Βίοι αντίθετοι

Αρχίζουν να φαίνονται δειλά – δειλά τα πρώτα δείγματα γραφής Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, μέσω φυσικά των αγώνων στη Euroleague. Χρόνια τώρα η συντριπτική πλειοψηφία των ματς στην Ελλάδα, αποτελούν για τους δύο «αιωνίους» κάτι σαν φιλικά προετοιμασίας ώστε να δοκιμάζονται παίκτες και σχήματα ενόψει ευρωπαϊκών υποχρεώσεων ή σε πιο ακραίες περιπτώσεις ξεμούδιασμα αφού ούτε χρήσιμα συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν.

Βάσει λοιπόν αυτών των δειγμάτων έχουν προκύψει ενδιαφέροντα στοιχεία και για τους δύο, με τον Παναθηναϊκό όμως να ανησυχεί περισσότερο, απόρροια των δύο ηττών από την Λιέτουβος Ρίτας και την Λοκομοτίβ Κούμπαν.

Εξαρχής πρέπει να θέσουμε το θέμα στη σωστή βάση. Ουδεμία σχέση έχει η δυναμικότητα των αντιπάλων του «τριφυλλιού» με αυτούς των «ερυθρολεύκων» αφού τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα για την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη.

Ωστόσο, το πρόβλημα των ηττών ξεκινά από τον ίδιο τον πρωταθλητή Ελλάδας, αφού διαθέτει καλύτερο σύνολο, τόσο από την Λιέτουβος όσο και από την Κούμπαν.

Αυτό που φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού στα πρώτα ματς είναι ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι στην ομάδα. Μπορεί να πουν πολλοί ότι κάτι τέτοιο είναι αδικαιολόγητο αλλά στην περίπτωση του Παναθηναϊκού αποτελεί μοιραία εξέλιξη. Συνεχόμενα προβλήματα τραυματισμών, δεν επέτρεψαν μέχρι σήμερα στον Αργύρη Πεδουλάκη να έχει όλους τους παίκτες στο 100% ενώ ακόμα και σήμερα, Κάρι και Ούκιτς είναι εμφανώς ανέτοιμοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, το βάρος να πέφτει ακόμα στις πλάτες του 34χρονου μεν, ακούραστου δε, Δημήτρη Διαμαντίδη.

Τέσσερα δίποντα, τριάντα τρίποντα!
Στο πιο μεστό ξεκίνημά του στην Euroleague, ο «Μήτσος» των φίλων του Παναθηναϊκού, έχει περίπου 33 λεπτά συμμετοχής μέσο όρο, 8,3 πόντους, 8,3 ασίστ και το εξωπραγματικό 0,8 λάθη. Αριθμοί «κομπιούτερ» αν μη τι άλλο. Ωστόσο, είναι χαρακτηριστικό ότι έχει μόλις 4 δίποντα στη διοργάνωση (1/4 για την ακρίβεια) και 30(!) τρίποντα. Με άλλα λόγια λοιπόν, στην αρχή της σεζόν, ο πολύπειρος πλέι-μέικερ έχει αναλάβει ένα ρόλο σουτέρ που ούτε τον είχε στο παρελθόν αλλά ούτε και του ταιριάζει. Προσοχή! Δεν λέμε ότι δεν έχει σουτ ο Διαμαντίδης αλλά δεν είναι ο «killer» που να δικαιολογεί τα 7,5 τρίποντα ανά αγώνα.

Το βάρος στην περιφέρεια
Αυτό βέβαια, είναι γενικότερο θέμα του Παναθηναϊκού αφού ο μέσος όρος προσπαθειών από το τρίποντο φτάνει περίπου στις 29 ανά παιχνίδι (38,3 ποσοστό ευστοχίας). Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ουδεμία σχέση έχει η περσινή απόδοση της φροντ λάιν του «τριφυλλιού» με τη φετινή, παρόλο που θεωρητικά είναι ενισχυμένη. Ο Μάικ Μπατίστ προσφέρει αλλά μόνο για τα 10 λεπτά που μπορεί να τον χρησιμοποιήσει ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο Λάσμε αναρωτιόμαστε αν είναι ο ίδιος με τον περσινό ενώ δείχνει να έχει και αρκετά νεύρα, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης χρησιμοποιείται πλέον ελάχιστα και επιπρόσθετα δεν είναι αυτό που χρειάζεται ως αντιστάθμισμα στη ρακέτα ο Παναθηναϊκός και μόνο ο Γκιστ αποδίδει πάνω-κάτω στα στάνταρ του. Με άλλα λόγια, λοιπόν, λείπουν οι εύκολοι πόντοι του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη που πρόσφερε πέρυσι τέτοια περίοδο. Από τη στιγμή που στην εξίσωση δεν υφίσταται «Σόφο», ο Παναθηναϊκός ζει και πεθαίνει με τα τρίποντα, μέχρι να φορμαριστούν οι ψηλοί του. Όταν τα βάζει θα διασύρει ομάδες σαν την Κούτσα Λαμποράλ, όταν αστοχεί θα χάνει από την Λιέτουβος και την Κούμπαν. Γενικότερα, είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται χρόνο.

Τα αποτελέσματα δίνουν χρόνο
Από την άλλη μεριά, ο Ολυμπιακός δουλεύει με μεγαλύτερη ηρεμία. Οι τέσσερις νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές στη Euroleague, η επικράτηση επί του Παναθηναϊκού αλλά και η κατάκτηση του Διηπειρωτικού δίνει τον απαραίτητο χρόνο στον Γιώργο Μπαρτζώκα να δοκιμάζει πράγματα και να βάζει όλο και περισσότερο στο κλίμα τις μεταγραφές. Το αήττητο πάντα βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό που πρέπει να πιστωθεί στον Έλληνα τεχνικό (γιατί δεν είναι ωραίο να λέμε μόνο για εύκολους αντιπάλους) είναι η επιλογή των παικτών. Πέτγουεϊ, Ντάντσον, Σίμονς (σε μικρότερο βαθμό), Μπέγκιτς (τώρα ανεβάζει ρυθμούς λόγω τραυματισμού) και Λοτζέσκι έχουν δέσει στο σύνολο με χαρακτηριστική ευκολία αφού αποκτήθηκαν εξ αρχής για συγκεκριμένους ρόλους και τους ταιριάζουν απόλυτα. Ακόμα και ο Αγραβάνης έχει προσφέρει τηρουμένων των αναλογιών.

Ποιες «απουσίες»;
Οι καλές εμφανίσεις του πρωταθλητή Ευρώπης για την εποχή αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστεί κανείς τις συνθήκες. Παπανικολάου, Χάινς αποχαιρέτησαν και όλοι γνωρίζουν το ρόλο που είχαν οι δύο στην ομάδα ενώ και ο ηγέτης Βασίλης Σπανούλης θέλει το χρόνο του αφού μην ξεχνάμε το καλοκαίρι που πέρασε είχε υποχρεώσεις με την εθνική, τραυματισμό στον αστράγαλο και μηδέν ξεκούραση ή συντήρηση. Λοτζέσκι, Ντάνστον έχουν φροντίσει να ξεχάσουν οι περισσότεροι τους αποχωρήσαντες ενώ η δουλειά του συνόλου αποδεικνύει κάτι που ίσχυε πριν από δύο χρόνια. Ο Ολυμπιακός δεν είναι πια Σπανούλης. Αυτό ουσιαστικά αναγκάζει κάθε αντίπαλο να μην ξέρει από πού… θα του έρθει. Αν μάλιστα βρει το ρυθμό του και οι Έισι Λο (επίσης τραυματίας) με τον Μίρζα Μπέγκιτς τότε πραγματικά το ρόστερ των «ερυθρολεύκων» είναι το πληρέστερο των τελευταίων ετών, όπως υποστήριζαν οι ίδιοι μέσα στην ομάδα.

Άμυνα, άμυνα, άμυνα
Αν για κάτι λοιδορήθηκε την περσινή σεζόν ο Ολυμπιακός αυτό ήταν σε πολλά ματς ήταν soft στην άμυνα και ότι δεν είχε τα απαραίτητα κορμιά στη ρακέτα. Αυτό φέτος ξεχάστε το. Η περσινή φροντ-λάιν (Χάινς, Πάουελ, Σερμαντίνι) έχει βελτιωθεί κατά πολύ (Ντάνστον, Σίμονς, Μπέγκιτς) καθώς έχει προστεθεί ύψος, άλμα αλλά και… μούσκουλα. Σε αυτό το σημείο, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να ευχαριστήσει τον Παναθηναϊκό καθώς θα είναι ψεύτης όποιος διαψεύσει το γεγονός ότι οι επιλογές των «ερυθρολεύκων» δεν έγιναν με βάση την αντίπαλη «αεροπορία» (Λάσμε, Γκιστ). Οι αριθμοί δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός είναι πρώτος στη Euroleague σε κοψίματα (4,8) και διαθέτει την 4^η καλύτερη άμυνα (68,3 παθητικό). Το πλάνο στέφθηκε από επιτυχία.

Ζητούμενο η διάρκεια
Τώρα πια το ζητούμενο για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του είναι να αποκτήσουν διάρκεια στην απόδοσή τους καθώς με ομάδες καλύτερες από την Μπάγερν και τη Σιένα, παιχνίδια όπως το χθεσινό ή της προηγούμενης εβδομάδας θα χαθούν. Ωστόσο, είναι πραγματικό πρόβλημα όταν ουσιαστικά μιλάμε για ένα μήνα αγωνιστικών υποχρεώσεων; Ο  χρόνος θα δείξει.