Παγιδευμένη στο ρόστερ της η ΑΕΚ

Η διοίκηση της ΑΕΚ δεν έκανε βαρύγδουπες ανακοινώσεις το καλοκαίρι, η αλήθεια είναι αυτή! Ούτε δαπάνησε τόσα χρήματα προκειμένου να δημιουργήσει ένα αίσθημα άμεσου πρωταθλητισμού. Αυτό που θέλησε να κάνει ήταν να δημιουργήσει το πιο αξιόμαχο σύνολο που θα μπορούσε, ως την αφετηρία μίας νέας εποχής.

Για το ξεκίνημα αυτό επέλεξε τον Τραϊανό Δέλλας και εκείνος λειτουργώντας με το συναίσθημα δεν τόλμησε να «πατήσει» πόδι το καλοκαίρι, απαιτώντας τον Λάφερτι ή κάποιον άλλον. Σε συνδυασμό με το λάθος εκτίμησης του βαθμού ετοιμότητας του Τζανετόπουλου και των ικανοτήτων κάποιων άλλων παικτών, η Ένωση έφτασε στις 8 του Νοέμβρη να είναι πέμπτη στη βαθμολογία, πίσω από Πανιώνιο και Αστέρα.

Κάνοντας έναν απολογισμό προφανώς και δεν μπορεί να φταίει ο Πογιέτ, ο Βάργκας, ο Μπουονανότε, ο Πλατέλλας και ο Κρισάντους. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το φέρουν οι Μπάγεβιτς και Δέλλας. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο καθένας φέρει το μικρό του μερίδιο ευθύνης, αλλά οι δύο αυτοί άνδρες φέρουν το μεγαλύτερο. Ο Μπάγεβιτς γιατί με την εμπειρία του θα έπρεπε να κατευθύνει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τις καλοκαιρινές προσθήκες και ο Δέλλας γιατί δεν τόλμησε να εξηγήσει στον Δημήτρη Μελισσνίδη τη δυναμική του ρόστερ του. Άσχετα αν ο ισχυρός άνδρας της ΑΕΚ είχε ή δεν είχε πρόθεση να βάλει κι άλλα λεφτά.

Αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ διαθέτει δύο φοβερά αμυντικά χαφ, τον Σιμόες και τον Γιόχανσον και δύο σοβαρές εφεδρείες, τον Κορδέρο και τον Ανάκογλου. Διαθέτει επίσης τρία δεκάρια, τον Μάνταλο, τον Βάργκας και τον Μπουονανότε. Επίσης, διαθέτει για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια τρομερή πληρότητα στα άκρα της άμυνας.

Ωστόσο, της λείπει ένα σέντερ-φορ δυναμίτης, ένας παίκτης που θα έχει τα 20 γκολ για πλάκα. Αυτός ο παίκτης είναι απαραίτητος για το dna της ελληνικής ομάδας που έχει αναδείξει τους περισσότερους πρώτους σκόρερ από το 1959 και έπειτα! Της λείπουν τα εξτρέμ, αν θέλει να παίζει 4-2-3-1. Και τέλος, της λείπει ένας κεντρικός αμυντικός σαν τον Νικολάου, τον Ραβούση, τον Μανωλά, τον Γκαμάρα, τον Παπασταθόπουλο, τον Καψή ή τον Δέλλα. Δεν θυμόμαστε ποτέ άλλοτε τέτοια ανισορροπία και δυστυχώς για την ΑΕΚ, δεν υπάρχει κάποιο ποδοσφαιρικό σύστημα που να ταιριάζει 100% σε αυτό το ρόστερ.

Η ΑΕΚ έχει καλή ομάδα, δουλεμένη, έχει και καλό σύνολο. Προφανώς και χρειάζεται δουλειά στη νοοτροπία και στην ψυχολογία, αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα και δεν μπορεί να το διορθώσει από τη μία μέρα στην άλλη. Αυτό που μπορεί να διορθωθεί όμως είναι αυτή η ανισορροπία. Και για να επιτευχθεί αυτό δεν χρειάζονται 10.000.000 ευρώ, διότι αυτό το σκαλοπάτι θα έρθει σε λίγα χρόνια. Χρειάζεται οργάνωση, καλό μάτι και πονηρές κινήσεις. Και να μπει στην άκρη το συναίσθημα. Όλοι… αγαπάνε τον Πλατέλλα και τον Ανάκογλου και ο ΑΕΚτζής που περπάτησε την ανηφόρα στα Χασιά για να δει την ΑΕΚ με το Μανδραϊκό στην πρεμιέρα της Γ’ Εθνικής και που φώναζε 15 λεπτά στην ανάπαυλα με τη Ραφήνα, ξέρει τι εννοούμε. Όμως για να φτάσει και πάλι η ΑΕΚ ψηλά, το συναίσθημα είναι το τελευταίο που απαιτείται. Γιατί η ΑΕΚ πρωτάθλημα σαν του 1989, το πιο μάγκικο πρωτάθλημα της ιστορίας της, δεν μπορεί να το ξαναπάρει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο του σήμερα. Αντίθετα, πρωτάθλημα σαν του 1992, που τρεις μετεγγραφές ήταν αρκετές για να βελτιώσουν ένα ούτως ή άλλως καλό ρόστερ, μπορεί να ξαναπάρει. Αρκεί να υπάρχει οργάνωση. Αλλά και λίγα πραγματάκια ακόμη. Ένα γήπεδο και δύο – τρεις βοηθούς που να ξέρουν τι σημαίνει οφ σάιντ…