άλλο επιπλέον διακύβευμα: Να βγάλει ο ΣΥΡΙΖΑ -στην πιο κρίσιμη καμπή του- τα αναγκαία συμπεράσματα για το πώς τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι και πως μπορούν να εξελιχθούν αλλιώς. Κάτι που δεν έχει κάνει ως τώρα με την απαραίτητη τόλμη.