Εθνικός επαρχιωτισμός και ευρωπαϊκή υποκρισία

Πέρα από τη φιλολογία (όχι πάντα αληθή και επιβεβαιωμένη) που αναπτύχθηκε εντός των ελληνικών συνόρων με την ανακοίνωση της τοποθέτησης του Μαργαρίτη Σχοινά στην αντιπροεδρία της Κομισιόν, η… μαρκίζα του χαρτοφυλακίου που ανατέθηκε στον επίτροπο («Προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής») προκαλεί ενστάσεις και στην Εσπερία, καθώς εκτιμάται ότι έχει ρατσιστικές απολήξεις.

Τη γαλατική δυσαρέσκειά του δεν έκρυψε ούτε ο μέντορας του κ. Σχοινά, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος δήλωσε στο Euronews ότι δεν του αρέσει «η ιδέα ότι ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής έρχεται σε αντίθεση με τη μετανάστευση».

Αν το καλοσκεφτεί κάποιος, δεν έχουν το άδικο όσοι ενίστανται ότι είναι τουλάχιστον άκομψοι και αχρείαστοι τέτοιοι φυλετικοί-πολιτισμικοί διαχωρισμοί, όταν μάλιστα σε κοινωνικό επίπεδο ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής παλαντζάρει μεταξύ της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής περιθωριοποίησης που προκαλούν οι 5.000.000 άστεγοι, οι 30.000.000 άνεργοι και οι 120.000.000 Ευρωπαίοι πολίτες που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχιας.

Αφήστε δε που το ευρωπαϊκό σαβουάρ βιβρ δεν επιτρέπει και πανηγυρισμούς στα όρια της εθνικής παλιγγενεσίας επειδή ο κ. Σχοινάς τοποθετήθηκε σε θέση μη εκτελεστικού αντιπροέδρου.

Τα «ζήτω» και τα… ταρατατζούμ –και δεν αναφερόμαστε στις δηλώσεις του ίδιου ή της κυβέρνησης που υποτάσσονται δικαίως στο politically correct, αλλά στους λογιών-λογιών «αναλυτές» που επιδόθηκαν σε υμνολογίες– υποκρύπτουν και έναν εθνικό επαρχιωτισμό, που σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή υποκρισία και τους ευφημισμούς δεν εξυπηρετεί κανέναν.