Τα «πράσινα» χρέη και οι… χρεωμένοι πρόεδροι

Ξεκινάμε με το σίγουρο. Με το ότι ο Νικόλας Πατέρας αποχωρώντας από τον Παναθηναϊκό, άφησε στα ταμεία του συλλόγου 18 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό δεν το διέρρευσε ο ίδιος, όπως θα βιαστούν να πουν κάποιοι, αλλά το είπε ο νυν πρόεδρος, Γιάννης Αλαφούζος.

Δεκαοχτώ ολόκληρα εκατομμύρια, τα οποία όπως επίσης είπε ο Αλαφούζος, αν είχαν διαχειριστεί καλύτερα, θα γινόταν πιο ομαλή η μετάβαση από την πολυμετοχικότητα, αλλά και πιο ομαλή η προσγείωση στην σημερινή πραγματικότητα την οποία βρίσκεται το «τριφύλλι». Τι εννοούμε;

Μία ολόκληρη ομάδα αποδομήθηκε με άκομψο και προσβλητικό (τόσο προς την ιστορία του συλλόγου όσο και προς τους παίκτες που αποχώρησαν) τρόπο. Αυτό συνέβη για οικονομικούς λόγους. Υποτίθεται πως διαλύθηκε μία πετυχημένη ομάδα γιατί η ΠΑΕ δεν μπορούσε να σηκώσει τα συμβόλαια των αστέρων του νταμπλ. Άσχετα αν χρήματα τότε, υπήρχαν προς διάθεση.

Αποτέλεσμα ήταν να ακολουθήσουν οι άτακτες φυγές παικτών που είχαν συνεισφέρει στο νταμπλ, στους οποίους οφείλονται χρήματα ακόμη και σήμερα και απειλούν με προσφυγές. Και να πει κανείς ότι αυτά τα 18 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν προς διάφορες τρύπες, πάει στην ευχή. Ακόμη και σήμερα, αναρωτιόμαστε που μπορεί να πήγαν.

Μετά από αυτό το «μπαμ», με τους παίκτες που έφυγαν, ήρθε η εποχή Γόντικα, σαν να λέμε Βαρδινογιάννη. Όλοι γνωρίζαμε ότι ο Παναθηναϊκός θα πάει σεμνά και ταπεινά στα οικονομικά του, ώστε να γίνει η μετάβαση πιο ομαλά και το χρέος να μην ανοίξει κι άλλο. Τελικά έγινε το αντίθετο, αφού η ομάδα πριν αρχίσει η πραγματική εξυγιαντική σεζόν που είναι η εφετινή, το καλοκαίρι προσπαθούσε (κι ακόμα προσπαθεί) να ξεφορτωθεί παίκτες, όπως ο Πίντο, ο Βελάσκες, ο Φορναρόλι, ο Κουίνσι, ο Τοτσέ και πάει λέγοντας ή και κλαίγοντας στην προκειμένη.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Γιάννης Αλαφούζος επιβεβαίωνε πως το νούμερο του χρέους ήταν το ποσό που ανέφερε και το Ενημερωτικό Δελτίο της ΑΜΚ, δηλαδή 28 εκατ. ευρώ. Ποτέ κανείς δεν έμαθε από πού προκύπτει αυτό το χρέος. Αναλυτικά δηλαδή, πόσα και πού χρωστάει η ΠΑΕ. Το μόνο που αρκέστηκε να πει ο Γιάννης Αλαφούζος στην τότε Γ.Σ. στον Τάφο του Ινδού είναι πως το χρέος είναι 28 εκατ. ευρώ και πώς δημιουργήθηκε τα τελευταία 2-3 χρόνια με ευθύνη του Γιάννη Βαρδινογιάννη.

Υποτίθεται πως τότε, ο λόγος που η «Τρόικα του Παναθηναϊκού» λειτουργούσε με τρόπο «ταπεινό», ήταν για να μειωθεί το χρέος. Για να μπορέσει να ανασάνει σε λίγα χρόνια ο Παναθηναϊκός. Αυτό δεν είπε άλλωστε και ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ, Χρήστος Παναγόπουλος, την ημέρα που προέβλεψε πως θα σταματήσει να πρωταγωνιστεί η ομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη;

Το κύμα της μεγάλης φυγής

Ξαφνικά, μάθαμε στις 22 Απριλίου πως το χρέος του Παναθηναϊκού είναι 47 εκατομμύρια. «Με τη διαφοροποίηση στην τιμή της μετοχής εκτιμάται ότι το χρέος του Παναθηναϊκού θα μειωθεί από τα 47 στα 40 εκατομμύρια ευρώ», έλεγαν τότε τα δημοσιεύματα.

Για να πληρωθεί ο Λέτο που έφυγε τσάμπα, ο Φερέιρα που τόσο αγάπησαν στην Παιανία, να πεισθεί να φύγει και να πάρει πάνω από μισό εκατομμύριο, ο Βύντρα, ο Κατσουράνης, ο Χριστοδουλόπουλος και ο Σπυρόπουλος. Τελικά, έμεινε μόνο ο Ζέκα, ο οποίος έκανε υπομονή, μέχρι να φτάσουμε στο φέτος.

Άλλες… πηγές, λένε ότι το πολυμετοχικό σχήμα που ήταν υποτίθεται πιο ισχυρό από τον… Αμπράμοβιτς (κατά την αλησμόνητη ατάκα του Ανδρέα Βγενόπουλου) κληροδότησε στη διοίκηση Αλαφούζου, αυτό το οικονομικό άνοιγμα 28 εκατ. ευρώ. Ύστερα από ένα χρόνο το άνοιγμα έχει περιοριστεί περίπου κατά έξι εκατ. ευρώ. Υπάρχει, βέβαια, αρκετός δρόμος για να διανυθεί ακόμη, ωστόσο είναι σαφές πλέον ότι οι «πράσινοι» βαδίζουν σε μονοπάτια περικοπών και κουρέματος, επιδιώκοντας να φτάσουν στην εξυγίανση.

Το σχέδιο των περικοπών άρχισε να εφαρμόζεται κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν. Έτσι, το αρχικό μπάτζετ των 20 εκατ. ευρώ (με «βαριά» συμβόλαια όπως των Λέτο, Κατσουράνη, Βύντρα, Χριστοδουλόπουλου) έκλεισε τελικά στα 15 εκατ. (ισοσκελισμένος προϋπολογισμός).

Αυτό δεν ήταν μαχαίρι αλλά μπαλτάς. Οι ριζικές αλλαγές στο ρόστερ του «τριφυλλιού» έριξαν το μπάτζετ που ανέρχεται στα 5-6 εκατ. ευρώ. Για να επιτευχθεί αυτό, βέβαια, έπεσε μοιραία και η ποιότητα του ρόστερ (είναι ενδεικτικό ότι κανένας παίκτης δεν ήταν στις τελευταίες κλήσεις της εθνικής ομάδας) και ο πήχης των στόχων.

Πικρές αλήθειες

Για να φτάσει όμως το «τριφύλλι» στη σημερινή κατάσταση, έγιναν πολλά λάθη στις επιλογές προσώπων όπως και στις αποφάσεις σχετικά με το ποδοσφαιρικό τμήμα. Αν συγκρίνει κανείς τα ρόστερ των προηγούμενων χρόνων που πέρασαν από τον Παναθηναϊκό σε σχέση με το φετινό, τότε η ανάγνωση των ονομάτων και μόνο αρκεί για να πιάσουν τα κλάματα οποιονδήποτε ένθερμο φίλο της ομάδας. Αξίζει λοιπόν ένα flash-back στα πεπραγμένα των τριών τελευταίων χρόνων.

1. Πέραν των ξένων ποδοσφαιριστών που φόρεσαν τη φανέλα με το τριφύλλι και πραγματικά πρόσφεραν (Σισέ, Λέτο κ.λπ.), ο Παναθηναϊκός είχε καταφέρει να δημιουργήσει έναν κορμό Ελλήνων ποδοσφαιριστών που γνώριζαν τι σημαίνει να αγωνίζεται κανείς στους «πράσινους». Αποτέλεσμα του σήμερα είναι να μην υπάρχει πλέον κανείς στο ρόστερ, και όχι μόνο αυτό, αλλά όλοι να βρίσκονται σε συζητήσεις με την ΠΑΕ για τα χρωστούμενα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Σωτήρη Νίνη. Ο παίκτης ανδρώθηκε μέσα στην Παιανία, καθιερώθηκε ως βασικός στον Παναθηναϊκό και αντί οι ιθύνοντες του πρώτου εξαμήνου του 2012 (διοίκηση Γόντικα) να καταφέρουν να καρπωθούν οικονομικά οφέλη από ενδεχόμενη πώλησή του, προτίμησαν να στέλνουν στον παίκτη εξώδικα, σε μια κίνηση αν μη τι άλλο πρωτοποριακή για τα ποδοσφαιρικά δεδομένα και, σε κάθε περίπτωση, ντροπιαστική για την ιστορία του συλλόγου. Ο Νίνης τελικά αποχώρησε ως ελεύθερος το καλοκαίρι του 2012 (είχε συμφωνήσει αρκετούς μήνες πριν) για την Πάρμα, με τον Παναθηναϊκό να έχει μοναδικό όφελος τα τροφεία που προβλέπονται σε τέτοιες περιπτώσεις. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο 23χρονος πλέον αγωνίζεται στον ΠΑΟΚ.

Τον Αύγουστο του 2011, ο Δημήτρης Γόντικας αποφάσισε την πώληση ενός ακόμα Έλληνα διεθνή ποδοσφαιριστή, του Αλέξη Τζόρβα, στην Παλέρμο, που την περίοδο εκείνη μάλιστα ήταν ο βασικός γκολκίπερ της εθνικής ομάδας. Ο 31χρονος πλέον τερματοφύλακας, πωλήθηκε αντί του ποσού των 700.000 ευρώ, καθώς η διοίκηση ήθελε να απαλλαγεί από το ακριβό (όπως εθεωρείτο τότε) συμβόλαιό του που άγγιζε τις 500.000 ευρώ, μαζί με την Εφορία.

Εν συνεχεία και φτάνοντας στον Ιανουάριο του 2013, άρχισε η αποψίλωση του τότε ρόστερ, στο όνομα της εξυγίανσης, με τον Γιάννη Αλαφούζο όμως να πληρώνει «χρυσούς» τους ποδοσφαιριστές που αποφάσισε να διώξει. Λουκάς Βύντρα, Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος και Νίκος Σπυρόπουλος ακόμα πληρώνονται από τον Παναθηναϊκό για να αγωνίζονται σε άλλες ομάδες και για να ικανοποιηθεί το «καπρίτσιο» των οργανωμένων, ενώ η αποδέσμευση του Κατσουράνη είναι και αυτή από τα… άγραφα αφού ο πολύπειρος άσος αφέθηκε ελεύθερος για να πάει στον «ανταγωνιστή» ΠΑΟΚ.

2. Η υπόθεση Σεμπάστιαν Λέτο είναι επίσης μία ακόμα περίπτωση που αποδεικνύει πόσο λάθος ήταν οι χειρισμοί των διοικήσεων Γόντικα και Αλαφούζου. Το 2011 έρχεται στα γραφεία του Παναθηναϊκού πρόταση ύψους 5 εκατ. ευρώ από την Μπενφίκα για την αγορά του, και ο Δημήτρης Γόντικας αποφασίζει να την απορρίψει υπό τον φόβο των αντιδράσεων της εξέδρας και στην πίστη ότι μπορεί να προκύψει υψηλότερη προσφορά. Η συνέχεια γνωστή. Ο Αργεντινός τραυματίζεται, αγωνίζεται τελευταία φορά στο ματς κόντρα στον Λεβαδειακό στις 25 Ιανουαρίου του 2011, πληρώνεται κανονικά όπως προβλέπεται στο συμβόλαιό του, αποχωρεί ως ελεύθερος και ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να τον πληρώνει ενώ αγωνίζεται στην Κατάνια.

 

3. Ο Δημήτρης Γόντικας ασκούσε διοίκηση στον Παναθηναϊκό από τον Ιανουάριο του 2011 ως προεδρεύων αντιπρόεδρος και από τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου έως τον Σεπτέμβριο του 2012 ως πρόεδρος. Δηλαδή, για διάστημα μεγαλύτερο του 1,5 χρόνου. Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς και το τρίμηνο της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου του 2010, που πρόεδρος ήταν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος (άρα διοίκηση ήταν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης), αντιλαμβάνεται κανείς τις ευθύνες που υπάρχουν για τις αμαρτίες εκείνης της περιόδου. Συνολικά, δαπανώνται 15 εκατ. ευρώ για μεταγραφές τύπου Σίντνεϊ Γκοβού, Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ, Λουίς Γκαρσία, Νταμιάν Πλεσί, Κουίνσι, Τοτσέ και Ρούντολφ Γκέργκελι. Το αν πρόσφεραν οι προαναφερθέντες και τι είναι γνωστό. Αποτέλεσμα αυτών των μεταγραφικών «επιτυχιών» ήταν να μην προκριθεί ποτέ μέσα σε αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός στους ομίλους του Champions League, χάνοντας πολλά εκατομμύρια ευρώ.