Αποτυχημένη Κουμουνδούρου περιορισμένης αντιπολίτευσης…

Στον ΣΥΡΙΖΑ ξετυλίγουν την τακτική που έχουν χαράξει να πάνε το… έργο στο σκληρό ροκ και στο «ένας εναντίον ενός», δηλαδή στο Τσίπρας Vs Μητσοτάκης, δίχως όμως ορατό αποτέλεσμα

Η ανακοίνωσε των επιπλέον μέτρων που ανακοίνωσε το πρωί της Τρίτης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έβγαζε στα κάγκελα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Όπερ και έγενετο, ειδικά όταν επιβεβαιώθηκαν οι αρχικές πληροφορίες ότι η κυβέρνηση είχε αποφασίσει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για τους άνω των 60 ετών, με παράλληλη επιβολή διοικητικού προστίμου ύψους €100 κάθε μήνα σε όσους δεν έχουν κλείσει ραντεβού για πρώτη δόση έως τις 16 Ιανουαρίου.

Η κριτική, ωστόσο, που ασκήθηκε από την Κουμουνδούρου είναι μεν σκληρή αλλά μικροπολιτικά περιορισμένη στο να χρεώνει εμμονικά όλα τα βάρη της επιδημιολογικής εξέλιξης στο πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Συγκεκριμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη «αυτουργό της υγειονομικής καταστροφής» ο οποίος «αντί να αναλάβει την ευθύνη του, τη μεταθέτει για άλλη μια φορά στους πολίτες».

Σύμφωνα πάντα με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το Μαξίμου «στοχοποιεί τους άνω των 60 και αντί να ανακοινώσει μέτρα στήριξης του ΕΣΥ, ενθάρρυνσης του εμβολιασμού και αυστηροποίησης των μέτρων υγειονομικής προστασίας, ανακοινώνει μέτρα τιμωρίας και οικονομικής εξόντωσης, που σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν έχουν εφαρμοστεί».

Επί της ουσίας πρόκειται για ξετύλιγμα της τακτικής που έχουν χαράξει στον ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. και το επεσήμανε και την προηγούμενη εβδομάδα στην έντυπη έκδοσή της η «Α») να πάνε το έργο της αντιπολίτευσης στο σκληρό ροκ και στο «ένας εναντίον ενός», δηλαδή στο Τσίπρας vs Μητσοτάκης.

Εξ ου και η ανιστόρητη τοποθέτηση, που όμως χαϊδεύει τα αυτιά των ριζοσπαστών του κόμματος, τόσο του Νάσου Ηλιόπουλου όσο και του καθηγητή Γεροτζιάφα (σ.σ. φιγουράρει στην «Ομάδα Σοφών» του ΣΥΡΙΖΑ) περί «πινοσετικής έμπνευσης» μέτρο, αναφερόμενοι στο διοικητικό πρόστιμο των €100.

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ του 2021 επιλέγει να επιχειρηματολογεί επικαλούμενη τον δικτάτορα Πινοσέτ του 1970 και του 1990, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι αυτού του είδους η αντιπολίτευση εκτός από περιορισμένη μοιάζει και αποτυχημένη από χέρι.

Διαβάστε επίσης

Χρησιμοποιούμε cookies για λόγους στατιστικών & επισκεψιμότητας Συμφωνώ Περισσότερα