Ξένοι στο ίδιο σπίτι

Του Μιχάλη Κωτσάκου

 

Από την πρώτη ημέρα που ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποφάσισαν να συνεχίσουν στο κυβερνητικό σχήμα μετά την αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ., τα στελέχη των δύο κομμάτων δεν είδαν με καλό μάτι αυτή τη συνεργασία και δεν είναι λίγοι αυτοί που εξέφρασαν δημόσια τη διαφωνία τους.

Φυσικά εκεί που απασφάλισαν ήταν με τα όσα είπε ο Μάκης Βορίδης στο συνέδριο της Ν.Δ. για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Από εκεί και πέρα καθημερινά στις τηλεοπτικές εκπομπές τα στελέχη των δύο κομμάτων εξαπολύουν βέλη για τον «συνέταιρο», λησμονώντας ακόμη και την παρουσία των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά, έχουν ακουστεί αλήστου μνήμης δηλώσεις που έχουν γίνει, είτε σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, είτε σε παρεμβάσεις σε κομματικά όργανα, που φρόντισαν οι ίδιοι να τις δημοσιοποιήσουν. Όπως, λ.χ., ο Ιορδάνης Τζαμτζής που είπε πως «μου λέει ο κόσμος πώς μπορούμε να συνεργαστούμε με τους κλέφτες του ΠΑΣΟΚ», για να έρθει η απάντηση από τον Κώστα Σκανδαλίδη, ο οποίος σε συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας επανέλαβε τρεις φορές ότι «δεν έχω εμπιστοσύνη στον Σαμαρά». Και τα παραδείγματα δεν σταματούν εδώ: Ο Νικήτας Κακλαμάνης δημοσίως δήλωσε ότι «ήταν προτιμότερο να πάμε σε εκλογές, παρά να συγκυβερνήσουμε με το ΠΑΣΟΚ», η Θεοδώρα Τζάκρη έκανε παρέμβαση τονίζοντας ότι «είναι καλύτερες οι εκλογές με τους δικούς μας όρους». Ακόμη και η Ντόρα Μπακογιάννη, όταν ρωτήθηκε για το εγχείρημα της δικομματικής, είπε με νόημα πως «δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αντώνης Σαμαράς ανασταίνει το ΠΑΣΟΚ».

Βέβαια, στο προηγούμενο διάστημα, όταν συμμετείχε και η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, οι βουλευτές και τα στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ έδειχναν ένα διαφορετικό πρόσωπο. Οι αβρότητες ήταν καθημερινό φαινόμενο και όλοι μιλούσαν για τη σωτηρία της πατρίδας. Από την ημέρα που ο Φώτης Κουβέλης πήρε τους υπουργούς του και αποχώρησε από την κυβέρνηση, τα πάντα άλλαξαν.

Έτσι, αντί για αβρότητες, ξαφνικά είδαν το φως της δημοσιότητας παρεμβάσεις του στυλ «εμείς Σαμαρά ψηφίσαμε και τώρα μας κυβερνά ο Βενιζέλος».

 

Στη Βουλή

Στο περιθώριο της συζήτησης για το Πολυνομοσχέδιο, ακόμη και οι πιο δύσπιστοι κατανόησαν το μέγεθος του προβλήματος. Οι βουλευτές των δύο κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση δεν μάσησαν τα λόγια τους. Ναι μεν μπορεί στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους να ήταν προβληματισμένοι για την ψηφοφορία, όμως στις δημόσιες παρεμβάσεις δεν απέφευγαν τα… καρφιά για τα «συνεταιράκια» τους. Κάποιοι έλεγαν πως πρόκειται για επίδειξη κομματικής νομιμοφροσύνης, ενώ κάποιοι άλλοι ότι τα έλεγαν για να ικανοποιήσουν το κομματικό τους ακροατήριο, διότι για να πούμε και του στραβού το δίκιο η βάση των δύο κομμάτων δεν νιώθει και απέραντη ευτυχία για την κυβερνητική συνύπαρξη με τον αιώνιο αντίπαλο.

Έτσι ο βουλευτής Έβρου Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος μίλησε με άκρως υποτιμητικό τρόπο για τον υφυπουργό Παιδείας, Συμεών Κεδίκογλου: «Είδαμε στην επιτροπή να εκπροσωπεί το υπουργείο ένας συνεσταλμένος και μελαγχολικός νεαρός». Για να ακολουθήσει η ολομέτωπη επίθεση του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, στον Κ. Αρβανιτόπουλο. Αν και εισηγητής του νομοσχεδίου, ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος «αφιέρωσε» στον υπουργό Παιδείας ένα μεγάλο μέρος της τοποθέτησής του στη Βουλή, επισημαίνοντας πολλές φορές την απουσία του από τη συνεδρίαση. Επί της ουσίας ο Οδ. Κωνσταντινόπουλος ήθελε να εκφράσει συνολικά τη δυσαρέσκεια του ΠΑΣΟΚ προς τον υπουργό.

Επίσης οι Κ. Κουκοδήμος, Λ. Τσαβδαρίδης, Ηλ. Βλαχογιάννης και Μιχ. Ταμήλος, έστειλαν μηνύματα προς το Μαξίμου, ότι από εδώ και στο εξής δεν θα είναι πρόθυμοι να δεχθούν αδιαμαρτύρητα ό,τι τους υποδεικνύει η ηγεσία, καθώς όλοι σχεδόν λένε πως απολογούνται στους ψηφοφόρους και στην κομματική βάση της Ν.Δ.

Όλα αυτά αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει ψυχολογικό υπόβαθρο στη βάση των δύο κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση. Και μπορεί οι συνδικαλιστές των δύο κομμάτων να έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν και να συμβαδίζουν και τώρα (παράδειγμα οι Ασκούνης-Τζανακούλης στην ΚΕΔΕ που έχουν χαρακτηριστεί από υπουργούς ως Ταλιμπάν), όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Αντίθετα η πίεση που ασκούν στους βουλευτές οι ψηφοφόροι τους έχουν κάνει αφενός μεν να χρησιμοποιούν σκληρά λόγια για τους πρώην αντιπάλους και νυν «συνέταιρους», αφετέρου δε να διαφοροποιούνται από την επίσημη γραμμή των κομμάτων τους.

 

Θα εξελιχθούν όλα ομαλά;

Οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος γνώριζαν ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις από τα κόμματά τους, αλλά αποφάσισαν να προχωρήσουν για να βγει η χώρα από τη στενωπό. Έτσι, όπως λένε οι συνεργάτες τους, «οι διάφορες δηλώσεις και παρεμβάσεις δεν πρόκειται να διαταράξουν την κυβερνητική συνοχή». Όμως θα εξελιχθούν όλα ομαλά; Και σε αυτό το ερώτημα ουδείς βάζει το χέρι του στο ευαγγέλιο, ότι δεν θα υπάρξει κάποια κρίση στο μέλλον που θα οφείλεται από κάποια παρέμβαση ενός κομματικού στελέχους ή κάποιου βουλευτού.

Εξάλλου, όπως έχει γράψει η «Α», η καχυποψία είναι αυτή που κυριαρχεί στη σχέση Σαμαρά – Βενιζέλου και στη συγκατοίκηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ. Και η καχυποψία υπάρχει, καθώς όλες οι δηλώσεις «σκανάρονται» από τους μηχανισμούς του Μαξίμου και της Χαριλάου Τρικούπη και ως ντετέκτιβ οι συνεργάτες των δύο αρχηγών αναζητούν την προέλευση των δηλώσεων και των παρεμβάσεων.

Εξάλλου αυτό φάνηκε και την Τετάρτη το μεσημέρι, όταν πριν ακόμη προλάβει να τελειώσει το διάγγελμά του ο Αντ. Σαμαράς για τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από το 23% στο 13%, ο Ευ. Βενιζέλος κάλεσε τα τηλεοπτικά κανάλια για να κάνει κι αυτός δήλωση. Μάλιστα, συνεργάτες του αντιπροέδρου της κυβέρνησης λένε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το έκανε επειδή ενοχλήθηκε που ο Αντ. Σαμαράς έδωσε προσωπικό τόνο στην επιτυχία, γι’ αυτό και έσπευσε να κάνει και αυτός δηλώσεις.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι εφεξής ο Ευ. Βενιζέλος θα εκμεταλλεύεται κάθε θετικό γεγονός για την κυβέρνηση, ακόμη και αν δεν είναι της αρμοδιότητάς του (εξωτερική πολιτική), και θα προσπαθεί παντί τρόπω να εμφανίζεται κι αυτός στο «κάδρο».

Τέλος, έμπειροι κοινοβουλευτικοί ισχυρίζονται πως «ο Σαμαράς έμπλεξε με τον Βενιζέλο», υποστηρίζοντας ότι θεωρούν σίγουρο ότι ο πρωθυπουργός σε κάθε κίνησή του θα βρίσκει συνεχώς μπροστά ή πίσω του τον αντιπρόεδρό του. Το μόνο που μένει είναι να δούμε πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση.