ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Τρία λάθη που μετράνε…

Τρεις μήνες, τρία στρατηγικά λάθη μετρά η κυβέρνηση και το επόμενο διάστημα θα φανεί πια από αυτά θα καθορίσουν το μέλλον της. Τουρκία, Σκόπια και Νοvartis μονοπωλούν από τον Δεκέμβρη διαδοχικά την πολιτική επικαιρότητα της χώρας αποδεικνύοντας περίτρανα πως το παρεάκι του Μαξίμου αδυνατεί να αντιληφθεί τη σημαντικότητά τους και κυρίως να διαχειριστεί υποθέσεις που απειλούν να επηρεάσουν ακόμα και την εθνική μας ακεραιότητα.

Του Κώστα Παπαϊωάννου

Το κακό ξεκίνησε με την ξαφνική επίσκεψη του σουλτάνου πίσω στον Δεκέμβριο στην Αθήνα. Ανούσια και κακοπροετοιμασμένη όπως ο χρόνος αποδεικνύει, με τον Ταγίπ Ερντογάν να κερδίζει αλλά την Ελλάδα να ζημιώνεται. «Μα καλά μετά την Αθήνα πήγε και στο Παρίσι», υποστηρίζουν κάποιοι επιχειρώντας να πείσουν πως η άφιξή του στη χώρα μας δεν ήταν κάτι το αρνητικό. Αξιολογώντας, όμως, με την ασφάλεια που ο χρόνος μάς επιτρέπει την επίσκεψή του, εύκολα καταλαβαίνουμε πως ο Ερντογάν πάτησε σε ευρωπαϊκό έδαφος για να εκβιάσει και να παίξει το προσωπικό του παιχνίδι.

Η δε συνέντευξη Τύπου στο προεδρικό Μέγαρο με τον Προκόπη Παυλόπουλο να ανοίγει θέμα Λωζάννης για να τα μαζέψει στη συνέχεια ομολογώντας αναρμοδιότητα, δείχνει πως η ελληνική διπλωματία δεν υπολόγισε σωστά τις συνέπειες της πρόσκλησης του ατίθασου και απολυταρχικού γείτονα, ο οποίος ακόμα νιώθει τις πληγές από το τελευταίο πραξικόπημα να τσούζουν σε κάθε απότομη κίνηση. Και απέναντί του έχει την Ελλάδα και την Κύπρο να διεκδικούν τον πλούτο του Αιγαίου, ενώ εκείνος μένει περιορισμένος στα σύνορα της πατρίδας του. Και καμία ελπίδα δεν έχει να ενταχθεί στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια όπως επιθυμεί. Αυτό το έκανε ξεκάθαρο ο Γάλλος πρόεδρος.

Ο Εμανουέλ Μακρόν επεσήμανε στον Τούρκο ομόλογό του στη συνάντηση του Ιανουαρίου ότι οι δημοκρατικές χώρες πρέπει να σέβονται το κράτος δικαίου στη μάχη που δίνουν εναντίον της τρομοκρατίας, ενώ διατύπωσε την ανησυχία του για την τύχη των φυλακισμένων σπουδαστών, εκπαιδευτικών και δημοσιογράφων στην Τουρκία. Επιπλέον, ο Εμανουέλ Μακρόν σημείωσε ότι οι πρόσφατες εξελίξεις στην Τουρκία δεν επιτρέπουν καμία πρόοδο στη διαδικασία ένταξης της Άγκυρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η αδιέξοδη επίσκεψη στην Αθήνα και το ηχηρό χαστούκι στο Παρίσι, όπως ήταν αναμενόμενο, έχει προκαλέσει την ανεξέλεγκτη αντίδραση του σουλτάνου, ο οποίος δοκιμάζει τις ανοχές ακόμα και των ΗΠΑ κάνοντας φιγούρα κυρίως στο εσωτερικό της χώρας του. Η ελληνική κυβέρνηση όμως ήταν εκείνη που αφενός του έδωσε φωνή και αφετέρου δέχεται σήμερα τα απόνερα του ερασιτεχνισμού με τον οποίο διαχειρίστηκε το σημαντικό εθνικό μας ζήτημα.

Το Σκοπιανό

Και από την Τουρκία στα Σκόπια. Η ελληνική διπλωματία για ακόμα μια φορά απέδειξε πως δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος ενός θέματος. Κάποιοι θεωρούσαν πως η επίλυση του προβλήματος θα ήταν χαλαρός απογευματινός περίπατος. Μέχρι που άρχισε ο ξεσηκωμός, η Βόρεια Ελλάδα (και όχι μόνο) συγκεντρώθηκε στο Λευκό Πύργο, η Αθήνα συγκέντρωσε χιλιάδες πολίτες οι οποίοι βροντοφώναξαν πως η Μακεδονία είναι ελληνική. Η επίσημη κυβερνητική δικαιολογία ήταν πως θα έπρεπε να έχει βρεθεί λύση πριν από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Ο κίνδυνος που υπήρχε ήταν τα Σκόπια να μπουν ως FYROM στη συμμαχία οπότε πλέον δεν θα είχε νόημα να συζητάμε για το όνομα, καθώς αυτόματα θα λυνόταν: για εμάς θα ήταν η πΓΔΜ και για όλους τους άλλους η Μακεδονία. Με τη διαφορά ότι η συζήτηση έγινε (και γίνεται) χωρίς ίχνος διπλωματίας. Όλα στο φως. Και μπροστά στα αδιέξοδα της «διαπραγμάτευσης» μπροστά στην αδιαλλαξία των Σκοπιανών, στο Μέγαρο Μαξίμου για ακόμα μια φορά μηχανορραφούν: τις τελευταίες ημέρες ολοένα και πιο συχνά στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες κυβερνητικοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν πως οι Σκοπιανοί δεν εκφράζουν αλυτρωτισμό καθώς δεν διεκδικούν δικά μας εδάφη αλλά υποστηρίζουν πως έχουν ομοεθνείς στη Δυτική Μακεδονία. Και εφόσον δεν εκφράζουν αλυτρωτισμό δεν υπάρχει λόγος να  αλλάξουν το Σύνταγμά τους οπότε το μόνο που μας μένει είναι το όνομα. Ούτε λίγο λοιπόν ούτε πολύ, οι κυβερνητικές επιλογές απειλούν να μας εγκαταστήσουν μια ανύπαρκτη μειονότητα στη Μακεδονία για την οποία να απολογούμαστε στα Σκόπια.

Στόχος η σκανδαλοθηρία και όχι το σκάνδαλο

Και επειδή είναι… εξπέρ στη διαχείριση κρίσεων, αυτή τη φορά με τη συμβολή της Δικαιοσύνης θεώρησαν στην κυβέρνηση σκόπιμο να ανοίξουν ένα ακόμα θέμα το οποίο σέρνεται εντός των συνόρων περισσότερο των δύο ετών με επιλεκτικές διαρροές: αυτό της Novartis. Όχι όμως στην ουσία του πραγματικού σκανδάλου χρηματισμού ιατρών, αλλά με σκοπό να ζημιώσουν τους πολιτικούς τους αντίπαλους και να τους βγάλουν εκτός του παιχνιδιού πριν από τις επόμενες κάλπες. Μια υπόθεση η οποία θα μπορούσε να αποφέρει έσοδα στην χώρα και να βάλει σε τάξη το άναρχο τοπίο της υγείας, δαπανάται πολιτικά με αμφίβολα στοιχεία, παράνομες διαδικασίες και… κουκούλες. Ενώ και η Ελλάδα είχε την ευκαιρία λόγω κυρίως της θετικής στάσης των ΗΠΑ να ενισχύσει τα ταμεία της με αποζημιώσεις και να τιμωρήσει τους κακούς λειτουργούς, χάνει και χρόνο και χρήμα διασύροντας δικαστικούς και πολιτικούς.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΞΑΦΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ «ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ» ΤΟΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΙΣ ΚΥΒΙΣΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟ ΔΙΑΤΡΗΤΟ –ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ– ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ NOVARTIS