«Αποφάσισα να τρέχω για να δείξω σε όλους ότι υπάρχω!» (φωτό+βίντεο)

Της Βίκυς Καλοφωτιά

 

Πολλά χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, υπάρχει μια φτωχογειτονιά με την ονομασία “Waterhouse” στο Κίνγκστον, που είναι η πρωτεύουσα της Τζαμάικα. Της χώρας, η οποία έχει στη σημαία της τρία βασικά χρώματα: μαύρο, πράσινο και κίτρινο.

Μαύρο, για το σκοτάδι που όταν απλώνεται, βγαίνουν από τις κρυψώνες τους μέλη συμμοριών, που στην τσέπη του μπουφάν τους έχουν αντί για το πορτοφόλι, περίστροφα, τα οποία δεν διστάζουν να στρέψουν εναντίον όποιου άτυχου βρεθεί στο δρόμο τους. Πράσινο, για όσους παρά το ότι ζουν σε μια από τις πιο κακόφημες περιοχές του κόσμου, εξακολουθούν να έχουν μέσα τους βαθιά ριζωμένη την ελπίδα ότι κάποτε θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τον εφιάλτη, και κίτρινο για τον ήλιο που οι ίδιοι ονειρεύονται να διαλύει κάθε είδους σκοτάδι στη μελλοντική ζωή τους και εκείνοι δεν θα σταματούν να μεγαλουργούν εμπνέοντας κι άλλους να ακολουθήσουν τα βήματά τους.

Η Σέλι-Αν μεγάλωσε ακριβώς σε αυτήν τη γειτονιά. Φτωχικά, δύσκολα και με τον τρόμο ζωγραφισμένο στα μάτια της κάθε φορά που διέσχιζε με την μητέρα της τον δρόμο για να πάει στο σχολείο. Η μητέρα της, που η μικρή τότε Σέλι-Αν θαύμαζε όχι μόνο για το ότι είχε έναν μαγικό τρόπο να ξεπερνάει τα εμπόδια και να την μεγαλώνει σαν μια μικρή πριγκίπισσα αλλά και για το ότι εκείνη υπήρξε στο παρελθόν αθλήτρια στίβου, ακριβώς όπως ήθελε να γίνει και η ίδια όταν θα μεγάλωνε. Να γίνει αθλήτρια στίβου και να αλλάξει τον κόσμο!

Κάτι που η 32χρονη σήμερα Σέλι-Αν Φρέιζερ Πράις (Shelly-Ann Fraser-Pryce) το έχει πετύχει, αφού είναι πλέον μια αθλήτρια, η φήμη της οποίας έχει φτάσει σε όλον τον κόσμο κάνοντας τον διεθνή Τύπο να την χαρακτηρίζει «βασίλισσα» των σπριντ στη χώρα της Καραϊβικής έχοντας στην κατοχή της μια τεράστια συλλογή μεταλλίων. Συγχρόνως είναι η πρώτη Τζαμαϊκανή που πέρασε στο λαιμό της χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, και η πρώτη που κατέκτησε την κορυφή σε τρεις διαδοχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες και σε τρία παγκόσμια πρωταθλήματα (2009, 2013, 2015).

Το ίδιο βράδυ, το 2009, όταν η Σέλι-Αν κέρδισε το παρθενικό της χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, ήταν η πρώτη φορά που στην κακόφημη περιοχή στην οποία γεννήθηκε, δεν σημειώθηκε ούτε μια δολοφονία, κάτι που είχε να συμβεί χρόνια στο “Waterhouse”. Ήταν το ίδιο εκείνο βράδυ, όταν κατάλαβε και η ίδια ότι τα σπορ έχουν τη δύναμη να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Ακριβώς όπως ονειρευόταν από τότε που αγωνιζόταν ξυπόλυτη στους σχολικούς αγώνες του Κίνγκστον.

«Ο Θεός διδάσκει πως όλοι μας είμαστε ίσοι στον κόσμο αυτόν, όμως εμείς δεν είχαμε να φάμε, ρούχα να ντυθούμε, ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν ήθελα όταν μεγαλώσω να καταλήξω σε μία παράγκα και να φέρνω στον κόσμο παιδιά που δεν μπορούσα να θρέψω. Αποφάσισα να τρέχω για να δείξω σε όλους ότι υπάρχω», έχει δηλώσει παλαιότερα η Φρέιζερ.

Μια γυναίκα που απέφυγε τις κακοτοπιές συνδυάζοντας τον αθλητισμό, την εκκλησία και τις σπουδές και που παρά τη δόξα, τη φήμη και τα χρήματα που έχει αποκομίσει, εξακολουθεί να παραμένει ταπεινή, λιγομίλητη και προσηλωμένη στο στόχο της. Να ξεπερνάει τον εαυτό της εμπνέοντας και άλλες γυναίκες να διεκδικούν τα όνειρά τους όσο δύσκολα κι αν αυτά φαντάζουν και από όποιο σημείο κι αν ξεκινούν, φτάνει μόνο να μην τα παρατούν. Ποτέ.

Πριν από λίγες ημέρες η «Pocket Rocket» («Πύραυλος Τσέπης») ή αλλιώς η μικροκαμωμένη Τζαμαϊκανή σπρίντερ (με ύψος μόλις 1,52μ.) ταξίδεψε στην πρωτεύουσα του Κατάρ -την Ντόχα- για να συμμετάσχει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κι απέδειξε γι’ακόμη μια φορά ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν το παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις, και το θέλεις όσο τίποτε άλλο και βγεις εκεί έξω να το διεκδικήσεις με όλο σου το Είναι!

Ακριβώς όπως έκανε εκεί και η ίδια κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα γυναικών -που είναι ο τέταρτος παγκόσμιος τίτλος της- τερματίζοντας σε 10.71, επίδοση που την καθιστά την ταχύτερη και μεγαλύτερη σε ηλικία παγκόσμια πρωταθλήτρια για το 2019!

Αυτή, όμως η νίκη της Σέλι-Αν Φρέιζερ Πράις έχει κάτι το μεγαλειώδες, κάτι που την κάνει ακόμη πιο ξεχωριστή από κάθε άλλη προηγούμενη νίκη της στα γήπεδα. Είναι μια νίκη που όμοιά της δεν υπάρχει γιατί εκτός από το χρυσό μετάλλιο κρατούσε στα χέρια της και κάτι ακόμη. Κάτι ακόμη πιο πολύτιμο, που είναι πλέον ο λόγος για τον οποίο αγωνίζεται, ο λόγος που δίνει νόημα στη ζωή της πέρα από νίκες και βραβεύσεις. Αυτή τη φορά πανηγύρισε το θρίαμβό της έχοντας στην αγκαλιά της τον δίχρονο γιο της, Ζάιον, για χάρη του οποίου αποσύρθηκε το 2017 από την ενεργό δράση για να τον φέρει στον κόσμο.

«Είμαι 32 ετών, είμαι μαμά και είμαι εδώ! Σπάω τα φράγματα, εμπνέοντας τις γυναίκες να συνεχίζουν να ονειρεύονται και να συνεχίζουν να πιστεύουν πως οτιδήποτε είναι εφικτό! Αυτή είναι μια νίκη για τη μητρότητα», δήλωσε με καμάρι και αποφασιστικότητα στους δημοσιογράφους μη σταματώντας να χαμογελάει και να χαϊδεύει με στοργή το κεφαλάκι του μικρού που ήρθε και της άλλαξε την ζωή!

Δίπλα της, ο πατέρας του μικρού Ζάιον, Τζέισον Πράις, για τον οποίο η Σέλι-Αν έχει επίσης κάτι πολύ τρυφερό να πει: «Παγκόσμια πρωταθλήτρια και μάνα, ταυτοχρόνως; Θα ήταν αδύνατον χωρίς τη δική του στήριξη. Ο Τζέισον είναι ο λόγος που με κάνει να πιστεύω σε αυτό που αποκαλούμε “έτερον ήμισυ” και αναρωτιόμαστε αν υπάρχει στ’ αλήθεια!».

Ακόμη και σήμερα, παραμένει μέσα της εκείνο το μικρό κορίτσι που ζούσε στην κακόφημη συνοικία του Κίνγκστον και δεν έπαυε στιγμή να ονειρεύεται. Ακόμη και σήμερα πηγαίνει στο σχολείο της περιοχής για να μιλήσει στα παιδιά. Τα παρακινεί να προσπαθούν, και να αγωνίζονται και ποτέ να μην εγκαταλείπουν τους στόχους τους: «Ανάμεσά σας μπορεί να βρίσκεται ο επόμενος Ολυμπιονίκης ή ο επόμενος πρωθυπουργός», είναι κάποια από τα λόγια της προς αυτά.

Δεν έχει διστάσει να παραδεχθεί σε συνεντεύξεις της ότι όταν ήταν μικρή είχε πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση. Σκαρφιζόταν διάφορες ιστορίες για να νιώθει αποδεκτή από τους γύρω της και ούτε που μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως θα ερχόταν κάποτε η στιγμή που θα γινόταν στ’αλήθεια σημαντική!

«Το λατρεύω όταν κάποιος μου λέει πως δεν μπορώ να καταφέρω κάτι, το θέλω όταν ένας άνθρωπος με αμφισβητεί. Το θέλω γιατί όταν έχει σημασία, έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου!», εκμυστηρεύεται η σπουδαία αυτή γυναίκα, με την τεράστια θέληση, η οποία υιοθετεί παράξενα χτενίσματα για κάθε αγώνα της, κάτι που ήταν ανέκαθεν το σήμα κατατεθέν της.

Μια γυναίκα, που είχε πάντα ως ηρωίδες τις γυναίκες της Τζαμάικα και οι οποίες ήταν το κίνητρό της. «Είχα δει τι περνούσαν για να μεγαλώσουν μόνες τα παιδιά τους, από μικρές ηλικίες, και πόσο δύσκολο ήταν να ξεφύγουν από το γκέτο. Θέλησα, λοιπόν, να γίνω ένα παράδειγμα γι’ αυτές. Ο λόγος για να τελειώνουν το σχολείο, να μην μένουν έγκυες από τόσο νέες, να μην περνούν τις ώρες τους στους δρόμους. Να διαβάζουν, να αθλούνται, να προσπαθούν για μια καλύτερη ζωή!» λέει η πετυχημένη και διάσημη αθλήτρια Σέλι-Αν Φρέιζερ Πράις του σήμερα, που δεν ξεχνάει ποτέ τη μικρή Σέλι-Αν του χθες.

Η Σέλι-Αν Φρέιζερ Πράις, που ίδρυσε το Ίδρυμα “Pocket Rocket” για να αλλάξει ριζικά τη ζωή μαθητών-αθλητών και παιδιών σε όλη την Τζαμάικα με την παροχή ακαδημαϊκών υποτροφιών και συνεχούς υποστήριξης σε ό,τι κι αν αυτά χρειαστούν. Η Σέλι- Αν Φρέιζερ Πράις, που το 2010, της αποδόθηκε ο τίτλος της Πρέσβειρας της Εθνικής Καλής Θέλησης της UNICEF για την Τζαμάικα για να υπογραμμίσει την πολύτιμη δράση της και εκτός αγωνιστικών χώρων.

«Είμαι μια υπόσχεση» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της ζωής της. Ο τίτλος που έδωσε η ίδια στο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει εντός του 2020, στις σελίδες του οποίου χάραξε την ιστορία της.

Μια υπόσχεση που είχε δώσει στον εαυτό της: να αφήσει πίσω της το σκοτάδι του “Waterhouse” και να φέρει στη ζωή της το χαμόγελο και τον ήλιο.

Στη δική της ζωή και αργότερα στη ζωή όλων των μικρών Σέλι-Αν που μεγαλώνουν μέχρι σήμερα σε διάφορες κακόφημες περιοχές και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο Θεός δεν θα τους ξεχάσει. Ότι κάπως, κάπου, κάποτε θα βρουν την έξοδο από το λαβύρινθο και τότε όλα, μα όλα τα όνειρά τους θα πραγματοποιηθούν. Φτάνει μόνο να μην το βάλουν κάτω και να συνεχίσουν να προσπαθούν! Μέχρι την τελική νίκη!

Τα τελευταία δευτερόλεπτα της νικητήριας κούρσας της Σέλι-Αν Φρέιζερ Πράις στην Ντόχα:

 

Η Σέλι-Αν Φρέιζερ Πράις πανηγύρισε για τον θρίαμβό της στην Ντόχα, κρατώντας στην αγκαλιά τον δίχρονο γιο της:

 

Η ταχύτερη γυναίκα στον κόσμο κάνει δηλώσεις, με τα μαλλιά της στην απόχρωση ενός μονόκερου, γιατί όπως είπε: «Ήθελα κάτι γλυκό γι’αυτό το πρωτάθλημα!»: