Από πασαρέλα σε… τρόικα υποψηφίων η «γαλάζια» διαδοχή

 

Μέχρι την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου οι υποψήφιοι για την προεδρία της Ν.Δ. θα πρέπει να έχουν καταθέσει όλα τα δικαιολογητικά, ώστε να μπορούν να εισέλθουν στο προεκλογικό παιχνίδι. Και βέβαια για πολλοστή φορά και επί μία εβδομάδα η παράταξη θα λειτουργήσει ως πασαρέλα στελεχών με τον κάθε… πικραμένο!

Του Μιχάλη Κωτσάκου

 

Η αλήθεια είναι ότι για να είναι κάποιος υποψήφιος είτε πρέπει να έχει συλλέξει 50 υπογραφές από τα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής, είτε το 1/10 των συμμετεχόντων του προηγούμενου εθνικού συνεδρίου που αριθμούσε 4.450 συμμετέχοντες. Ούτε το πρώτο είναι εύκολο, ούτε το δεύτερο. Οπότε όσοι δηλώνουν με μεγάλη ευκολία ότι θα είναι υποψήφιοι έχουν να διαβούν έναν «Γολγοθά».

Βέβαια, οι πιο έμπειροι επί των ζητημάτων της Ν.Δ. τολμούν την πρόβλεψη ότι τελικά στην κούρσα θα βρίσκονται το πολύ τρεις υποψήφιοι. Και όπως λένε, ο καθένας θα εκπροσωπεί και μία τάση εντός του κόμματος. Δηλαδή, τους Καραμανλικούς, του Μητσοτακικούς και τους Σαμαρικούς.

Ήδη ο ένας υποψήφιος είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος όπως λέγεται ήδη έχει συγκεντρώσει τις 50 υπογραφές, ενώ στήνει αυτή την περίοδο τους πυρήνες υποστήριξής του σε όλη την Ελλάδα και ποντάρει στους φιλελεύθερους βουλευτές της Ν.Δ., προκειμένου να περάσει τα μηνύματα προς τη βάση. Η υποψηφιότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη σημαίνει ότι η Ντόρα Μπακογιάννη μάλλον θα κάνει πίσω για τον αδελφό της. Το οξύμωρο είναι ότι η κα Μπακογιάννη έχει ταχθεί ανοιχτά υπέρ του Ευάγγελου Μεϊμαράκη, ο οποίος πιθανότατα θα είναι κι αυτός υποψήφιος. Και όπως λένε οι πιο προχωρημένοι, «η Ντόρα σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου θα εξαφανιστεί από τα κανάλια». Ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης σε τηλεοπτικές του παρεμβάσεις ζήτησε από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να τον κρίνουν με βάση το βιογραφικό του και όχι με βάση το βαρύ πολιτικό του όνομα. Πάντως, ανεξάρτητα με το ποιες είναι οι σχέσεις Κυριάκου – Ντόρας, είναι πολύ λογικό όλοι οι «μητσοτακικοί» της Ν.Δ. να συνασπιστούν στην υποψηφιότητα του Κυριάκου.

 

Ο Μεϊμαράκης

Από την πλευρά των «καραμανλικών» το πιθανότερο είναι να στηριχθεί ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ήδη ο συνονόματος του Αντώναρος όχι μόνο τάχθηκε ανοιχτά υπέρ του, αλλά επί της ουσίας προανήγγειλε την υποψηφιότητα του πρώην προέδρου της Βουλής. Και μάλιστα σε μία ημέρα που ο Β. Μεϊμαράκης αναχωρώντας για τις Βρυξέλλες είπε προς τους δημοσιογράφους πως «κλείνω στο να μην είμαι υποψήφιος».

Εκτός του Ευάγγελου Αντώναρου άλλος ένας «καραμανλικός», ο Γιώργος Κουμουτσάκος, προέβη σε δηλώσεις πως «ο Μεϊμαράκης θα είναι υποψήφιος». Το βέβαιο είναι πως οι περισσότεροι «καραμανλικοί» βουλευτές συγκλίνουν στην υποψηφιότητα Μεϊμαράκη, καθώς εκτιμούν ότι μπορεί να κρατήσει όρθιο το κόμμα, να αντιπαρατεθεί σκληρά με τον Αλέξη Τσίπρα και να περάσει το μήνυμα στην κοινωνία ότι η Ν.Δ. είναι μία αξιόπιστη λύση.

Στα μείον του αναμφίβολα είναι η ήττα της 20ής Σεπτεμβρίου, αλλά και το ότι ο βασικός του αντίπαλος είναι πιο νεαρός και γοητεύει καλύτερα τα πλήθη. Όμως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι κατά την προεκλογική περίοδο ο Μεϊμαράκης τόνισε πολλάκις ότι «δεν υπόσχομαι τίποτα», ενώ ο αντίπαλός του μίλησε για παράλληλο πρόγραμμα, κάτι που όπως επισημαίνουν στη Συγγρού δεν ισχύει και οι πολίτες θα το διαπιστώσουν από την καταιγίδα μέτρων που έρχεται.

Γύρω από τον Β. Μεϊμαράκη αναμένεται να συγκροτηθεί ένας πόλος, ο οποίος έχει καλές πιθανότητες να συγκεντρώσει τη στήριξη του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και της ομάδας βουλευτών που θεωρούνται ως «καραμανλικοί».

Σύμφωνα με πληροφορίες από το επιτελείο του, ο νυν πρόεδρος δεν θα είναι ο πρώτος που θα θέσει υποψηφιότητα, αλλά αντίθετα θα αφήσει πρώτα τους «δελφίνους» να ανοίξουν τα χαρτιά τους και να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους. Οι στενοί του συνεργάτες ενισχύουν την εικόνα του λέγοντας πως το αποτέλεσμα οφείλεται στη σχέση του Β. Μεϊμαράκη με τους πολίτες και η Ν.Δ. δεν διαλύθηκε, ούτε την τελείωσαν, όπως έλεγαν κάποιοι, αλλά αντίθετα έχει κοινωνική βάση.

 

Ο Βορίδης

Η τρίτη μεγάλη ομάδα εντός της Ν.Δ. είναι οι «σαμαρικοί». Ως δύναμη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα δεν μπορεί να μετρηθεί, καθώς η αλλαγή ηγεσίας τον Ιούλιο, κάποιους από τους υποστηρικτές τούς έσπρωξε σε… άλλες αγκαλιές. Όμως όπως αναγνωρίζουν όλοι η ομάδα των «σαμαρικών» έχει σημαντική δύναμη στη βάση. Επίσης, ας μη λησμονούμε ότι επί της ουσίας ο πρώην πρωθυπουργός δικαιώθηκε για όλα όσα έλεγε τον Ιανουάριο για το τι θα συμβεί με τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Αλ. Τσίπρα.

Ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς, αν και δέχθηκε εισηγήσεις να είναι πάλι υποψήφιος, ξεκαθάρισε σε συζήτησή του με δημοσιογράφους ότι δεν προτίθεται να το πράξει. Έτσι, κάποιοι εκ των συνεργατών του και των πολιτικών του φίλων, όπως ο Χρ. Λαζαρίδης και ο Φ. Κρανιδιώτης, υποστηρίζουν πως ο Μάκης Βορίδης πρέπει να είναι υποψήφιος και να εκφράσει με αυτό τον τρόπο το λεγόμενο «σαμαρικό» μπλοκ, το οποίο ζητά ένα καθαρό δεξιό κόμμα, για να εμβολίσει τους ΑΝΕΛ και να τελειώσει οριστικά όλα τα μικρά κόμματα και κινήσεις στον χώρο της δεξιάς. Θεωρούν ότι η στροφή στον μεσαίο χώρο κάθε άλλο παρά μπορεί να φέρει αποτελέσματα στη Ν.Δ., καθώς εκεί παρατηρείται συνωστισμός.

Ο Μ. Βορίδης προς το παρόν τηρεί σιγή ιχθύος, αν και καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν πως οι συνεργάτες του συγκεντρώνουν υπογραφές. Μάλιστα κάποιοι αποκάλυψαν πως επισκέφθηκε τον Αντ. Σαμαρά στο σπίτι του στην Κηφισιά, κάτι που διέψευσε ο πρώην πρωθυπουργός, όχι όμως και ο ίδιος ο βουλευτής Αττικής.

Στο πλευρό του Βορίδη είναι βέβαιο πως θα βρεθεί ο Άδωνις Γεωργιάδης, όπως επίσης και άλλοι βουλευτές που ήταν στην πρώτη γραμμή επί ημερών Σαμαρά. Μάλιστα το δίδυμο Βορίδη – Γεωργιάδη ξεκίνησε την κριτική στον Β. Μεϊμαράκη με την ανακοίνωση των πρώτων αποτελεσμάτων την Κυριακή μετά τις οκτώ το βράδυ. Την ίδια ρότα ακολούθησε και η Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου.

Το αρνητικό για τον Βορίδη είναι πως ήδη οι «καραμανλικοί» βουλευτές διαρρέουν ρήσεις του Κώστα Καραμανλή, ότι «είναι πολύ ακραίοι οι Βορίδης-Γεωργιάδης», κάτι που μπορεί να επηρεάσει τους ψηφοφόρους. Κι αυτό διότι ο Κ. Καραμανλής εξακολουθεί να διατηρεί μία προνομιακή σχέση με τη βάση του κόμματος. Για να ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο, θα πρέπει ο Βορίδης να έχει λάβει το χρίσμα από τον Σαμαρά, ως σημαντικό εφόδιο για να μπει στη μάχη. Το ερώτημα είναι εάν τελικά ο Σαμαράς θέλει να εμπλακεί τόσο ανοιχτά. Οι πιο κοντινοί του άνθρωποι λένε «όχι». Όμως, όπως λένε άλλες πηγές, «εάν δίπλα στον Βορίδη βρεθούν στενοί του συνεργάτες, τότε στέλνει ένα μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις».

 

Αναζήτηση «μπόμπιρα» σε  στυλ… Τσίπρα!

Από την ημέρα που ξεκίνησαν οι διαδικασίες στη Ν.Δ. για την εκλογή νέου προέδρου, κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να εκλέξει έναν πρόεδρο νέο στην ηλικία, ώστε να μπορέσει να ανταγωνιστεί τον Αλέξη Τσίπρα.

Έτσι έχει ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών για το ποιος «μπόμπιρας» είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τον Τσίπρα και να τον νικήσει. Φυσικά, σε αυτή την κουβέντα οι περισσότεροι λησμονούν να μιλήσουν για το ιδεολογικό αφήγημα που προβάλλει με επικοινωνιακή μαεστρία ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ήδη στον δημόσιο διάλογο έχουν ακουστεί τα ονόματα δύο περιφερειαρχών, του Κώστα Μπακογιάννη και του Απόστολου Τζιτζικώστα, όπως επίσης και του δήμαρχου Γλυφάδας και πρώην προέδρου της ΟΝΝΕΔ, του Γιώργου Παπανικολάου, ο οποίος χρημάτισε και ευρωβουλευτής. Φυσικά πάντα μεταξύ των θεωρητικά υποψηφίων σε περίοπτη θέση βρίσκεται και η Όλγα Κεφαλογιάννη. Τελευταία προστέθηκαν τόσο τα ονόματα του βουλευτή Σερρών Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέα, αλλά και του νυν προέδρου της ΟΝΝΕΔ, Σάκη Ιωαννίδη.

Από εκεί και πέρα, ο Νίκος Δένδιας που στο παρελθόν δεν έχει αποκλείσει το να θέσει υποψηφιότητα περιμένει την απόφαση Μεϊμαράκη. Εάν ο Μεϊμαράκης δεν υποβάλει υποψηφιότητα, τότε ο Κερκυραίος πολιτικός θα δηλώσει «παρών». Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης σύμφωνα με τα όσα έχει δηλώσει θα είναι υποψήφιος, αλλά από τη θεωρία στην πράξη υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Υποψηφιότητα δήλωσε ότι θα υποβάλει και ο Πέτρος Τατούλης, ο οποίος έχει διαγραφεί από τη Ν.Δ. επί ημερών Σαμαρά, όταν κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου υποστηριζόμενος από το ΠΑΣΟΚ το 2010.

Τέλος, την Πέμπτη ο Παναγιώτης Ψωμιάδης απείλησε ότι θα είναι υποψήφιος, υπενθυμίζοντας τη δύναμη που διαθέτει στη Βόρεια Ελλάδα.

 

Αναγκαία η επανίδρυση της Νέας Δημοκρατίας

Οι προπονητές ποδοσφαίρου υποστηρίζουν ότι «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει». Αυτό λογικά συνεπάγεται ότι ομάδα που χάνει πρέπει να αλλάξει. Η ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ηττήθηκε στις ευρωεκλογές του 2014, στις εκλογές του Ιανουαρίου και στο δημοψήφισμα εντός του 2015, αλλά δεν άλλαξε. Οπότε το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου ήταν περίπου προδιαγεγραμμένο, άλλη μια ήττα, μια οικτρή αποτυχία. Αυτή τη φορά πιο οδυνηρή από ποτέ, επειδή η Νέα Δημοκρατία είχε απέναντί της τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, η οποία διακρίθηκε στην αποδιάρθρωση όσων δομών του κράτους και της κοινωνίας είχαν επιβιώσει από τη λαίλαπα των τελευταίων ετών. Είναι αδιανόητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξανακέρδισε, εύκολα μάλιστα, μετά τα όσα εκτυλίχθηκαν τους περασμένους μήνες και τη διάσπασή του.

Από το 2009 η ελληνική κεντροδεξιά έχει εισέλθει σε περιδίνηση. Όταν ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία (1974), επεδίωξε συστηματικά να απομακρύνει όλα τα σταγονίδια του σκοτεινού δεξιού παρελθόντος και να περιθωριοποιήσει τους γραφικούς δεξιούς, ώστε αυτή να γίνει ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκού χαρακτήρα και περιεχομένου συντηρητικό κόμμα.

Όμως οι αλλεπάλληλες ήττες στην περίοδο της κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ δημιούργησε την τάση της «λαϊκής δεξιάς» εντός της Ν.Δ. Μία τάση που απεχθάνεται το αστικό της DNA της «γαλάζιας» παράταξης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η λεγόμενη λαϊκή δεξιά πολέμησε επί ημερών Σαμαρά λυσσαλέα την αλλαγή φυσιογνωμίας της Ελλάδας και την προσαρμογή της στα τρέχοντα ευρωπαϊκά πρότυπα και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Ας θυμηθούμε τα όσα άκουγε ο Στουρνάρας από γραφικούς πολιτικάντηδες εντός της Νέας Δημοκρατίας. 

Μετά τις ευρωεκλογές του 2014 φάνηκε ολοκάθαρα ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα παλαιοδεξιό κόμμα, το οποίο αδυνατεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να εκφράσει τον αστικό φιλελεύθερο χώρο και να δώσει προοπτική στην καλύτερα μορφωμένη νεολαία που διέθετε ποτέ η Ελλάδα. Οι ικανοί και πεπαιδευμένοι νέοι, που είναι πάρα πολλοί πια, δεν μπορούν να στρατευθούν σε ένα κόμμα που στο εσωτερικό του δεν σέβεται την αριστεία, ενώ θεωρητικά τη διακηρύσσει.

Όταν η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας πέρασε στον Μεϊμαράκη, δεν υπήρχε πια καμιά αμφιβολία για την ταυτότητα του κόμματος, τόσο σε επίπεδο ουσίας όσο και συμβολισμών. Πάνω από όλα το κόμμα, ο μηχανισμός. Καμιά σημασία στην κοινωνία. Μια λογική σοβιετικού τύπου, όπου η κοινωνία υπάρχει για να συντηρεί την κομματική νομενκλατούρα. Γι’ αυτό και ο στενός πυρήνας των κομματικών της Νέας Δημοκρατίας ενθουσιάστηκε με τον Μεϊμαράκη και πίνει νερό στο όνομά του.

Η Νέα Δημοκρατία ιδρύθηκε πριν από 41 χρόνια για να εκφράσει και να διευρύνει τη φιλελεύθερη αστική δεξιά, να εκσυγχρονίσει τη χώρα και να την εντάξει στη χορεία των προηγμένων ευρωπαϊκών κρατών. Η σημερινή Νέα Δημοκρατία, της λαϊκής δεξιάς, χρειάζεται επειγόντως επανίδρυση.