«Τις πταίει»… Γιάννη Αλαφούζο στον Παναθηναϊκό;

Όταν τον Ιούνιο του 1874, ο Χαρίλαος Τρικούπης δημοσιοποιούσε το άρθρο του «Τις πταίει;», σαφώς και δεν αναφερόταν στον Παναθηναϊκό, ο οποίος, εξάλλου, δεν είχε «γεννηθεί» ούτε ως ιδέα την εποχή εκείνη. Είναι σαφές επίσης, ότι ο μεγάλος πολιτικός ηγέτης δεν ήταν δυνατόν να προβλέψει ότι το ιστορικό, όπως εξελίχθηκε, ερώτημά του, θα εξακολουθούσε να απασχολεί την Ελλάδα 141 χρόνια μετά, έστω και για διαφορετικούς λόγους, αλλά σίγουρα, με βάση την αναλόγως λανθασμένη και νοσηρή κουλτούρα που διαχρονικά ταλανίζει τούτον τον ταλαιπωρημένο κόσμο. Ο Παναθηναϊκός, για να επιστρέψουμε στα καθ’ ημάς, έχει απομακρυνθεί από τους στόχους του πριν καν συμπληρωθεί το ένα τρίτο της αγωνιστικής περιόδου. Βρίσκεται εκτός Ευρώπης, έχοντας υποστεί μία τεράστια οικονομική ζημία και στο πρωτάθλημα, το οποίο είχε θέσει ως βασικό του φετινό στόχο, έχει μείνει πίσω οκτώ βαθμούς από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, ο οποίος δείχνει πανίσχυρος με τη μέχρι στιγμής παρουσία του. Εύλογα λοιπόν, τίθεται το ερώτημα… «τις πταίει;».

Τι φταίει και ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να βρει τον δρόμο του; Γιατί, κάθε χρόνο, χάνεται το κίνητρο από τόσο νωρίς; Γιατί η ομάδα έπαψε να εξελίσσεται; Οι επιλογές προσώπων ήταν οι ενδεδειγμένες; Μήπως υπάρχει κάτι άλλο, που δεν φαίνεται στον πολύ κόσμο, το οποίο δεν επιτρέπει στην ομάδα να αλλάξει σελίδα; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μία. Είναι πολλά μαζί. Τα αίτια εντοπίζονται σε χαρακτήρες, σε επίπεδο γνώσης του αντικειμένου, ακόμη και στη στιγμή ή και στη συγκυρία.

Το σίγουρο είναι ότι ο σύλλογος της Αθήνας ξεκίνησε ένα υπέροχο εγχείρημα με τη σύσταση της Λαϊκής Βάσης ως μοντέλο μετοχικής σύνθεσης και διοίκησης. Στην πορεία ωστόσο, εξελίχθηκε σε… κάτι άλλο. Σε κάτι απροσδιόριστο, όπως είναι τα πάντα στην Ελλάδα. Στη χώρα που απουσιάζει η τόλμη, η ανιδιοτέλεια σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης και θεσμών και στην οποία επικρατεί κατά βάση υποκρισία. Ο Παναθηναϊκός έφτασε ως ένα σημείο, αλλά παγιδεύτηκε σε ένα τέλμα, ακριβώς γιατί παρέκκλινε από την αρχική του πορεία. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο Γιάννης Αλαφούζος. Όσο υπέροχη και τολμηρή ήταν η πρωτοβουλία του να βγάλει τον κόσμο μπροστά, να συστήσει Εταιρεία Λαϊκής Βάσης και να πάρει τις μετοχές από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, η οποία δεν παρουσίαζε τη διάθεση να ασχοληθεί με τον ιστορικό σύλλογο, άλλο τόσο αδιανόητη και προκλητική ήταν η «παραίτηση» από την αρχική ιδέα και η μετατροπή της – στην πράξη – σε μία διοίκηση προσωποκεντρικού χαρακτήρα, σύμφωνα με το παγιωμένο μοντέλο του ενός και μόνο επενδυτή. Με άλλα λόγια, ο Γιάννης Αλαφούζος έχει το απόλυτο κουμάντο στον σύλλογο, αποφασίζει και διατάζει για τα πάντα, λειτουργεί σαν ο μοναδικός μέτοχος, με την προκάλυψη της Εταιρείας Λαϊκής Βάσης.

Ως εκ τούτου, ο Παναθηναϊκός στερείται μίας βασικής αρχής. Δεν διαθέτει ένα σαφές φιλοσοφικό υπόβαθρο. Είναι ένας σύλλογος Λαϊκής Βάσης, όπως η λόγου χάρη η Μπαρτσελόνα, ή η Μπορούσια Ντόρτμουντ, στις οποίες γίνονται εκλογές και κρίνονται οι εκάστοτε πρόεδροι ή οι υποψήφιοι για την προεδρία και που οι χιλιάδες μέτοχοι, συμμετέχουν πραγματικά στη λήψη των αποφάσεων; Ή είναι ένας σύλλογος που λειτουργεί βάσει των αποφάσεων που λαμβάνει ο ένας και μοναδικός πρόεδρος; Στην πράξη, συμβαίνει το δεύτερο. Ο Παναθηναϊκός λειτουργεί απόλυτα στον ρυθμό του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος στην περίοδο αυτή της κρίσης, αδράνησε χαρακτηριστικά, διατήρησε τον Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο, ενώ ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η ομάδα έχει φτάσει στα όριά της μαζί του και «καταδίκασε» τον σύλλογο της Αθήνας σε ρόλο κομπάρσου πριν καν συμπληρωθεί το ένα τρίτο της αγωνιστικής περιόδου. Η ολιγωρία του Γιάννη Αλαφούζου, η εκτίμησή του ότι με τον Αναστασίου η ομάδα μπορεί να προχωρήσει και η ατολμία του – στη συγκεκριμένη περίπτωση – αποδείχθηκαν καταστροφικές για την ομάδα και τους στόχους που είχε θέσει τη φετινή περίοδο.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, ο τρόπος που λειτουργεί ο Γιάννης Αλαφούζος, συγκεντρώνοντας όλες τις εξουσίες πάνω του και λαμβάνοντας όλες τις αποφάσεις ο ίδιος, έχει ενοχλήσει πολλούς, οι οποίοι σκέφτονται να θέσουν θέμα εκλογών και ανάδειξης νέου προέδρου μέσω της διαδικασίας που προβλέπεται από το καταστατικό σύστασης της Εταιρείας Λαϊκής Βάσης του συλλόγου.

Πολλοί μέτοχοι του «τριφυλλιού» καταλογίζουν σοβαρότατα λάθη στον πρόεδρο του συλλόγου: 1)Ο Γιάννης Αλαφούζος ελέγχεται διότι βιάστηκε να διατηρήσει στον πάγκο τον Αναστασίου, με τον οποίο υπέγραψε νέο τριετές συμβόλαιο. 2)Ελέγχεται για τη μεταγραφή του Μίκαελ Εσιέν, τον οποίο παρουσίασε ως «χρυσή ευκαιρία» για μεγάλη μεταγραφή, χρεώνοντας το ταμείο του συλλόγου με το ποσό των τριών εκατομμυρίων ευρώ, ενώ ο Γκανέζος δεν έχει αγωνιστεί ούτε ένα λεπτό σε επίσημο παιχνίδι. 3)Χρεώνεται την εγκατάλειψη του σχεδίου εξέλιξης που ο ίδιος είχε καταρτίσει και είχε εγκριθεί από τους μετόχους. 4)Του καταλογίζεται ολιγωρία και στο θέμα του γηπέδου, καθώς πολλοί θεωρούν ότι τηρεί μία χαμηλών τόνων στάση απέναντι στον Δήμο Αθηναίων, ο οποίος επιχειρεί να «αρπάξει» τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. 5)Του καταλογίζουν ότι από το ξεκίνημα της φετινής περιόδου παρουσίασε μία εμμονή στην παραμονή του Αναστασίου, καθυστερώντας να δράσει, με αποτέλεσμα να τεθεί από νωρίς εκτός στόχων η ομάδα.

Εν κατακλείδι, στο εσωτερικό του συλλόγου έχουν αρχίσει να κατακρίνουν τις αποφάσεις του Αλαφούζου. Η κριτική που δέχεται ο πρόεδρος είναι έντονη και αναμένεται, όλα τα παραπάνω, να συζητηθούν στο επόμενο Δ.Σ. Μην ξεχνάμε ότι ο Αλαφούζος δεν είναι ο βασικός μέτοχος, ώστε να λειτουργεί αυτόνομα, δίχως να ρωτάει κανέναν. Είναι ο διαχειριστής μίας κατάστασης και ως εκ τούτου οφείλει να αποτυπώνει τη λαϊκή βούληση, ως επικεφαλής εταιρείας λαϊκής βάσης και να λογοδοτεί για κάθε λανθασμένη ή άστοχη ενέργειά του. Η φετινή χρονιά χάνεται διότι ο πρόεδρο της ΠΑΕ ενέκρινε λανθασμένες κινήσεις το καλοκαίρι, ξέφυγε από το αρχικό πλάνο και καθυστέρησε να αντιδράσει όταν η ομάδα έδειχνε να έχει πάρει τον κατήφορο.