Τετράδα βγαλμένη από όνειρο

Αραούχο στον Λάζαρο και γκολ. Χριστοδουλόπουλος το φάουλ και ισοφάριση. Λιβάγια στον Μάνταλο και ανατροπή! Η ΑΕΚ πήρε το ντέρμπι της πέμπτης αγωνιστικής με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να το φανταστεί ούτε ο πιο ονειροπόλος φίλος της, ούτε ο πιο μεθυσμένος σεναριογράφος της Super League.

Η Ένωση είναι εκεί που είναι διότι έχει μία ποιότητα σπάνια για τα σύγχρονα δεδομένα της. Περιττές οι συγκρίσεις για το αν φτάνει η πλησιάζει η σημερινή τετράδα του Μάνταλου, του Χριστοδουλόπουλου, του Αραούχο και του Λιβάγια εκείνη του Τσιάρτα, του Ντέμη, του Κατσουράνη και του Ίβιτς όταν η ΑΕΚ σημείωνε πέντε γκολ στη Ρεάλ σε 180 λεπτά. Δεν έχουν σημασία οι συγκρίσεις, σημασία έχει μόνο το σήμερα.

Ποδοσφαιριστές σαν τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο και τον αδικημένο και αυστηρά κρινόμενο Πέτρο Μάνταλο, παίκτες σαν τον Σέρτζιο Αραούχο που χθες ήταν υποτίθεται κακός – που να ήταν και καλός – και τον Μάρκο Λιβάγια δεν συναντάς συχνά σε μία επιθετική γραμμή. Κι όμως, η ΑΕΚ διαθέτει αυτή τη στιγμή μία τετράδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών, ότι καλύτερο για το φιλοθεάμον κοινό.

Στο ποδόσφαιρο του σήμερα δεν φτάνουν πέντε ή έξι καλοί παίκτες σε μία ομάδα, αλλά απαιτούνται 14 με 15 και η «αγία τετράς» από μόνη της δεν προδικάζει το πρωτάθλημα ή το Κύπελλο. Προσφέρει ωστόσο μία απίστευτη χαρά στον φίλαθλο της ΑΕΚ, αυτή τη γλυκιά ανυπομονησία του επόμενου και του μεθεπόμενου αγώνα.

Φυσικά η τετράδα αυτή έχει συμπαραστάτες. Ο Μιχάλης Μπακάκης υποτίθεται ανίκανος να δημιουργήσει με το κακό του πόδι, τι κάνει στη φάση της μείωσης; Συγκλίνει και σεντράρει για τον Αραούχο. Ο μικρός Γαλανόπουλος κερδίζει το φάουλ από τους ανίκανους να τον σταματήσουν χαφ του Ολυμπιακού για να γίνει το 2-2 και μετέχει στη «συνεργασία φωτιά» για το 3-2.

Ο Γκάλο είναι αυτός που κοντρολάρει θαυμάσια μετά την κεφαλιά πάσα του Γιόχανσον για να τη δώσει στον Γαλανόπουλο, πριν εκείνος τη σπρώξει στον Λιβάγια στη φάση του 3-2. Για μία ακόμη φορά η ΑΕΚ ήταν ομαδική και πήρε σχεδόν από όλους τους παίκτες το κατιτίς.

Η νίκη επί του Ολυμπιακού ήταν τρεις βαθμοί, αλλά περισσότερο απ’ όλα ήταν η χαρά του αθλήματος και μία μεγάλη στιγμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο που έχει ανάγκη από καλά παιχνίδια και καλές ομάδες.