ΠΟΙΟΣ ΣΥΡΙΖΑ; Αλέξη, εσύ, σούπερ σταρ!

Εκείνο που έμοιαζε αδύνατο κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας: Να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ενιαίο (περίπου) κόμμα και ο ίδιος να αναδειχθεί στο απόλυτο πολιτικό πρόσωπο της τρέχουσας περιόδου. Έτσι, από τις συνιστώσες η Κουμουνδούρου πέρασε σε μια νέα πραγματικότητα, στην οποία «αφεντικό» είναι ο επανεκλεγείς πρωθυπουργός παρά τις εις βάρος του προβλέψεις από πολλούς. Πλέον μένει να κλείσει και τις λοιπές και δευτερευούσης σημασίας εκκρεμότητες που έχει και να αποδείξει πως εκτός από δημοφιλής είναι και… πολιτικός!

Ρεπορτάζ: Θεοδόσης Παπανδρέου

Τελικά, ναι. Αρκεί ένας Αλέξης για να φέρει τη νίκη. Το εκλογικό αποτέλεσμα απάντησε με κατηγορηματικό τρόπο στο ερώτημα που έθεσε η «Α» στην έκδοση του περασμένου Σαββατοκύριακου. Ο Αλέξης Τσίπρας απέδειξε στην πράξη πως είναι το ισχυρό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ και πως το κόμμα εξαρτάται με απόλυτο τρόπο από τον ίδιο.

Μπορεί ο άλλοτε συνεργάτης του Γαβριήλ Σακελλαρίδης να δήλωσε πως το κόμμα δεν μπορεί να γίνει προσωποπαγές, όμως οι εξελίξεις προσπέρασαν τον πρώην υπουργό. Η επικοινωνιακή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε σχεδόν αποκλειστικά στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα και κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο, επιτρέποντας στον εκ νέου εκλεγέντα πρωθυπουργό να κάνει λόγο για θρίαμβο. Και πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η άνετη επικράτησή του (σ.σ. σχεδόν 7,5 μονάδες έφτασε η τελική διαφορά από τη Ν.Δ.) μετά από την υπογραφή του σκληρότερου όλων των μνημονίων και με το κόμμα του να έχει διασπαστεί έναν μόλις μήνα πριν από τις κάλπες.

Η εικόνα του καλού παιδιού αποδείχθηκε πως «πουλάει» για αυτό και οι εμφανίσεις του Αλέξη Τσίπρα έγιναν σχεδόν όλες την τελευταία εβδομάδα, ώστε να ενισχύσει τη συσπείρωση και να επηρεάσει τους αναποφάσιστους. Το πείραμα πέτυχε και ο πλέον πρωθυπουργός διαμηνύει πως δεν θα σηκώνει μύγα στο σπαθί του και πως όποιος έχει στόχο να παίξει προσωπικά παιχνίδια δεν έχει καμία θέση στο κόμμα.

Εκτός όμως των εσωκομματικών, ο Αλέξης Τσίπρας ακύρωσε και τον κανόνα που ήθελε το μνημόνιο να «τρώει» τους πρωθυπουργούς. Ενώ οι Γιώργος Παπανδρέου, Ευάγγελος Βενιζέλος, Φώτης Κουβέλης, Γιώργος Καρατζαφέρης και Αντώνης Σαμαράς πλήρωσαν ακριβά την πολιτική ευθύνη των μνημονίων, ο τωρινός πρωθυπουργός κατάφερε να επανεκλεγεί και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο.

 

Διθύραμβοι από τη Liberation

Πανηγυρικός είναι, εξάλλου, ο τρόπος με τον οποίο αναφέρθηκε στο πρόσωπο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και η γαλλική εφημερίδα «Liberation», σε ένα άρθρο της με τίτλο «Τσίπρας, το είδωλο των αριστερών». Σε αυτό εξετάζεται η επίδραση της νέας νίκης Τσίπρα στη γαλλική Αριστερά και σοσιαλδημοκρατία – μια επίδραση, που ήδη αφήνει ηχηρό αποτύπωμα από το προεδρικό μέγαρο των Ιλισίων έως το γαλλικό Αριστερό Μέτωπο.

Η εφημερίδα εξηγεί πώς και γιατί όλο το κεντροαριστερό πολιτικό φάσμα της Γαλλίας, από τους σοσιαλιστές έως τους αριστερούς ριζοσπάστες, βλέπει πλέον το «φαινόμενο Τσίπρα» έως τη μεγάλη ευκαιρία ανασύνταξης – ο καθένας για δικούς του λόγους. «Ποιος στην Αριστερά μπορεί να πει, χωρίς να ψεύδεται, ότι γνώριζε τον Αλέξη Τσίπρα στις 28 Φεβρουαρίου του 2012, στην πρώτη του επίσκεψη στο Παρίσι, εν μέσω της γαλλικής προεκλογικής περιόδου;» είναι το ερώτημα με το οποίο ξεκινά η «Liberation» το άρθρο, για να δώσει αμέσως την απάντηση:

«Στους Σοσιαλιστές κανείς. Μόνον ο Πιέρ Λοράν –ο γραμματέας του Γαλλικού Κομουνιστικού Κόμματος που τον είχε προσκαλέσει εκείνη την ημέρα σε κοινή συνέντευξη Τύπου παρουσία μόλις τριών δημοσιογράφων– μπορούσε να συλλαβίσει χωρίς λάθος το όνομά του. Ακόμη και ο Ζαν-Λικ Μελανσόν δεν γνώριζε ακόμη τον μελλοντικό πρωθυπουργό της Ελλάδας.

»Τρία χρόνια και τρεις εκλογικές νίκες μετά (δύο βουλευτικές εκλογές κι ένα δημοψήφισμα), όλη η Αριστερά κρέμεται πάνω από τον Τσίπρα. Ως πρωθυπουργός, πέρασε από το στάτους του κακού “Έλληνα Μελανσόν” στο “παράδειγμα προς μίμηση”. Για τους μεν, ο Αλέξης Τσίπρας έγινε ο “υπεύθυνος” πολιτικός άνδρας που δικαιώνει την ευρωπαϊκή και εθνική πολιτική του Φρανσουά Ολάντ. Για τους δε, είναι το σύμβολο εκείνης της Αριστεράς που “αντιστέκεται” στις πολιτικές της λιτότητας, ένας “μοχλός” για “επαναπροσανατολισμό της Ευρώπης”.

»Σοσιαλιστές, οικολόγοι, κομουνιστές ή μελανσονιστές, άπαντες από το στρατόπεδο της Αριστεράς, επικαλούνται την Ελλάδα και τον Τσίπρα για να δικαιολογήσουν τη δική τους στρατηγική στο… Παρίσι».

«Ο Φρανσουά Ολάντ», συνεχίζει στο άρθρο της η «Liberation», «δεν διστάζει να εμφανίσει τη νίκη του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ ως επιτυχία των υποστηρικτών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και του ευρώ και, ταυτόχρονα, ως μια νίκη που έρχεται να νομιμοποιήσει την “Αριστερά του ρεαλισμού”. Το βράδυ της Κυριακής, του τηλεφώνησε για να χαιρετίσει μια “νίκη μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη”. Ήταν μια νίκη που, κατά τον Ολάντ, “αποτελεί μήνυμα για την ευρωπαϊκή Αριστερά, η οποία με αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει ότι το μέλλον της βρίσκεται στην επιβεβαίωση των αξιών, των αρχών της προόδου και της ανάπτυξης, αλλά επίσης και στον ρεαλισμό”».

 

Το colpo grosso στο εσωτερικό

Εκείνοι που γνωρίζουν καλύτερα τα πράγματα στη νέα πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει σε εξέλιξη ένα καλοστημένο σχέδιο για να τελειώσει και με τις τελευταίες εστίες αμφισβήτησης και αντίδρασης μέσα στο κόμμα, ώστε το επόμενο διάστημα να μην έχει νέα προβλήματα.

Σημειώνουν, μάλιστα, πως η υπουργοποίηση τόσο πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ αλλά ακόμα περισσότερο δύο σημαινόντων προσώπων από την άλλοτε ισχυρή ομάδα των «53», που πλέον βρίσκεται έξω από το παιχνίδι, στοχεύει στη φθορά τους. «Τους έκανε συνυπεύθυνους, ώστε κανείς από αυτούς να μην μπορεί εκ των υστέρων να τοποθετηθεί στην εσωκομματική αντιπολίτευση», σχολιάζει άνθρωπος που γνωρίζει από πρώτο χέρι όσα συμβαίνουν στα παρασκήνια της Κουμουνδούρου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ακόμα και λίγο πριν από τις εκλογές σε δηλώσεις του σημείωνε πως το πρόγραμμα δεν είναι βιώσιμο, ενώ είχε κάνει σαφές πως η θέση του υπουργού Οικονομικών δεν τον ενδιέφερε. Μάλιστα, ακόμα και μετά τις εκλογές, η υπουργοποίησή του συνδεόταν με κάποιου είδους καραμπόλα ώστε να τοποθετηθεί σε κάποιο άλλο υπουργείο.

Μόνο που την ίδια ώρα από το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, του ασκήθηκαν ισχυρές πιέσεις για να αποδεχθεί τη θέση στο Οικονομικών, όπως και τελικά έγινε. Έτσι καλείται πλέον να υλοποιήσει ένα οικονομικό πρόγραμμα που ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν θα έχει αποτέλεσμα. Μόνο που τώρα, αν δεν έχει αποτέλεσμα, ο ίδιος θα κληθεί σε μεγάλο βαθμό να λογοδοτήσει.

Από κοντά και ο Θοδωρής Δρίτσας. Προεκλογικά τα σενάρια τον ήθελαν να μην είναι καν υποψήφιος. Μετεκλογικά κάποιοι τον τοποθετούσαν ακόμα και στη θέση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, για να βρεθεί εν τέλει εκεί που από την αρχή βρισκόταν, στο υπουργείο Ναυτιλίας. Για τους μη μυημένους πρόκειται για τον άνθρωπο που, ως υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά, βασικό του αίτημα ήταν το ανοιχτό παράλιο μέτωπο, ενώ η αντίθεσή του με την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών ήταν γνωστή στους πάντες. Και μπορεί να το απέφυγε στην πρώτη σύντομη υπουργική του θητεία, πλέον όμως θα είναι αυτός που θα κληθεί να βάλει την υπογραφή του στη σύμβαση παραχώρησης. Εκτός και αν…

Ο μόνος που δεν υπέκυψε στις πιέσεις είναι ο πρώην στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού και επίσης προερχόμενος από την ομάδα των «53», Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Οι πληροφορίες θέλουν να του προτάθηκε η θέση του υπουργού Παιδείας, την οποία εκείνος απλά αρνήθηκε…

Την ίδια τακτική, όμως, ο πρωθυπουργός ακολουθεί και με τους ΠΑΣΟΚογενείς, οι οποίοι βρέθηκαν στη νέα κυβέρνηση. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε κακή εμπειρία με τον Αλέξη Μητρόπουλο, ο οποίος –όπως υποστηρίζουν κύκλοι του Μαξίμου– επέλεξε μια διφορούμενη τακτική από τη στιγμή που έμεινε εκτός κυβερνήσεως. Και μπορεί να του αναγνωρίζουν πως τουλάχιστον από το βήμα της Βουλής έβαλε πλάτη στις κυβερνητικές υποχρεώσεις την ώρα που η Ζωή Κωνσταντοπούλου δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα, την ίδια ώρα όμως από το μόνιμο στασίδι του σε συγκεκριμένα ΜΜΕ μεγάλης ακροαματικότητας ασκούσε έντονη κριτική στην κυβέρνηση, εμφανιζόμενος μάλιστα και ως… προφήτης των κακών.

Έτσι, η νέα κυβέρνηση απαριθμεί επτά μέλη τα οποία προέρχονται κατευθείαν από τη Χαριλάου Τρικούπη, και μάλιστα έχουν υπάρξει ακόμα και σε υπουργικές θέσεις επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, και άλλα δύο τα οποία με κάποιον τρόπο έχουν συνδεθεί με το κίνημα. Οι δύο τελευταίοι είναι οι Νίκος Κοτζιάς και Γιώργος Κατρούγκαλος. Το ενδιαφέρον όμως στρέφεται στους υπολοίπους, μιας και ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε στην κυβέρνηση ακόμα και τον Μάρκο Μπόλαρη, αδειάζοντας το ίδιο του το κόμμα, επιτροπή του οποίου τάχθηκε κατά της υπουργοποίησης λόγω του ρόλου στη διαπόμπευση οροθετικών ιερόδουλων επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου. Από το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκαν απλά να δηλώσουν πως δεν τίθεται κανένα θέμα. Το μόνο επί της ουσίας θέμα είναι πως με την κίνηση αυτή ο Αλέξης Τσίπρας τήρησε όλες τις ισορροπίες. Και επιπλέον δημιούργησε όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες, οι οποίες θα του επιτρέψουν να είναι ο απόλυτος άρχων του κόμματος.