Ασκήσεις ισορροπίας του Τσίπρα

Σε ασκήσεις ισορροπίας έχει επιδοθεί το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας μπας και αλλάξει το παιχνίδι. Διότι όσο και να τροφοδοτεί και ο ίδιος το κύμα των «αμφισβητιών των δημοσκοπήσεων», γνωρίζει πολύ καλά, ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν για το αφήγημα του «πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ έστω και μία ψήφο διαφορά».

Του Μιχάλη Κωτσάκου

Οπότε μέχρι τις εκλογές ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα θυμίζει ισορροπιστή σε τεντωμένο σχοινί πάνω από τα κεφάλια των θεατών. Όπως συμβαίνει σε πολλά ευρωπαϊκά σώου.

Αναμφίβολα πολλοί θα παραξενευτούν για το τι εννοούμε με τη λέξη ισορροπία. Ο κ. Τσίπρας το 2010 καβάλησε το κύμα των αγανακτισμένων και με παχιά λόγια καλλιέργησε το μίσος των πολιτών προς τους πολιτικούς. Οι πολίτες ήταν αγανακτισμένοι, καθώς από εκεί που κάθε χρόνο όλο και κάτι τσίμπαγε ο μισθός τους βρέθηκαν με μειώσεις λόγω μνημονίου, ενώ και πάρα πολλοί έμειναν άνεργοι. Είδαν τον κόσμος τους να καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Αυτό το κύμα των αγανακτισμένων το εκμεταλλεύτηκε ο κ. Τσίπρας υποσχόμενος τα πάντα. Από την άμεση κατάργηση της δανειακής μνημονιακής σύμβασης μέχρι και άμεσες αυξήσεις στα εισοδήματα. Και οι ταλαιπωρημένοι πολίτες τον πίστεψαν και από το «μπαίνω δεν μπαίνω στην Βουλή» τον εκτόξευσαν στο 35%.

Τώρα όμως αυτό το κύμα των αγανακτισμένων δεν υπάρχει. Μετά το 3^ο και αχρείαστο μνημόνιο-Τσίπρα, όλοι οι αγανακτισμένοι λούφαξαν και δεν έχουν κουράγιο πλέον ούτε να βγουν να διαδηλώσουν. Πολλοί δε από αυτούς που ένιωσαν την «θαλπωρή» του ΣΥΡΙΖΑ και στο «δεν πληρώνω» στα διόδια είδαν με νόμο που έφερε ο κ. Τσίπρας στην Βουλή να τους ζητούν τα χρήματα, που με τους τόκους αδυνατούν να τα πληρώσουν. Σίγουρα κάποιοι από τους τότε «αγανακτισμένους» παρέμειναν στην Κουμουνδούρου, ως φίλοι, ως μέλη, γενικά ως βάση του κόμματος. Οπότε ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να τους κρατά ζεστούς με κορώνες για «κλέφτες», για «ληστεία στα σούπερ μάρκετ με κυβερνητική ανοχή» και διάφορα άλλα τσιτάτα.

Την ίδια ώρα, όμως, όλοι οι δημοσκόποι καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι πλέον η πλειοψηφία των ψηφοφόρων δεν είναι αγανακτισμένοι πολίτες σε έξαλλη κατάσταση, όπως ήταν πριν από τις εκλογές του 2012. Τουναντίον ακόμη και πολλοί αγανακτισμένοι έχουν μετατραπεί σε μετριοπαθείς ψηφοφόρους, οι οποίοι επιθυμούν τις όσο το δυνατόν ανώδυνες λύσεις.

Στροφή στους μετριοπαθείς

Αυτή η μεταστροφή της κοινωνίας δυσκολεύει την επαλήθευση του αφηγήματος του ΣΥΡΙΖΑ για νίκη έστω και μία ψήφο διαφορά. Οπότε και ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να προσεγγίσει τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους. Και τους νυν και τους πιο παλιούς, οι οποίοι το 2019 επέλεξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη.  Μάλιστα όπως έχουν αναλύσει οι «κομματικοί δημοσκόποι» (όχι φυσικά ο Βερναρδάκης) «η σημασία της σταθερότητας της όποιας κυβέρνησης εκλεγεί αποτελεί πλέον το πρώτιστο κριτήριο των ψηφοφόρων». Και όπως επισημαίνουν χαρακτηριστικά πολλοί από τους μετέχοντες στις δημοσκοπήσεις απαντούν πως «είναι προτιμότερη μία κυβέρνηση που κάνει και λάθη και παραλείψεις από μία κυβέρνηση που δεν έχει σταθερότητα και σήμερα υπάρχει και αύριο πέφτει».

Πως όμως οι μετριοπαθείς ψηφοφόροι να εμπιστευθούν τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ακούν τον Πολάκη να δηλώνει φόρα-παρτίδα ότι «όταν επανέλθουμε θα κλείσουμε τους αρμούς της εξουσίας. Θα διώξουμε την ηγεσία της δικαιοσύνης και θα βάλουμε δικούς μας δικαστές»; Έτσι την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει στα κεραμίδια ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί με θεσμικές κινήσεις να πείσει τους μετριοπαθείς. Αρκεί να δει κανείς πώς έχει κινηθεί ο Αλέξης Τσίπρας στο σκάνδαλο των υποκλοπών, όπου όλα όσα έχει κάνει ως τώρα έχουν ένα κοινό μοτίβο, με εξαίρεση, βεβαίως, την «θεατράλε» προτροπή του προς τον εισαγγελέα Ισίδωρο Ντογιάκο να ξεκινήσει τις συλλήψεις από τον ίδιο.

Γι’ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας προσφεύγει διαρκώς στη Βουλή προκαλώντας συζητήσεις και πετώντας συνεχώς το γάντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη στο πλαίσιο της «Ώρας του Πρωθυπουργού» .

Πρόγραμμα

Παράλληλα, κάθε εβδομάδα το πρόγραμμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιλαμβάνει συναντήσεις με επιστήμονες και τεχνοκράτες κάθε κλάδου, ενόσω στα σχέδια του ίδιου περιλαμβάνεται να ενταχθούν πολλά νέα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ που θα προέρχονται από του «άριστους» της επιστημονικής κοινότητας, παρά το γεγονός ότι η Κουμουνδούρου έχει αλλεργία με την «αριστεία».

Φυσικά εδώ ισχύει και η παροιμία «ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλή του». Ο κ. Τσίπρας δεν γέρασε, ακόμη νέος άνθρωπος είναι. Όμως κάποιες από τις συνήθειες του δεν μπορεί να τις αλλάξει. Πώς να το κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς η λαϊκή θυμοσοφία υποστηρίζει πως «πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι».

Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρήσει από τη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, την Πέμπτη όπου εξετάστηκε η υπόθεση συνακροάσεων – παρακολουθήσεων στα γραφεία του ΚΚΕ το 2016, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Το θέμα της ημερήσιας διάταξης έκανε τζιζ για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επί ημερών του είχαν καταγγελθεί από το ΚΚΕ και το Ποτάμι οι συνακροάσεις το 2016 και προτίμησε να πιαστεί από το αίτημα (δεν έγινε δεκτό) του Χρήστου Ράμμου, προέδρου της ΑΔΑΕ, να ενημερώσει την Επιτροπή για την πορεία των ερευνών για τις παρακολουθήσεις και να αποχωρήσει από τη συνεδρίαση, προκαλώντας την έντονη αντίδραση των υπολοίπων κομμάτων. Από το ΚΚΕ ο Μανώλης Συντυχάκης μίλησε για «σόου από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που θλίβει. Στην συνεδρίαση συζητούμε την υπόθεση παρακολουθήσεων του ΚΚΕ μετά από αίτημα που κατέθεσε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσχηματικά τα όσα είπαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία διάθεση να φτάσει μέχρι τέλους η υπόθεση των παρακολουθήσεων στα γραφεία του ΚΚΕ».

Αρνητικά σχολίασε την στάση του ΣΥΡΙΖΑ και ο Χάρης Καστανίδης, εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ: «θα μπορούσα να δεχτώ την αποχώρηση ΣΥΡΙΖΑ αν εξέφραζαν αγανάκτηση για πιθανή παρακολούθηση του δικού τους τηλεφωνικού κέντρου. Ο σεβασμός στην ανάγκη ενός κόμματος και του λαού να μάθει την αλήθεια  όφειλε να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε απόφαση παραμονής στην αίθουσα».

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι θεσμικά ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να καλέσει τον κ. Ράμμο, καθώς με βάση τον κανονισμό αρκεί η πρόσκληση να γίνει από τα 2/5 της Επιτροπής. Και τα μαθηματικά έβγαιναν. Αλλά θα παραήταν θεσμικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και ουχί ακτιβιστικό.