«Ρετάρει» η τρικομματική κυβέρνηση στη Γερμανία

Για τους Ευρωπαίους εταίρους μας την Ε.Ε. η Ελλάδα ήταν κάποτε ο παρία της Ένωσης που ζούσε με δανεικά, που η οικονομία της ήταν ως επί το πλείστον κρατικοδίαιτη και που οι εκπρόσωποι του πολιτικού της συστήματος απολάμβαναν πλήθος προνομίων.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Εύλογα και… χαιρέκακα, λοιπόν, πηγαίνει η μνήμη σε εκείνες τις εποχές με το άκουσμα της είδησης ότι στην Γερμανία ο καγκελάριος και οι υπουργοί της συγκυβέρνησης σχεδιάζεται να λάβουν επίδομα ύψους 3.000 ευρώ έκαστος ως αντιστάθμισμα του πλήγματος που έχουν δεχτεί τα εισοδήματά τους εξαιτίας του πληθωρισμού.

Η παροχή είναι εφάπαξ και για τους Γερμανούς βουλευτές και θα έρθει με νομοθετική ρύθμιση ως παράπλευρο κέρδος από την εφαρμογή της συλλογική σύμβασης εργασίας που ισχύει για τους κρατικούς υπαλλήλους της ομοσπονδίας και των γερμανικών κρατιδίων. Τι προβλέπει αυτή; Όπως περιγράφει η συνάδελφος Δήμητρα Κυρανούδη από το Βερολίνο σε σχετικό ρεπορτάζ της για λογαριασμό της Ντόιτσε Βέλε, το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και οι στρατιωτικοί και οι δικαστικοί λειτουργοί αλλά και μέλη της γερμανικής κυβέρνησης δικαιούνται να λάβουν τον «μποναμά» του τριχίλιαρου ώστε να αντιμετωπίσουν –ως εργαζόμενοι πολίτες– τις συνέπειες του πληθωρισμού.

Το πόσο, βεβαίως, ο Ολάφ Σολτς και οι υπουργοί του έχουν ανάγκη ενός τέτοιου βοηθήματος για να βιοποριστούν είναι προς συζήτηση, ειδικά αν διαβάσει κάποιος τον μισθό του καγκελάριου και των μελών του γερμανικού Υπουργικού Συμβουλίου, όπως αυτά αποκαλύφθηκαν σε ένα από τα τελευταία φύλλα της «Bild». Σύμφωνα με την γνωστή εφημερίδα, ο μισθός του Σολτς ανέρχεται στα €20.703, με τον καγκελάριο να έχει λαμβάνειν ακόμη €5.162 ως βουλευτική αποζημίωση συν €4.567 ως αφορολόγητο επίδομα. Σε αυτά αναμένεται να προστεθεί το εφάπαξ αφορολόγητο αντιπληθωριστικό επίδομα των €3.000 χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι από την 1^η Ιουλίου η βουλευτική αποζημίωση θα αυξηθεί κατά €134 ενώ αύξηση προβλέπεται μελλοντικά και στον μισθό (+1.306 ευρώ).

Τα νούμερα δεν απέχουν πολύ, αν κατέβουμε τη μισθολογική κλίμακα των υπουργών. Στην «Bild» επικαλέστηκαν ως παράδειγμα τις μηνιαίες απολαβές του υπουργού Οικονομικών, Κρίστιαν Λίντνερ, ο οποίος αναμένεται να λάβει και αυτός το τριχίλιαρο για την αντιμετώπιση της πληθωριστικής ακρίβειας έχοντας λαμβάνειν κάθε πρώτη του μηνός κάτι λιγότερο από €26.000 (βλ. €16.815 υπουργικός μισθός + €5.162 βουλευτική αποζημίωση + €3.851 αφορολόγητο επίδομα).

Το νόμιμο που δεν είναι ηθικό

Φυσικό επόμενο ήταν αυτή η βοήθεια που προγραμματίζεται να τύχουν ο καγκελάριος και οι υπουργοί της τρικομματικής κυβέρνησης της Γερμανίας να προκαλέσει αρκετή γκρίνια στο εσωτερικό της χώρας, καθώς όλοι οι αντιδρούντες συμφωνούν ότι μπορεί το επίδομα του τριχίλιαρου να είναι νομότυπο αλλά μοιάζει να είναι τρόπον τινά ανήθικο.

Πολύ έντονα αντέδρασε καταρχάς η Ένωση Φορολογούμενων της Γερμανίας που δια στόματος του προέδρου της Ράινερ Χολτσνάγκελ ζήτησε να υπάρξει είτε άμεση αλλαγή του ισχύοντος νόμου που προβλέπει την έκτακτη παροχή ή την «συμβολική παραίτηση του Υπουργικού Συμβουλίου από την καταβολή».

Αλλά και οι πολιτικοί αντίπαλοι του Όλαφ Σολτς δεν έμειναν άλαλοι. Για παράδειγμα, ο βουλευτής του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) Μάριο Τσάγια είπε στην «Βild» ότι αποτελεί μεγάλη έκπληξη που η συγκυβέρνηση των Σοσιαλδημοκρατών, των Πρασίνων και των Φιλελευθέρων «θέλει να καταβάλει ένα τέτοιο επίδομα από τα χρήματα των φορολογούμενων σε υπουργούς με εξαψήφιο ετήσιο εισόδημα», την ίδια ώρα που «πολλοί εργαζόμενοι με χαμηλά εισοδήματα πρέπει να βάζουν χρήματα στην άκρη από παντού, εξαιτίας του πληθωρισμού και των υψηλών τιμών της ενέργειας» αλλά το επίδομα πληθωρισμού δεν το έχουν λάβει ακόμη.

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση και το «Die Linke», το κόμμα της γερμανικής Αριστεράς, που μέσω της μίας εκ των δύο προέδρων του, της Ζανίν Βίσλερ, επέμεινε στην εκπεφρασμένη θέση του κόμματος ότι οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη πρέπει να υποστηριχθούν γενναιόδωρα, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι «ο καγκελάριος και το υπουργικό του συμβούλιο αναμφίβολα δεν αποτελούν μέρος αυτών».

Η άνοδος του γερμανικού χρυσαυγητισμού

Αυτού του είδους οι ανισότητες και τα «βολέματα» των εχόντων και κατεχόντων ακόμη και σε χώρες με υψηλό βιοτικό επίπεδο αποτελούσαν ανέκαθεν μία καλή μαγιά (ή ένα καλό άλλοθι…) που έριχνε νερό στον μύλο των ακροδεξιών μορφωμάτων.

Το ίδιο έγινε στην Ελλάδα της περιόδου 2010-2019 με τη «Χρυσή Αυγή», κάτι παρόμοιο συνέβη σε Σουηδία και Φιλανδία όπου τα ακροδεξιά κόμματα ήρθαν δεύτερα στις εθνικές εκλογές των χωρών τους (σ.σ. Στη Σουηδία το εθνικιστικό κόμμα «Σουηδών Δημοκρατών» κρατά στη ζωή δια της ψήφου ανοχής την τρικομματική κυβέρνηση), ενώ στην Ιταλία αναδείχθηκε πρωθυπουργός η νοσταλγός του Μπενίτο Μουσολίνι, Τζόρτζια Μελόνι.

Δυστυχώς η Γερμανία δεν μένει εκτός αυτής της τάσης και ο made-in-Germany «χρυσαυγητισμός» επωάζεται. Απόδειξη τα ποσοστά των Γερμανών ψηφοφόρων που γοητεύει –δημοσκοπικά τουλάχιστον– το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (ΑfD). Σύμφωνα με τα τελευταία γκάλοπ που έχουν διενεργηθεί στη Γερμανία, το AfD «γράφει» ιστορικό υψηλό στην πρόθεση ψήφου, φθάνοντας στο 19,5%, όταν τα αντίπαλα κόμματα SPD (Σοσιαλδημοκράτες), FDP (Φιλελεύθεροι) και Bündnis 90/Die Grünen (Οικολόγοι-Πράσινοι) που απαρτίζουν τον νυν κυβερνητικό συνασπισμό φυλλοροούν σε ποσοστά. Ειδικότερα, η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση του Ινστιτούτου INSA δείχνουν να παίρνει κεφάλι με 27% η Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU), να ακολουθούν με 20% οι Σοσιαλδημοκράτες του νυν καγκελάριου Όλαφ Σολτς, ενώ το AfD αναρριχήθηκε στο τρίτο «σκαλοπάτι» με 19,5%, μισή μονάδα υψηλότερα από το αμέσως προηγούμενο γκάλοπ του INSA.

Δεδομένου ότι οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι του Σολτς καταποντίζονται στις δημοσκοπήσεις –οι «Πράσινοι» συγκεντρώνουν το 13% των προτιμήσεων και οι Φιλελεύθεροι οπισθοχωρούν στο 8%–, η «δεδηλωμένη» δημοσκοπικά έχει χαθεί (σ.σ. και οι τρεις συγκεντρώνουν το 41%) και εκτός από τους Χριστιανοδημοκράτες παραμονεύουν και οι ακροδεξιοί με κοστούμι του AfD, που με τη συμπλήρωση 10 χρόνων από την ίδρυσή του δεν κρύβει τη φιλοδοξία να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες.