Ή ταν ή επί τας

Μπορεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος να ξεκαθαρίζει σε κάθε δοθείσα ευκαιρία πως το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και ότι η Ελιά είναι ένα άλλο σχήμα, μόνο που η αλήθεια είναι πως πολύ θα τον βόλευε να είχε διαλύσει το κόμμα του Ανδρέου Παπανδρέου μόλις ανέλαβε τα ηνία του.

Ετσι δεν θα ήταν υποχρεωμένος να λογοδοτεί για λάθη του παρελθόντος (και όχι μόνο του πρόσφατου), ούτε και να διαχειρίζεται την οργή των ψηφοφόρων. Πολύ δε περισσότερο δεν θα ήταν υποχρεωμένος να παλεύει για την πολιτική του επιβίωση.
Μόνο που το κόμμα δεν μπορούσε να το διαλύσει γιατί δεν ήταν δικό του. Ακόμα και σήμερα δεν είναι. Αντίθετα καλείται να διαχειριστεί κάτι ξένο και έχει όρια. Αυτό καλείται να το αλλάξει η Ελιά. Μόνο όμως αν τα αποτελέσματα του Μαΐου είναι υπέρ του εκλογικού συνασπισμού. Και το υπέρ ερμηνεύεται μόνο με διψήφιο ποσοστό έστω και οριακά. Αυτό άλλωστε είναι το όριο που έχουν θέσει στενοί του συνεργάτες.

Στις λίγες μέρες που απομένουν μέχρι τις κάλπες, στην Χαριλάου Τρικούπη καλούνται να επιβάλλουν νέα – αναπτυξιακή – ατζέντα, να αποδείξουν ότι εκείνοι είναι που έσωσαν την χώρα και να παρουσιάσουν εικόνα νίκης. Αν δεν τα καταφέρουν οι εξελίξεις θα παρασύρουν το σύνολο της κεντροαριστεράς με ανακατατάξεις που μέχρι πριν 4 χρόνια κανείς δεν μπορούσε καν να φανταστεί. Και τότε ο κ. Βενιζέλος δεν θα έχει λόγο ύπαρξης στην πολιτική σκηνή. Πολύ δε περισσότερο που το κόμμα του οποίου σήμερα ηγείται δεν το κέρδισε αλλά… του δόθηκε. Θυμίζεται πως στις εκλογές του κόμματος ήταν ο μοναδικός υποψήφιος ενώ στις προηγούμενες είχε ηττηθεί από τον Γ. Παπανδρέου.