Η διπλή ανάγνωση της τεσσάρας!       

Η παγωμάρα στο στρατόπεδο της ΑΕΚ έχει δύο μορφές ανάγνωσης και φυσικά το σημαντικό είναι να υπάρχει ψυχραιμία σε κάθε μία από αυτές για να διορθωθεί ότι μπορεί να διορθωθεί!

Η αγωνιστική ανάγνωση είναι απλή: Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, η ΠΑΕ υποχρεώθηκε φέτος σε πάμφθηνες επιλογές (ελεύθεροι παίκτες πλην ενός, του Ανδρεόπουλου), για δύο λόγους. Για να καταφέρει για δεύτερη χρονιά στη σειρά να έχει θετικό ισολογισμό (προϋπόθεση για εισαγωγή στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου) και για να βάλει χρήματα στην άκρη για το γήπεδο. Αυτό, βέβαια, στον κόσμο δεν λέει τίποτα, λέει μόνο ότι η διοίκηση στην επιστροφή της στη Super League, αντί να κάνει μία ανταγωνιστική ομάδα, έκανε απλά μία υγιή οικονομικά ομάδα. Ούτε τα Χρηματιστήρια ενδιαφέρουν τον κόσμο και φυσικά γήπεδο δεν βλέπει να χτίζεται.  Η διοικητική υγεία και η έλλειψη χρεών δεν μπορούν να ικανοποιήσουν κανέναν ΑΕΚτζή.

Η ομάδα, λοιπόν, έφτασε να παίζει στο δυσκολότερο παιχνίδι της χρονιάς με: Έναν δανεικό τερματοφύλακα που τυχαία τον είδαν οι «κιτρινόμαυροι» στο Κόπα Αμέρικα, επειδή παρακολουθούσαν τον συμπαίκτη του Βάργκας. Τον Τζανετόπουλο και τον Πλατέλλα από τη Football League 2. Toν Αραβίδη, τον Λαμπρόπουλο και τον Μπαρμπόσα από τη Football League. Και φυσικά, για να τα λέμε όλα, με δύο εξαιρετικά χαφ (Σιμόες, Γιόχανσον), τον Μάνταλο και τους αξιοπρεπέστατους Γκάλο και Ντιντάκ. Φτάνουν, όμως, αυτοί; Όχι. Και το «όχι» το ήξεραν οι «κιτρινόμαυροι» από το καλοκαίρι, όταν οι μεταγραφές έπαψαν, την ώρα που αναμένονταν βασικός σέντερ φορ, βασικό σέντερ μπακ και βασικό αριστερό εξτρέμ!

Πέραν των λαθών και του προγραμματισμού, έχουμε και την παρουσία του Δέλλα στον πάγκο, ενός ανθρώπου που παίρνει αυτή τη στιγμή την ευκαιρία του από τη διοίκηση, αλλά κάνει τραγικά λάθη στα δύσκολα ματς. Προφανώς και η διοίκηση βολεύτηκε με τον Τραϊανό, αφού δεν μπορούσε να κάνει κάποια μετεγγραφική υπέρβαση για να ικανοποιήσει έναν ερχόμενο από το εξωτερικό προπονητή. Μάλλον θα πρέπει να αναμένουμε αντικατάστασή του, όταν του χρόνου η ΠΑΕ θα είναι σε θέση να κάνει μεγαλύτερο άνοιγμα.

Αγωνιστικά, λοιπόν, είναι μάλλον φυσιολογικό η ΑΕΚ στα 60 λεπτά που έπαιξε καλύτερα από τον Ολυμπιακό να μην μπορεί να κάνει φάση (χωρίς κλασικό σέντερ φορ και με εξτρέμ περιορισμένης ποιότητας που παίζουν μόνο και μόνο επειδή… μαρκάρουν περισσότερο) και ακόμη πιο φυσιολογικό να καταρρέει ψυχολογικά και αγωνιστικά μετά το 60’, όταν το σύστημα μετατρέπεται εντελώς αδικαιολόγητα σε 4-1-4-1. Για να προσεγγίσει την αγωνιστική πληρότητα του Ολυμπιακού, η ΑΕΚ θέλει δύο – τρεις γενναίες μετεγγραφικές περιόδους, μήπως και φτάσει πάλι στα επίπεδο της 40ετίας 1960-1999, όπου είχε καλύτερα αποτελέσματα απέναντι στον Ολυμπιακό στα μεταξύ τους παιχνίδια, εννέα ολόκληρα πρωταθλήματα και πολύ καλύτερες παρουσίες στην Ευρώπη σε σχέση με τον αντίπαλο της. Τις προϋποθέσεις για να κάνει κάτι τέτοιο στο αμιγώς επαγγελματικό ποδόσφαιρο της εποχής θα τις έχει εξ’ ολοκλήρου όταν φτιάξει το γήπεδο.
Η εξω-αγωνιστική ανάγνωση της βαριάς ήττας από τον Ολυμπιακό πρέπει κι αυτή να γίνει με ψυχραιμία. Μέχρι να γίνει το 2-0, οι διαιτητές έπαιζαν τους γηπεδούχους 85-15. Τρία κομμένα οφ-σάιντ στην ΑΕΚ, δύο φάουλ έξω από την περιοχή δεν σφυρίχτηκαν και φυσικά το 1-0 είναι επιθετικό φάουλ! Ε και; Τέτοιες διαιτησίες συναντάει η ΑΕΚ 20 χρόνια τώρα. Έχουν υπάρξει παιχνίδια που δεν της έχουν δοθεί τρία πέναλτι (3-3 στο ΟΑΚΑ).Σε άλλο ματς έχει κόψει ο Ζήκος την μπάλα, έχει πασάρει στον Ντέμη, πάει τρέχοντας αυτός για το 2-0 και ο διαιτητής σταματάει τη φάση, αποβάλει και Ντέμη και Ζήκο και φυσικά το 1-0 γίνεται λίγο αργότερα 1-1, μέχρι που οι παίκτες της ΑΕΚ άρχισαν να πέφτουν κάτω! Ε και; Στη συλλογική μνήμη όλων έχει μείνει το «πέστε κάτω» και όχι οι εχθρικές διαιτησίες κόντρα στην ΑΕΚ  εδώ και 20 χρόνια, διαιτησίες που αλλοιώνουν αποτελέσματα και την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Το να κάθονται και να κλαίνε τη μοίρα τους στην ΑΕΚ δεν θα έχει αποτέλεσμα ποτέ. Αν η διοίκηση ήρθε για να αφήνει απροστάτευτη την ομάδα και να διεκδικεί κάθε χρόνο τη δεύτερη θέση, τότε ο κόσμος θα εγκαταλείψει την προσπάθεια. Με τον Ηρακλή το Σάββατο αν έχει πάνω από 5.000 εισιτήρια θα είναι έκπληξη. Η ΠΑΕ οφείλει να απαιτεί κάθε διαιτητή και βοηθό που κάνει μισό μη ανθρώπινο λάθος απέναντί της να καρατομείται.  Όταν κόβεται με ανύπαρκτο οφ σάιντ, οι παίκτες να περικυκλώνουν τον βοηθό για ένα λεπτό και όχι με σκυμμένο κεφάλι να επιστρέφουν στις θέσεις τους. Και όταν ο Μιλιβόγεβιτς κλοτσάει στην ψύχρα στο δεύτερο λεπτό τον Μπαρμπόσα για να του θυμίσει πως στον Πειραιά δεν κάνουμε μαγκιές, να απαντάς με τον ίδιο τρόπο. Αλλά πως; Εσύ δεν θα μείνεις με τις παρατηρήσεις, θα φας την καρτούλα σου.

Προφανώς, λοιπόν και δεν έχει επιστρέψει ακόμη στο ποδοσφαιρικό στερέωμα η ΑΕΚ που το 1963 έβγαλε χιλιάδες πρόσφυγες στου δρόμους κλαίγοντας από ευτυχία για το πρώτο της πρωτάθλημα στην Α΄ Εθνική, λίγα χρόνια μετά τον διωγμό τους από την Πόλη. Δεν έχει επιστρέψει η ομαδάρα του 1968-1971. Δεν έχει επιστρέψει η ομάδα που έφτασε στα ημιτελικά του UEFA, στα προημιτελικά του Πρωταθλητριών και στα προημιτελικά του Κυπελλούχων (δις). Ούτε η ομάδα του Μπάγεβιτς, του Μαύρου, του Αρδίζογλου, του Σαβέφσκι του Οκόνσκι και του Σάμπα.

Η ΑΕΚ θα επιστρέψει μόνο όταν αποκτήσει και πάλι γήπεδο. Μέχρι τότε, οι αδυσώπητοι κανόνες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν επιτρέπουν σε μία αναγεννημένη ομάδα, επειδή έχει την πιο βαριά ποδοσφαιρική φανέλα, να γίνει εκ νέου πρωταγωνίστρια. Απλά δεν γίνεται. Ο μεγάλος αντίπαλος δεν είναι τυχαίο ότι φέτος μετά από πολλά χρόνια δεν πούλησε παίκτες. Για να επιστρέψει η ΑΕΚ χρειάζεται χρόνος. Αλλά σε αυτό το χρονικό διάστημα υποχρεούται η διοίκηση να εμφανίζει μία ομάδα τουλάχιστον ανταγωνιστική που ακόμη κι αν δεν μπορεί να κερδίζει την διαιτησία, τουλάχιστον να μην καταρρέει. Βέβαια, πέρσι και φέτος, η ΑΕΚ κόπηκε συνολικά πέντε φορές με ανύπαρκτο οφ σάιντ. Καμιά φορά και η κατάρρευση είναι φυσιολογική.