ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Απλός χούλιγκαν, ή έμπειρος παίκτης του Stratego;

Όλοι έχουμε ακούσει για το Stratego. Αυτό το όντως καταπληκτικό επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής, που είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε πολλές χώρες του κόσμου. Το Stratego εμφανίστηκε στην Ευρώπη πριν τον Α΄  Παγκόσμιο Πόλεμο ως ένα παιχνίδι που ονομαζόταν «L’ attaque» και σχεδιάστηκε το 1908. Από τότε μέχρι σήμερα έχει φανατικούς οπαδούς όλων των ηλικιών. Θεωρείται παγκοσμίως μια πρόκληση για την όξυνση του νου, την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της ψυχολογίας. Εντάσσεται άλλωστε στα Ολυμπιακά αθλήματα μυαλού (Mind games Olympiad).

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Δεν γνωρίζουμε εάν το συγκεκριμένο παιχνίδι αρέσει στον Αλέξη Τσίπρα και εάν τώρα που έχουν μεγαλώσει οι γιοι του κάθεται να παίξει μαζί τους την παιδική εκδοχή τού Stratego. Διότι, όπως και να το κάνεις, ο τρόπος που συμπεριφέρθηκε ο Αλέξης Τσίπρας στη συζήτηση και στην ψήφιση της συμφωνίας για την απόκτηση των μαχητικών αεροσκαφών τύπου RAFALE και των φρεγατών τύπου Belh@ra θυμίζει παίκτη της παιδικής έκδοσης του Stratego.

Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα, που εκφράστηκε με το «όχι» για τα αεροσκάφη, με το «ναι» για τις φρεγάτες και με το «παρών» στην ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, σίγουρα προκάλεσε αμηχανία ακόμη και στους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο μόνος που χάρηκε από την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα είναι ο Μάρκος Σεφερλής, που έχει πλέον πρωτόλεια ύλη για πιθανή καλοκαιρινή επιθεώρηση στο Δελφινάριο. Ίσως μάλιστα δεν χρειαστεί και να γραφτεί σενάριο. Σκηνοθετεί την ομιλία Τσίπρα και καθάρισε. Ο μόνος κίνδυνος για τον Σεφερλή είναι μήπως του ζητήσει πνευματικά δικαιώματα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, πέρα από την πλάκα, στο τέλος της ημέρας οι πολίτες δεν κατάλαβαν τι τελικά θέλει να πει ο ποιητής. Συμφωνεί με την αμυντική θωράκιση της χώρας; Έχει να καταθέσει κάποια άλλη πρόταση; Για ποιον λόγο είπε «όχι» στα RAFALE; Αυτά τα ερωτήματα προέκυψαν από την τύπου Stratego προσέγγιση του κ. Τσίπρα στο όλο θέμα. Όμως την ίδια ώρα που ο εξάδελφός του Γιώργος Τσίπρας ισχυριζόταν στη Βουλή ότι «η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός για μία χώρα», ο βασικός αντίπαλος του πρώην πρωθυπουργού για την πολιτική του επιβίωση, Νίκος Ανδρουλάκης, από του βήματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ως ευρωβουλευτής) στο Στρασβούργο, ζητούσε να τεθεί σε λειτουργία εμπάργκο στην πώληση όπλων από ευρωπαϊκές χώρες στην Τουρκία.

 

Οι διαφορές

Και φυσικά το ΚΙΝΑΛ ψήφισε και την αγορά των αεροσκαφών και την απόκτηση των φρεγατών, αλλά και την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία. Κι εδώ ξεκινούν τα δύσκολα για τον κ. Τσίπρα. Είτε αναγκάστηκε, είτε είναι απόφασή του, κινήθηκε με στόχο να ικανοποιήσει για μία ακόμη φορά τους ψηφοφόρους τού 5% του κόμματός του και όχι το υπόλοιπο 27%, τους λεγόμενους ΠΑΣΟΚοφερμένους, οι οποίοι τον οδήγησαν στην εξουσία και εάν τελικά του φύγουν θα τον επαναφέρουν στην αφάνεια.

Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας, όπως δείχνουν οι τελευταίες του κινήσεις, μάλλον έχει επιλέξει να αντιγράψει τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη «δημιουργική ασάφεια» του πρώην συνεργάτη του σε ό,τι αφορά το πώς επιθυμεί να προσεγγίσει και το ΚΙΝΑΛ, αλλά και το πώς θα έχει ικανοποιημένους και τους ακραίους του κόμματός του, οι οποίοι είναι πολλοί και μέρα με την ημέρα βγαίνουν στην επιφάνεια σαν τα σαλιγκάρια μετά από βροχόπτωση.

Οι ακραίοι περίμεναν το σήμα του αρχηγού. Το σήμα το έδωσε μετά την ατάκα του στη συνέντευξη που παραχώρησε στον ΣΚΑΪ ότι «ο πρόεδρος Μάο είχε πει “αφήστε τα λουλούδια να ανθίσουν”». Ο κ. Τσίπρας φυσικά λησμόνησε επιτηδευμένα να θυμηθεί ότι ο Μάο Τσε Τουνγκ, για να πείσει τους «ερυθροφρουρούς» του να αιματοκυλήσουν την Κίνα με την περίφημη Πολιτιστική Επανάσταση, είχε πει και το «Κάνει κακό να διαβάζεις πολλά βιβλία». Επίσης, είχε πει και το «Η πολιτιστική επανάσταση πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 7-8 χρόνια». Δηλαδή, δεν του έφθανε ένα μόνο αιματοκύλισμα, αλλά θεωρούσε ότι έκανε καλό σε μία χώρα να ζει έναν ιδιότυπο εμφύλιο συνεχώς.

Νέο δηλητήριο

Το τι έκανε ο Μάο Τσε Τουνγκ στην Κίνα έχει περάσει στην ιστορία. Αυτό που μας ενδιαφέρει πλέον είναι το πού θέλει να πάει το παιχνίδι στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας. Έχει κατανοήσει ότι δεν έχει καμία τύχη σε μία ομαλή κατάσταση, όπου οι πολίτες αποφασίζουν στις εκλογές λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους. Οπότε ο βασικός στόχος του κ. Τσίπρα και των συν αυτώ είναι να διχάσει τους πολίτες, να τους δηλητηριάσει, να ετοιμάσει τους δικούς του Ταλιμπάν, όπως έκανε τη διετία 2010-2012. Τότε που λέγοντας μόνο τερατώδη ψέματα κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές.

Τώρα συμφωνεί με τους «ΣΥΡΙΖΟφρουρούς» της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, με την ακραία συμπεριφορά του Παύλου Πολάκη που θέλει κρατικοποίηση τραπεζών και διορισμών δικών του δικαστών για να αποφασίζει αυτός τις πολιτικές διώξεις που ονειρεύεται. Και φυσικά ικανοποιείται διαβάζοντας τέτοια χυδαία άρθρα όπως αυτό του Θανάση Καρτερού στην «Αυγή», που εξύβριζε ως χαμίνι λιμανιού τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό το άρθρο εκφράζει τον κ. Τσίπρα. Για όλες αυτές τις χυδαίες συμπεριφορές αρκείται να θυμηθεί τον Μάο Τσε Τουνγκ. Μήπως τελικά ο πρώην πρωθυπουργός πίσω από αυτό το επιτηδευμένο χαμόγελο είναι ένα απλός χούλιγκαν;