Αντιγράφουν σε όλα τον Ανδρέα

Ο Παπανδρέου ηττήθηκε από τον πατέρα Μητσοτάκη, ενώ ο Τσίπρας αναμένεται να έχει την ίδια τύχη από τον υιό Μητσοτάκη, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα

Του Μιχάλη Κωτσάκου

«Ο κ. Τσίπρας δεν ασχολείται με τη Νέα Δημοκρατία. Καλλιεργεί γενικότερα μια αντιδεξιά ρητορική, στην πραγματικότητα όμως ο μοναδικός του στόχος είμαστε εμείς». Αυτή η εκτίμηση του εκπροσώπου Τύπου του Κινήματος Αλλαγής, Παύλου Χρηστίδη, όπως τη διατυπώνει στις τελευταίες του παρεμβάσεις σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, δείχνει ότι στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν μάθει και περιμένουν τις κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα.

Η αλήθεια είναι ότι, από την πρώτη ημέρα που ανακοινώθηκε πως θα συμπορευθούν τα κόμματα και οι κινήσεις της κεντροαριστεράς υπό τη σκέπη του Κινήματος Αλλαγής, στην Κουμουνδούρου σήμανε συναγερμός. Κι αυτό διότι μπορεί ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας του 4-5% να μετατράπηκε σε κόμμα εξουσίας, αλλά αυτό έγινε με δανεικούς ψηφοφόρους. Δηλαδή, παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που απογοητευμένοι από το μνημόνιο επέλεξαν να «παραμυθιαστούν» από τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα. Όμως αυτούς τους δανεικούς ψηφοφόρους ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να τους ενσωματώσει, να ενωθεί εις σάρκα μία, όπως είχε κάνει ο Ανδρέας Παπανδρέου και διατήρησε τις δυνάμεις του πέριξ του 40% ακόμη και τις άσχημες εποχές των τριών χαμένων εκλογικών αναμετρήσεων το 1989 (Ιούνιος, Νοέμβριος) και το 1990 (Απρίλιος).

Όταν, λοιπόν, τον Νοέμβριο του 2017 προσήλθαν να ψηφίσουν για πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ περισσότεροι από 210.000 άνθρωποι, ξεκίνησε και ο… ανταρτοπόλεμος του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΙΝΑΛ. Διότι πολύ απλά όλοι στην Κουμουνδούρου κατάλαβαν ότι κινδυνεύουν να χάσουν τους δανεικούς ψηφοφόρους που δεν κατάφεραν να τους «μαντρώσουν». Ξαφνικά δημιουργούσε εκδηλώσεις με καλεσμένους σοσιαλδημοκράτες από την Ευρώπη, ακόμη και σε ημέρες που το ΚΙΝΑΛ είχε προγραμματισμένο το ιδρυτικό του συνέδριο τον Φεβρουάριο του 2018. Αναμφίβολα μία κίνηση unfair. Ανάλογες κινήσεις η Κουμουνδούρου και το Μαξίμου συνέχισαν και με το συνέδριο της Ν.Δ.

Μετά την αποχώρηση του Ποταμιού και της ΔΗΜ.ΑΡ., το Κίνημα Αλλαγής συνεχίζει την πορεία του αντέχοντας στις επιθέσεις φιλίας του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο με τις «Γέφυρες», όσο και με τις αστείες δηλώσεις του Χριστόφορου Βερναρδάκη, ότι στις εθνικές εκλογές θα μείνει εκτός Βουλής το ΚΙΝΑΛ και θα εισέλθει η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου.

 

Κόντρα εκδήλωση

Εδώ και πολύ καιρό όλοι γνωρίζουμε ότι το διήμερο 30-31 Μαρτίου θα διεξαχθεί στο ΣΕΦ το έκτακτο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, με στόχο την ενοποίηση του κινήματος. Κι όμως, όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη ο Πάνος Σκουρλέτης μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού του ΣΥΡΙΖΑ, στις 27 Μαρτίου (τρία 24ωρα πριν από το συνέδριο του ΚΙΝΑΛ), θα γίνει στο κλειστό του Τάε κβο ντο στο Φάληρο μία μεγάλη δημόσια συνάντηση όλων των κινήσεων και των πρωτοβουλιών που θα συνεργαστούν υπό τον νέο τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία» στις ευρωεκλογές. Κι όπως υποστήριξε ο κ. Σκουρλέτης, «οι καλές συμμαχίες έχουν προγραμματική βάση. Προφανώς, δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Έχοντας τις επεξεργασίες του κόμματος για την Ευρώπη, όπως κωδικοποιήθηκαν στην τελευταία απόφαση της ΚΕ, θα καταθέσουμε συγκεκριμένες προγραμματικές προτάσεις που μπορούν να αποτελέσουν τον κορμό αυτής της συνάντησης, για την ανάγκη αλλαγών στις βασικές στρατηγικές επιλογές της σημερινής Ευρώπης στην οικονομία. Ουσιαστικά, μία “αντινεοφιλελεύθερη” πρόταση, στον αντίποδα των πολιτικών λιτότητας».

 

Αντιγράφουν τον Ανδρέα

Φυσικά, ο νέος τίτλος που επινοήθηκε, «ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία», δεν είναι τίποτε άλλο από μία ακόμη αντιγραφή του Ανδρέα Παπανδρέου. Και μάλιστα, μια χοντροκομμένη αντιγραφή. Τον Οκτώβριο του 1989, το ΠΑΣΟΚ ήταν στριμωγμένο στη γωνία. Ήδη η Βουλή είχε παραπέμψει ακόμη και τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, ενώ ήταν βέβαιο ότι και στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989 θα έχανε πανηγυρικά. Σε σύσκεψη στο Καστρί  στις 8 Οκτωβρίου (για την ημερήσια διάταξη της οποίας δεν είχε διαρρεύσει το παραμικρό), ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοινώνει στους μετέχοντες (Μανόλη Γλέζο, Γ. Αρσένη,  Γ.Α. Μαγκάκη, Ιωάννη Μπούτο, Μ. Νικολινάκο, Κώστα Λαλιώτη, Άκη Τσοχατζόπουλο, Ιωάννη Χαραλαμπόπουλο, Απόστολο Κακλαμάνη και Αντώνη Λιβάνη) την ίδρυση της «Δημοκρατική Συμπαράταξης», με την οποία το ΠΑΣΟΚ θα κατέβαινε στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου.

Στο συγκεκριμένο σχήμα, προσκλήθηκε και εντάχθηκε και ο Αντώνης Μπριλάκης, που είχε διαφωνήσει με την πολιτική της ηγεσίας τού τότε ενιαίου Συνασπισμού (συγκυβέρνηση ΚΚΕ-ΕΑΡ με τη Ν.Δ., παραπομπή των Παπανδρέου, Τσοβόλα, Κουτσόγιωργα και Πέτσου στο Ειδικό Δικαστήριο )και είχε αποχωρήσει από την ΕΑΡ.  Το όλο εγχείρημα, που ο ίδιος Μπριλάκης το αποκαλούσε «Ευρωαριστερά, με κορμό το  ΠΑΣΟΚ και εγγυητή τις δυνάμεις της ανανεωτικής αριστεράς», είχε τότε πλασαριστεί ως «η μόνη δυνατότητα για μια προοδευτική κυβερνητική λύση». Στις εκλογές του Νοεμβρίου, ο Μπριλάκης εξελέγη βουλευτής. Το ΠΑΣΟΚ έχασε πανηγυρικά. Το ίδιο συνέβη και στις επόμενες εκλογές του Απριλίου του 1990.

Και τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε επιλέξει, όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο, οξείς χαρακτηρισμούς για τον μεγάλο αντίπαλό του, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Τις λέξεις «εφιάλτης» και «αποστάτης» ο Ανδρέας τις χρησιμοποιούσε κατά κόρον σε όλες του τις ομιλίες.

Ακριβώς το ίδιο κάνει και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος την Τετάρτη στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε με σφοδρότητα στη Ν.Δ. και προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Γι’ αυτό και το πολιτικό σχέδιο της Ν.Δ. είναι ένα σχέδιο συμμόρφωσης των “απείθαρχων”, των “άτακτων” με στόχο τη διάλυση της δημόσιας υγείας, ασφαλιστικό Πινοσέτ, απολύσεις στους ζωτικούς τομείς του Δημοσίου, όλα αυτά που ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί πηγή σπατάλης».

Σήμερα «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία», το 1989 «ΠΑΣΟΚ –  Δημοκρατική Συμπαράταξη», αλλά η ιδέα πίσω από τις ταμπέλες κοινή. Η δημιουργία εντυπώσεων για «πλατιές προοδευτικές συσπειρώσεις», η διάχυση του κόστους της ήττας, η απελπισμένη προσπάθεια συσπείρωσης (και αποσυσπείρωσης του αντιπάλου…) και προσέλκυσης ψήφων.

Τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αντίπαλο τον πατέρα Μητσοτάκη και ηττήθηκε. Σήμερα ο κακός αντιγραφέας του Ανδρέα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει αντίπαλο τον υιό Μητσοτάκη. Απλά πρέπει κάποιος να υπενθυμίσει στον ένοικο του Μαξίμου ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σχεδόν σαν φάρσα.