Διάχυτη η αγωνία στην κυβέρνηση
Μπορεί η κυβέρνηση με επικοινωνιακές κορώνες και με άξονα τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο να προσπαθεί να διαχειριστεί την αποτυχία στο Eurogroup της 22ης Μαΐου, όμως η 15η Ιουνίου δεν είναι μακριά και ήδη στο εσωτερικό της υπάρχει αγωνία για το που θα καταλήξουν οι διαβουλεύσεις.
Και βέβαια όλοι κατανοούν, ότι οι επιθέσεις προς τον Σόιμπλε, ακόμη και από τον γερμανικό Τύπο δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε λύση. Ειδικά μετά και την δήλωση του γερμανού υπουργού Οικονομικών την Τρίτη το μεσημέρι ότι “το ΔΝΤ μας δυσκολεύει και είναι πολύ σκληρό στις διαπραγματεύσεις. Όμως πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να το πείσουμε στην επόμενη συνεδρίαση”. Πουθενά στη δήλωση Σόιμπλε λύση για το χρέος.
Η Αθήνα θα κινηθεί στο πλαίσιο για “καθαρές λύσεις, χωρίς γκρίζες ζώνες”, όμως όλοι γνωρίζουν πως ο στόχος της Ελλάδας περνάει από τον χερ Σόιμπλε. Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά την κυβέρνηση η οποία κυνηγάει την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης για να μπορέσει να κάνει δοκιμαστικές εξόδους στις αγορές. Στο διάστημα, πάντως, που απομένει μέχρι το επόμενο Εurogroup, ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να ενεργοποιήσει τους πολιτικούς διαύλους και να πιέσει, ώστε να υπάρξει αίσια κατάληξη, με πρώτο «σταθμό» τις επαφές που θα έχει στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ.
Όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, σε περίπτωση που δεν ευοδωθεί το βασικό σενάριο «το σύνολο των παραμέτρων του προγράμματος θα τεθεί επί τάπητος». Ωστόσο, ο κ. Τζανακόπουλος έσπευσε να πει πως «δεν είναι αναγκαίο ένα νέο πρόγραμμα». Αντιθέτως, θα χρειαστεί -όπως είπε- να υπάρξουν κάποιες τροποποιήσεις στο τρέχον πρόγραμμα που λήγει τον Αύγουστο του 2018. Και παρέπεμψε στην ΕΚΤ και στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς λέγοντας θα είναι πλέον αποκλειστικά υπεύθυνοι για την παρακολούθηση του προγράμματος.
Στην κρίσιμη αυτή φάση των συζητήσεων, θα διαπιστωθεί εντέλει αν ο πρωθυπουργός θα μπορέσει να γυρίσει το κλίμα, υλοποιώντας το αφήγημά του περί αλλαγής σελίδας και εξόδου της χώρας στις αγορές.
Κάτι τους θυμίζει
Παρά το γεγονός ότι από το Μαξίμου εκπέμπουν μία αισιοδοξία, ότι στις 15 Ιουνίου θα επιτευχθεί συμφωνία συμφέρουσα για την Ελλάδα, δεν κρύβουν τις ανησυχίες τους, ενθυμούμενοι τι συνέβη και πριν από τρία χρόνια.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η συμπεριφορά του ΔΝΤ στο προχθεσινό Eurogroup ήταν τουλάχιστον αντιφατική και γεννούσε ερωτήματα. Κατά τις ίδιες πηγές, ο Πολ Τόμσεν για αρκετές ώρες ήταν «σκληρός», κατά πώς είχε εγγυηθεί η Κριστίν Λαγκάρντ στον Αλέξη Τσίπρα. Επέμενε, δηλαδή, ότι πρέπει να βγαίνουν τα νούμερα, ζητούσε βαθύτερες παρεμβάσεις για το χρέος και απέρριπτε την αξίωση του γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για… απλή πολιτική δέσμευση του Eurogroup χωρίς περίγραμμα με συγκεκριμένα μέτρα για το χρέος. Ωστόσο, στο τέλος της συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, τα πράγματα ήταν διαφορετικά: ο «σκληρός» του ΔΝΤ δεν αντιτάχθηκε όταν ο Γερούν Ντάισελμπλουμ έφερε μία «αδύναμη» συμβιβαστική πρόταση στο τραπέζι, η οποία κάθε άλλο παρά διασφάλισε την μακροπρόθεσμη διαχειρισιμότητα του ελληνικού χρέους.
Το γεγονός, δηλαδή, ότι στα τελευταία… μέτρα του μαραθωνίου του Eurogroup ο Πολ Τόμσεν «τα βρήκε» με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών δίνει στην κυβέρνηση κάθε λόγο να ανησυχεί: κι αυτό διότι οι δανειστές –κυρίως το Βερολίνο- δείχνουν την διάθεσή τους να επαναλάβουν ό,τι ακριβώς είχαν κάνει και στην κυβέρνηση Σαμαρά: δηλαδή, να παράσχουν μία υπόσχεση ρύθμισης του χρέους, υπό τύπον «πολιτικής δέσμευσης» πως «θα κάνουν ό,τι χρειαστεί» και να μείνουν… στα λόγια.
Ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν πραγματικό «Βατερλό» για το Μέγαρο Μαξίμου και θα άνοιγε.. άλλου τύπου σενάρια, καθώς ο πρωθυπουργός έχει πολλάκις διαμηνύσει πως αν δεν υπάρξουν μεσοπρόθεσμα για το χρέος, τότε δεν υπάρχουν και τα μέτρα που ψηφίστηκαν από την Βουλή την περασμένη εβδομάδα. Αυτό, με το σκεπτικό ότι αν δεν αποφασιστούν μέτρα για το χρέος, τότε το ΔΝΤ θα φύγει. Ωστόσο, ουδείς μπορεί να αποκλείσει και μέτρα για το χρέος (συγκεκριμένα) να μην ληφθούν, αλλά και φόρμουλα παραμονής του ΔΝΤ να βρεθεί. Στην περίπτωση αυτή, το Μαξίμου θα βρεθεί εγκλωβισμένο και θα αποδειχθεί για μία ακόμη φορά ότι στις σοβαρές διαπραγματεύσεις στο τέλος νικούν οι Γερμανοί.