Όταν σίγησε ο «Μότσαρτ» (Video)
«Ρε, πέθανε ο Πέτροβιτς! Σκοτώθηκε!», μου είπε ένας συμμαθητής μου στο προαύλιο… Δεν είμαστε καλά σκέφτηκα! Μετά θέλησα να το παίξω εξυπνάκιας, αφού από τα 18 μου ήμουν μελετητής της αθλητικής ιστορίας: «Έχει πεθάνει και παλιότερα προπονητής του ΠΑΟΚ, ο Λόραντ, την ώρα του αγώνα μάλιστα!», του απάντησα. «Ποιος προπονητής του ΠΑΟΚ;», μου λέει. «Ο Ντράζεν Πέτροβιτς πέθανε!». Σοκ!
Το 1993 προπονητής του ΠΑΟΚ ήταν ο Λιούπκο Πέτροβιτς και εκεί πήγε το μυαλό μου, αφού κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στα 28 του είχε έρθει η ώρα να εγκαταλείψει τα εγκόσμια ο Ντράζεν Πέτροβιτς, ο «Μότσαρτ» του παγκόσμιου μπάσκετ. Ήταν 7 Ιουνίου του 1993, λίγες μέρες πριν εκπνεύσει η σχολική χρονιά.
Ο κορυφαίος Ευρωπαίος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών, αφού είχε σαρώσει τα πάντα στην Ευρώπη με τη μικρή Τσιμπόνα, τη μεγάλη Ρεάλ και την τεράστια Εθνική Γιουγκοσλαβίας, αφού είχε προωθήσει τους New Jersey Nets στις κορυφαίες ομάδες του ΝΒΑ χάρη στη δική του παρουσία, επέστρεφε στην Ευρώπη για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Θέλοντας να φτάσει στο Ζάγκρεμπ οδικώς και όχι με αεροπλάνο, τράκαρε σε αυτοκινητόδρομο της Βαυαρίας και ανασύρθηκε νεκρός, βυθίζοντας σε θλίψη όλον τον αθλητικό κόσμο.
Ο ύψους 1,96 Κροάτης σούτινγκ γκαρντ ήταν ο φόβος και ο τρόμος κάθε αντίπαλου αμυντικού. Κατέχοντας την μπάλα έξω από τα 6,25 (τότε) μπορούσε να σουτάρει εν στάση, να σουτάρει αφού πρώτα ντριμπλάρει, να κάνει διείσδυση, να προσποιηθεί, να δώσει ασίστ, να κάνει κάθε μορφή κίνησης. Τα ποσοστά του πάντα στα ύψη, 30 και 40 πόντοι σε κάθε αγώνα για πλάκα, προσέφερε θέαμα και όχι άδικα του δόθηκε του παρατσούκλι του πιο βιρτουόζου καλλιτέχνη.
Πρόλαβε στην ευρωπαϊκή του καριέρα να πάρει τέσσερις τίτλους, δύο φορές Πρωταθλητής Ευρώπης με την Τσιμπόνα (1985 και 1986) και δύο φορές Κυπελλούχος (με την Τσιμπόνα το 1987 και τη Ρεάλ το 1989). Πάτησε βάθρο σε μεγάλες διοργανώσεις επτά φορές (έξι με τη Γιουγκοσλαβία και μία με την Κροατία). Χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1989 και χρυσό στο Παγκόσμιο της Αργεντινής του 1990. Αργυρό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 και της Βαρκελώνης το 1992 και χάλκινο στο Λος Άντζελες το 1984. Χάλκινο επίσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και στο Ευρωπαϊκό της Αθήνας το 1987.
Τα ατομικά του ρεκόρ δεν έχουν τέλος. Έχει κάνει παιχνίδι με 45 πόντους και 25 ασίστ, έχει ευστοχήσει επτά σερί τρίποντα και δέκα συνολικά σε ένα ημίχρονο. Έχει βάλει 112 πόντους σε παιχνίδι του πρωταθλήματος Γιουγκοσλαβίας και 62 σε ευρωπαϊκό! Κατέχει ακόμη το ρεκόρ πόντων σε τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος (42) και το ρεκόρ στα τρίποντα (8). Οι διακρίσεις του σε MVP ατελείωτες και οι τίτλοι πρώτου σκόρερ αναρίθμητοι.
Στο ΝΒΑ ήταν ρολίστας για δύο χρόνια στο Portland και πρωταγωνιστής για δύο χρόνια στους Nets με πάνω από 20 πόντους μέσο όρο. Το 1992 υπήρχαν Αμερικάνοι που δεν ήξεραν ότι και οι… λευκοί ξέρουν μπάσκετ. Ο Πέτροβιτς στην ουσία ανέδειξε το ευρωπαϊκό μπάσκετ στο ΝΒΑ. Ουδέποτε αναγνωρίστηκε όσο θα έπρεπε το ταλέντο του και σε συνδυασμό με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, είχε αποφασίσει να έρθει στον Παναθηναϊκό για να είναι πιο κοντά στους ανθρώπους του. Τελικά η διαδρομή του από την Πολωνία – όπου αγωνίστηκε στα προκριματικά του Ευρομπάσκετ του 1993 – στο Ζάγκρεμπ έμελε να μην ολοκληρωθεί ποτέ…
Στο Ζάγκρεμπ σχεδόν όλα τα γήπεδα μπάσκετ φέρουν το όνομά του και 23 χρόνια μετά, την ίδια μέρα του θανάτου του «Μότσαρτ», τυχαίνει να αποδίδεται στο μεγαλύτερο κλειστό γυμναστήριο της Ελλάδας το όνομα του τότε μεγάλου ανταγωνιστή του για τον τίτλο του κορυφαίου Ευρωπαίου παίκτη, του Νίκου Γκάλη.
Θαυμάστε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του Ντράζεν: