Ζήλιες και ίντριγκες στο Κορωπί για τα συμβόλαια

Ο Αλαφούζος πήρε τ’ όπλο του, σου λέει. Άλλη παπαριά κι αυτή, πήρε το όπλο του. Τίτλος ταινίας ήταν αυτό, του Ντάλτον Τράμπο, «ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του». Μάλιστα. Και αφού το πήρε ο Τζόνι στην ταινία, το πήρε κι ο Αλαφούζος στο Κορωπί. Τον λένε και Γιάννη, μια χαρά βγήκε ο τίτλος. Ο Γιάννης πήρε τ’ όπλο του, δηλαδή. Άλλο, όμως, ο Ντάλτον Τράμπο κι άλλο ο Τζόε Ντάλτον. Μόνο που δεν γράψανε οι Αλαφουζοτέχνες τι όπλο ήταν αυτό, που κατέβηκε ο Αλαφούζος στο Κορωπί και τα έχωσε στους παίκτες. Ήταν από το Fortnite ή με τίποτα νεροπίστολα για πλατσούρισμα στην παραλία; Δεν το διευκρίνισαν αυτό. Μάλιστα.

Και τι είπε ο Γιαννάκης με το νεροπίστολο στο Κορωπί; Ότι είναι ντροπή να είμαστε στην έβδομη θέση του πρωταθλήματος και ότι όποιος θέλει να φύγει, να πάει στο γραφείο του να τον βρει και να φύγει τον Ιανουάριο. Φοβερά πράγματα.

Πήγε, δηλαδή, ο Γιαννάκης και μίλησε σε σκληρή γλώσσα, σου λέει. Ούτε γαλλικά, ούτε πιάνο, ούτε γκουρμέ. Βουρ στον πατσά ο Γιάννης. Ότι και καλά, είναι του σαλονιού, αλλά είναι και του λιμανιού. Και γελάει ο κόσμος του Παναθηναϊκού και κλαίει μαζί. Δεν ξέρει τι να πρωτοκάνει με την επίσκεψη του Αλαφούζου στο Κορωπί.

Άλλοι γράψανε ότι έπιασαν τόπο οι απειλές και νίκησε η Πανάθα 2-0 τον Ατρόμητο.

Να σ’ το πάρω αλλιώς. Ποιος είναι, δηλαδή, ο Αλαφούζος που τα έχωσε στους παίκτες; Καμία μεγάλη προσωπικότητα του ποδοσφαίρου; Κανένας εμπνευσμένος ηγέτης; Πολύ σοβαρά μιλάμε τώρα. Όταν πάει δυο φορές τον χρόνο στο Κορωπί για Χριστούγεννα, Πάσχα, όταν δεν έχει πρόσβαση σε κανένα κέντρο αποφάσεων, όταν δεν ασχολείται γενικώς με τον Παναθηναϊκό, θέλεις ο άλλος να σε πάρει στα σοβαρά; Πλάκα κάνουμε τώρα; Από το ένα αυτί θα τα βάλει κι από το άλλο θα τα βγάλει, και φτου κι απ’ την αρχή.

Έτσι είναι. Ξύπνησε μια μέρα ο Αλαφούζος και αφού του είπανε ότι η Πανάθα κινδυνεύει για τέταρτη χρονιά να μείνει εκτός Ευρώπης, αριβάρισε για το Κορωπί. Να πάρει και καθαρό αέρα, να πάρει και τίποτα ζυμωτό ψωμί χωριάτικο για το σπίτι. Άπαξ και δεν ξέρεις τι είναι μπάλα, άσ’ το, ρε Γιαννάκη. Κι άντε, δεν ξέρεις. Το ίδιο γίνεται όταν κατεβαίνει ο Μελισσανίδης να μιλήσει στους παίκτες; Όχι βέβαια. Σόλο κλαρίνο με τον Γιώργο Μάγκα στα αποδυτήρια. Όταν κατεβαίνει ο Μαρινάκης στου Ρέντη, σόλο κλαρίνο με τον Βασίλη Σαλέα οι παίκτες. Ανάσα. Για τον Ιβάν Σαββίδη δεν ξέρω. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ έχουν ξεχάσει και πώς είναι η φάτσα του. Δεν βαράει κανένα όργανο. Κι όταν κατέβηκε ο Αλαφούζος στο Κορωπί, κλαρινέτο σε λα μείζονα, από τη Φιλαρμονική της Βιέννης. Μουσική δωματίου, δεν έγινε απολύτως τίποτα.

Πάμε παρακάτω. Να σου εξηγήσω ποιο είναι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού. Τα λεφτά είναι. Έχει ωραίο στόρι, μάστορα. Άκουσέ το. Ένας απ’ αυτούς τους παρατρεχάμενους του Αλαφούζου, στο Αλαφουζοτεχνείο, που το παίζει δημοσιογράφος δίχως να είναι, κάνει ρεπορτάζ και καλά. Όπως λένε οι δημοσιογράφοι, για να μάθεις νέα, παίρνεις έναν κολλητό σου ποδοσφαιριστή, σου λέει τι παίζει στα αποδυτήρια και μετά πας και τα γράφεις.

 Έτσι βγαίνει το μεροκάματου του δημοσιογράφου. Και πάει, λοιπόν, αυτός ο παρατρεχάμενος και κάνει ρεπορτάζ και καλά κι ό,τι μαθαίνει, αντί να πάει να το γράψει, το καρφώνει στον Αλαφούζο. Ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού μιλάμε με παίκτες άλλων ομάδων κι αισθάνονται ριγμένοι από τον Γιαννάκη. Τίγκαρε η Ελλάδα από ξένους. Κάπου θα βρεθούν στη Γλυφάδα ή τα βόρεια προάστια για καφέ, κι αρχίζουν οι κουβέντες. Πόσα σου δίνει εσένα ο Μαρινάκης, πόσα ο Μελισσανίδης, εμένα λιγότερα ο Αλαφούζος και τα ρέστα.

Έτσι είναι οι ποδοσφαιριστές, μάστορα. Τον νου τους στο παραδάκι – και καλά κάνουνε, δηλαδή. Δεν θα γεράσουν παίζοντας μπάλα. Μετρημένα είναι τα χρόνια που θα παίξει μπάλα ο άλλος. Κι εκεί αρχίζουνε οι γκρίνιες. Και δεν είναι μονάχα αυτό, μάστορα. Οι παίκτες, όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, ξέρουνε μέχρι δεκάρας τι παντελονιάζει ο κάθε παίκτης.

 Κι εκεί αρχίζουνε τα πανηγύρια. Βλέπει ο άλλος ότι ο Βιγιαφάνες παίρνει τα περισσότερα από τον καθένα. Εξακόσια πενήντα τον χρόνο. Και μέχρι πρότινος ο Λούκας ήταν παγκίτης, πλακώθηκε και με τον Χατζηγιοβάννη κι ανταλλάξανε μπουκέτα και τιμωρήθηκε και με πρόστιμο. Τι νομίζεις, ότι αυτά δεν μετράνε; Δεν τα συζητούνε οι παρέες μεταξύ τους; Οι χαμηλόμισθοι πάνε από δω και οι υψηλόμισθοι στην απ’ εκεί. Έτσι είναι χωρισμένοι στον Παναθηναϊκό. Πατρίκιοι και Πληβείοι. Όπως σ’ το λέω. Γι’ αυτό είπε ο Αλαφούζος, «έχετε και το θράσος να τσακώνεστε μεταξύ σας».

Μην πας μακριά. Ο Παναθηναϊκός έχει τρία σέντερ φορ. Τον Καρλίτος, τον Μακέντα και τον Ιωαννίδη. Πριν τραυματιστεί ο Ιωαννίδης, αυτόν εμπιστευότανε ο Γιοβάνοβιτς. Τον Φωτάκη που καθαρίζει μια κατοστάρα τον χρόνο. Και έμειναν στον πάγκο ο Καρλίτος με το μισό μιλιόνι και ο Μακέντα με τα εξακόσια τριάντα τον χρόνο. Ήρθε κι ο Παλάσιος με την εξακοσάρα τον χρόνο και τι έκανε μέχρι τώρα; Δυο τρύπες στο νερό. Δύο, όχι μία. Και τι να σκέφτεται, τώρα ο Ιωαννίδης και ο Χατζηγιοβάννης και ο Αλεξανδρόπουλος, άπαξ και βλέπει τον Παλάσιος να μην μπορεί να πάρει ένα παιχνίδι μόνος του;

Έτσι είναι. Είσαι Αλεξανδρόπουλος. Παίζεις μπάλα, τρέχεις σαν τον Βέγγο, κόβεις, δημιουργείς, σκοτώνεσαι, βάζεις και γκολ για 160.000 τον χρόνο. Και ο Μαουρίτσιο, που ήταν ταμάμ για τον γερο-ΠΑΟΚ, με τις σειρούλες Βιεϊρίνια, Βαρέλα, Κρέσπο, βάζει στην απομέσα 550.000 τον χρόνο και λες, τι κάνω εδώ πέρα εγώ. Αυτό λέει ο Σωτηράκης. Κι όχι μόνο για τον Μαουρίτσιο. Ο Αλαφούζος πληρώνει κι έναν Μπεκ κι έναν Αγιούμπ, σύνολο μία εξακοσάρα. Φοβερά πράγματα, ρε. Όσο για τον Βιτάλ της πεντακοσάρας τον χρόνο για να κάνει ντρίμπλες στον εαυτό του, εκεί είναι που κλατάρει ο κάθε Αλεξανδρόπουλος. Κι όχι μόνο αυτά, αλλά το καλοκαίρι θα πρέπει ο Αλαφούζος να σκάσει 4 μιλιόνια για να αγοράσει τον Βιτάλ, 1,8 εκατ. ευρώ για τον Παλάσιος, 850.000 ευρώ για τον Λούνγκβιστ και 250.000 ευρώ στον Μποροβήλο για τον Κώτσιρα.

Τώρα, θα πεις, στον Ολυμπιακό παίρνουν όλοι τα ίδια και στην ΑΕΚ; Τι είναι ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ; Επαρχίες της Σοβιετικής Ένωσης και οι παίκτες μπολσεβίκοι; Όχι, ρε. Ο Ελ Αραμπί, για παράδειγμα, μπορεί να παντελονιάζει γύρω στο δίφραγκο μιλιόνια τον χρόνο. Μπορεί να του πει κανένας τίποτα; Τα φέρνει και τα παίρνει. Το ίδιο κι ο Τζούμπερ. Ο Βαλμπουενά μπαίνει 20 λεπτά και σου βάζει το γκολ με τον Βόλο, κάνει και δυο ασίστ. Ο Εμβιλά κρατάει ένα κέντρο μόνος του. Μπορεί να του πει ο πιτσιρικάς ο Αγκιμπού, γιατί παίρνει περισσότερα από μένα; Πλάκα κάνουμε τώρα; Πρώτα θα τον στείλει αδιάβαστο ο Μαρτίνς στην κερκίδα, όπως είχε κάνει με τον Φορτούνη, για να μη φτάσει η δουλειά στον Μαρινάκη και του ετοιμάσει το διαβατήριο. Τώρα, θα πεις, ο Αγκιμπού είναι δίκαιο να παίρνει ψίχουλα; Όχι, ρε. Εδώ φαίνεται ο ηγέτης που ξέρει κι εκτιμάει. Τρεις φορές τα λεφτά παραπάνω θα πάρει ο μικρός.

Να σ’ το κλείσω. Ο Αλαφούζος δεν το ξέρει το έργο με την μπαλίτσα, ούτε μπήκε στην ψυχολογία του ποδοσφαιριστή, ούτε θέλει κιόλας. Είναι χαϊκλασάτος ο Γιάννης. Πες του να σου κάνει κανένα deal με τον Ιλιτζαλί για κανένα τηλεριάλιτι με τον νομάρχη τον Παναγιώτη τον Ψωμιάδη και τον Στράτο Τζώρτζογλου, να χτυπήσει κόκκινο η τηλεθέαση. Γι’ αυτά, καλός είναι.

 

Συμβόλαια… Αλαφούζου

 Τερματοφύλακες

Σωκράτης Διούδης: 270.000

Βασίλης Ξενόπουλος: 30.000

Χριστογιώργος: 30.000

Αλμπέρτο Μπρινιόλι: 270.000

Αμυντικοί

Μπαρτ Σένκεφελντ: 350.000

Ζβόνιμιρ Σάρλια: 280.000

Φραν Βέλεθ: 300.000

Αχιλλέας Πούγγουρας: 200.000

Πέρεθ Χουάνκαρ: 280.000

Ηλίας Χατζηθεοδωρίδης: 150.000

Φακούντο Σάντσεθ: 200.000

Γιάννης Κώτσιρας:160.000

Γιάννης Βαγιανίδης: 100.000

Μέσοι

Ρούμπεν Πέρεθ: 500.000

Δημήτρης Κουρμπέλης: 500.000

Ζοζέ Μαουρίσιο: 550.000

Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος: 180.000

Γιασίν Αγιούμπ: 400.000

Γιάννης Μπουζούκης: 120.000

Ραμόν Λούντκβιστ: 220.000

Ματέους Βιτάλ: 500.000

Λούκας Βιγιαφάνες: 650.000

Επιθετικοί

Τάσος Χατζηγιοβάνης: 150.000

Κανταλαπιέντρα Αϊτόρ: 330.000

Γενί Ενμπαγκοτό: 200.000

Φεντερίκο Μακέντα: 630.000

Ντανιέλ Λόπεθ Καρλίτος: 500.000

Φώτης Ιωαννίδης: 100.000

Σεμπάστιαν Παλάσιος: 600.000

Ούφε Μπεκ: 200.000