Ραντεβού με την ιστορία

Ήταν η πρώτη μέρα του χειμώνα του 2011 (1η Δεκεμβρίου), όταν η Ατλέτικο Μαδρίτης έμενε πρόωρα –στη φάση των ομίλων– εκτός συνέχειας στο Europa League. Τότε η ισπανική ομάδα έπεφτε «θύμα» του Σέρχιο Κόκε και της «κίτρινης» παρέας του στον Άρη. Η ελληνική ομάδα είχε σημειώσει ιστορική νίκη στο «Βιθέντε Καλντερόν» με σκορ 3-2 (δύο γκολ ο Κόκε και ένα ο Λαζαρίδης). Τριάμισι χρόνια μετά, έχοντας έναν δικό τους Κόκε στη σύνθεσή τους, οι «ροχιμπλάνκος» βρίσκονται απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας τους. Η συμμετοχή της Ατλέτικο Μαδρίτης στις δύο επερχόμενες μεγαλύτερες γιορτές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου στον ρόλο της πρωταγωνίστριας είναι γεγονός. Αυτό που μένει να μάθουμε είναι αν το «έργο» θα έχει… happy end.

Ορεκτικό με… Primera
Αύριο (17/5, 19:00), η δεύτερη ομάδα της Μαδρίτης θα προσπαθήσει να βγάλει ασπροπρόσωπη την πρωτεύουσα, στη μάχη κόντρα στους Καταλανούς της Μπαρτσελόνα. Η Ρεάλ έχει ήδη βγει εκτός μάχης της κούρσας για τον ισπανικό τίτλο, για τον οποίον θα παλέψουν στην αρένα του «Καμπ Νόου» η Ατλέτικο με την παρέα του Μέσι. Το σενάριο λίγο-πολύ γνωστό, με νίκη των γηπεδούχων το πρωτάθλημα μένει Βαρκελώνη, σε αντίθετη περίπτωση οι «ροχιμπλάνκος» θα πανηγυρίσουν το πρώτο τρόπαιο της Primera Division για πρώτη φορά μετά το 1996. Ο όρος ποδοσφαιρική γιορτή που χρησιμοποιήθηκε παραπάνω για να χαρακτηρίσει τον συγκεκριμένο τελικό ίσως να ακούγεται υπερβολικός, όμως όλη η Ευρώπη θα έχει στραμμένα τα μάτια της πάνω στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μιας και οι άλλες μεγάλες λίγκες της ηπείρου μας έχουν ήδη ανακηρύξει «βασιλιά» για φέτος.

Κυρίως πιάτο στο «Ντα Λουζ»
Καλό το ισπανικό πρωτάθλημα, ωστόσο το πρεστίζ που δίνει το Champions League δεν συγκρίνεται με τίποτα. Στο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας, εκεί που το 2004 ο Θοδωρής Ζαγοράκης σήκωνε το τρόπαιο του Εuro της Πορτογαλίας, η παρέα του Ντιέγκο Κόστα –αδιαμφισβήτητο αστέρι της ομάδας– θα διεκδικήσει τον δικό της ευρωπαϊκό θρόνο. Για να φτάσει μέχρι εκεί, απέκλεισε την Μπαρτσελόνα, αλλά και την Τσέλσι του μάστερ των αγώνων «νοκ-άουτ» Ζοζέ Μουρίνιο. Αντίπαλός της το επόμενο Σάββατο (24/5) η συμπολίτισσα Ρεάλ Μαδρίτης, που φιλοδοξεί να πάρει το δέκατο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της.

Ο θαυματοποιός και η πολιτική
Ως παίκτης, τη δεκαετία του ’90, θεωρείτο ένας εκ των πιο σκληροτράχηλων αμυντικών μέσων στην Ευρώπη. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε ήταν η προσωποποίηση του «τσαμπουκαλεμένου» Αργεντινού αμυντικού χαφ, που δεν δίσταζε να βάλει τα πόδια του στη «φωτιά» ή ακόμη και να υποπέσει σε ένα βίαιο μαρκάρισμα για… το καλό της ομάδας. Πλέον, ως προπονητής ή μάλλον θαυματοποιός έχει συγκεντρώσει τη συμπάθεια του συνόλου του φίλαθλου κόσμου.

«Θέλω να ευχαριστήσω τις μαμάδες των ποδοσφαιριστών μου γιατί τους γέννησαν με τεράστια… άντερα», είχε δηλώσει αμέσως μετά την πρόκριση των «ροχιμπλάνκος» στον τελικό του Champions League, φράση που αντικατοπτρίζει το τρόπο με τον οποίον εμπνέει τους παίκτες του.

Ο «Τσόλο» συγκαταλέγεται ήδη μέσα στους καλύτερους προπονητές στον κόσμο, αφού, χωρίς τα πλούσια και ποιοτικά υλικά άλλων συναδέλφων του, έχει μάθει να προσαρμόζεται ανάλογα με τον αντίπαλο και να παρουσιάζει στο χορτάρι ένα σύνολο με εξαιρετική ισορροπία μεταξύ άμυνας και επίθεσης.

Μαζί με τον προπονητή της η Ατλέτικο μπορεί να υπερηφανεύεται για τη λογική που έχει ως ομάδα τα τελευταία χρόνια. Χωρίς μεγάλο μπάτζετ, δίχως να σκορπά χρήματα για μεταγραφές, έχει φτάσει ως το τέλος του δρόμου. Ο σύλλογος της Μαδρίτης κάθε καλοκαίρι πουλάει τους καλύτερους παίκτες της, κι όμως βρίσκει τον τρόπο να παραμένει ψηλά, με αποκορύφωμα τη φετινή σεζόν. Από τον Αγκουέρο, του οποίου η πώληση στη Μάντσεστερ Σίτι το 2011 απέφερε στα ταμεία του κλαμπ περίπου 45 εκατ. ευρώ, μέχρι την παραχώρηση του Ντε Χέα στη Γιουνάιτεντ έναντι 20 εκατ. την ίδια χρονιά, έως τη μεταγραφή του Φαλκάο στη Μονακό με αντίτιμο 60 εκατ. ευρώ, πέρυσι. Μάλιστα, σύμφωνα με τα αγγλικά Μέσα, ο Ντιέγκο Κόστα έχει ήδη «κλείσει» στην Τσέλσι για τη νέα σεζόν.

Η διοίκηση της Ατλέτικο, σε συνεργασία φυσικά με τους ανθρώπους του τεχνικού τιμ και των ανθρώπων των ακαδημιών, αντικαθιστά τους ποδοσφαιριστές που φεύγουν επιλέγοντας σχετικά φθηνές λύσεις –πάντα σε σχέση με τις τιμές που πωλούν οι ίδιοι– ή με προώθηση ταλέντων από τα φυτώριά τους. Αποτέλεσμα είναι οι Φιλίπε Λουίς, Μιράντα, Κόκε, Ραούλ Γκαρσία, Αρντά Τουράν και οι άλλοι «εργάτες» του Ντιέγκο Σιμεόνε να έχουν εκτινάξει την ποδοσφαιρική τους αξία στα ύψη και μαζί το χρηματιστηριακό τους στάτους.