«Δάσκαλε, που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις»

Γράφει η Άγρια Μέλισσα (*) 

Έξαλλος, σου λέει, είναι ο μικροβιολόγος υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας, επειδή τάχα μου δήθεν ο Λευτέρης Αυγενάκης στράφηκε κατά των δικαστών που εξέτασαν τα αιτήματα εκδόσεως προσωρινών διαταγών σωματείων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (ΕΟΚ) και ότι εξαιτίας αυτού παραιτήθηκε της θέσης της για λόγους ευθιξίας η προϊσταμένη του Πρωτοδικείου Αθηνών Σοφία Φούρλαρη. Τίποτα από τα παραπάνω βέβαια δεν έχει επιβεβαιωθεί επίσημα, οπότε δεν τα ασπάζομαι, αλλά το θέμα είναι ότι κάποιοι καλοθελητές προσπάθησαν και ίσως και πέτυχαν να βάλουν τον υφυπουργό Αθλητισμού στο κάδρο και να χτυπήσουν φιλικά στην πλάτη τον Κώστα Τσιάρα.

Και τώρα, ως εκ διαμέτρου αντίθετη με τη Βάνα Μπάρμπα, δεν θα υπερασπιστώ τον Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος με τις περίφημες τροπολογίες του κατάφερε να χάσουν όλοι όσους υποστήριζε.

Το τελευταίο επεισόδιο με την αναβολή των εκλογών της ΕΟΚ, λόγω κορωνοϊού, και πιθανών επεισοδίων από τη Θύρα 13 λόγω εορτασμού(!!!) των 50 ετών από το ιστορικό Γουέμπλεϊ, μας άφησε άφωνους. Κατ’ αρχάς, οι εορτάζοντες δεν πλακώνονται μεταξύ τους. Όσον αφορά τον Covid-19, προφανώς οι πολιτικοί –και όχι οι λοιμωξιολόγοι– έκριναν ότι τα 150 με 200 άτομα που θα ήταν το σώμα των ψηφοφόρων στο ανοιχτό γήπεδο της Λεωφόρου θα ήταν πιθανόν να μεταδώσουν τον ιό, ενώ τα 1.000 άτομα στον τελικό του Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ δεν θα τον μετέδιδαν…

Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό πολύς ντόρος έχει γίνει γύρω από τις περίφημες τροπολογίες express του Λευτέρη Αυγενάκη και πολλή φασαρία υπήρξε και υπάρχει ακόμα γύρω από τη νομιμότητα ή μη των εκλογών των αθλητικών ομοσπονδιών. Πριν κάποιους μήνες, θυμάμαι ότι φωνάζαμε πως είναι παράνομη η τροπολογία με την οποία άλλαζαν τα κριτήρια με βάση τα οποία κάποιος μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος αθλητικής ομοσπονδίας, και μετά φωνάζαμε ότι είναι παράνομες οι εκλογές, που έγιναν εν τέλει στην ΕΠΟ για παράδειγμα, επειδή με τροπολογία πάλι της τελευταίας στιγμής εξαφανίστηκαν τα κωλύματα εκλογιμότητας που συγκέντρωνε στο πρόσωπό του ο ήδη εκλεγείς πρόεδρος της ΕΠΟ Θοδωρής Ζαγοράκης. Και γενικά πολύ τροπολογία, ρε παιδί μου, από αυτόν τον υφυπουργό Αθλητισμού.

Το βασικό πρόβλημα με τις τροπολογίες αυτές είναι ότι αφενός κάποιες έχουν κατατεθεί εκπρόθεσμα, δηλαδή σε χρόνο συντομότερο από τις 3 ημέρες προ της εισαγωγής του νομοσχεδίου προς συζήτηση στη Βουλή, που το Σύνταγμα ρητά ορίζει ότι πρέπει να κατατίθενται, αφετέρου ότι κατατίθενται σε νομοσχέδια παντελώς άσχετα με το θέμα που αφορούν. Για παράδειγμα η τροπολογία για τα κωλύματα εγγραφής στα αθλητικά σωματεία κατατέθηκε στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο “Κύρωση Σύμβασης Διανομής Ακινήτου – Σύστασης Δικαιώματος Επιφανείας Ακινήτου Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού-Αγίου Κοσμά και ρύθμιση συναφών θεμάτων”! Το ίδιο έχει συμβεί και με τις υπόλοιπες τροπολογίες.

Όμως, σκέφτηκε ποτέ κανείς από όλους αυτούς που κράζουν προσωπικά τον Αυγενάκη, με ποιανού τις ευλογίες κατατίθενται οι τροπολογίες αυτές; Γιατί ο Αυγενάκης νομικός δεν είναι. Το νομικό μυαλό στην κυβέρνηση του Μητσοτάκη είναι ένα και ακούει στο όνομα του Γιώργου Γεραπετρίτη. Στη Βουλή δεν εισάγεται προς ψήφιση ούτε μια αράδα αν δεν πάρει το ΟΚ ο αρμόδιος υπουργός από τον «επιτελικό» δικηγόρο.

Ο κ. Γεραπετρίτης, για όσους ενδεχομένως να μη γνωρίζουν, είναι καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο πλαίσιο της ιδιότητάς του αυτής είχε εκδώσει πλήθος νομικών συγγραμμάτων, όπου ανέλυε και ερμήνευε τις διατάξεις του Συντάγματος.

Στο βιβλίο με τίτλο «ΣΥΝΤΑΓΜΑ Κατ’ άρθρο ερμηνεία» ο κ. Γεραπετρίτης έχει αναλύσει το άρθρο 74 του Συντάγματος, με το οποίο προσδιορίζεται ο τρόπος με τον οποίο εισάγονται τα νομοσχέδια, οι τροπολογίες και οι προσθήκες προς συζήτηση στη Βουλή και μεταξύ άλλων ορίζει ρητά ότι «προσθήκη ή τροπολογία άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου δεν εισάγεται για συζήτηση», καθώς και ότι «σε περίπτωση αμφισβήτησης αποφαίνεται η Βουλή». Πρακτικά δε η απόφαση της Βουλής περί τού εάν θα εισαχθεί προς συζήτηση προσθήκη ή τροπολογία, η οποία είναι άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου, είναι ανέλεγκτη και μπορεί κάλλιστα να αποφασίσει ότι θα τη συζητήσει.

ΑΛΗΘΕΙΑ, Ο Κ. ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΕΣ Η Ο Κ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΠΕΙ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΑΙΓΝΙΩΝ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΘΕΤΕ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ;

Ερμηνεύοντας και αναλύοντας, λοιπόν, τη διάταξη αυτή ο κ. Γεραπετρίτης, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «…η ορθή άποψη είναι ότι η προϋπόθεση της συνάφειας πληρούται, όταν τα θέματα μπορούν να ενταχθούν στην ευρύτερη ρυθμιστική ενότητα του αντικειμένου του νόμου, άρα εφαρμοστέο είναι το ενδιάμεσο κριτήριο.», ενώ όσον αφορά στην κοινοβουλευτική εφαρμογή της διάταξης αυτής του Συντάγματος αναφέρει ότι «…Το άρθ. 74 § 5 εδ. β΄ Σ είναι ο συνταγματικός τύπος που έχει υποστεί στην ελληνική συνταγματική ιστορία τις περισσότερες και πιο προφανείς παραβιάσεις, έχοντας κατ’ ουσίαν αδρανήσει. Η παραδοχή αυτή εξικνείται έως του σημείου της πραγματικής περιφρόνησης του Συντάγματος, δεδομένου ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί του Κοινοβουλίου, μη έχοντας τον φόβο της επιγενόμενης δικαστικής μομφής λόγω του ανέλεγκτου, ουσιαστικά αδιαφορούν για τη συνδρομή των προβλεπόμενων προϋποθέσεων. Δύο είναι οι εκφάνσεις της υποβάθμισης αυτής. Πρώτον, η μαζική κατάθεση ετερόκλητων τροπολογιών της τελευταίας στιγμής, για τις οποίες κατά κανόνα απαιτείται από τους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας να συνταχθούν, χωρίς τη δυνατότητα ουσιαστικής επεξεργασίας ή ελέγχου. Δεύτερον, τα «πολυνομοσχέδια», τα οποία περιέχουν κανόνες της ύλης ενός υπουργείου, πλην όμως ιδιαιτέρως ετερόκλητους ως προς το αντικείμενό τους. … Η έλλειψη συνοχής συνήθως αποτυπώνεται (και συνομολογείται) στον τίτλο του νόμου με το συνοδευτικό «και άλλες διατάξεις» ή πιο σπάνια «και συναφείς διατάξεις». Η πρακτική αυτή συνιστά, κατά την έκφραση του καθηγητή και διατελέσαντος βουλευτή Βαμβέτσου (Βαμβέτσος 1963.340), «μία εκ των φοβερωτέρων πληγών της νομοθετικής λειτουργίας» που έχει οδηγήσει, κατά την έκφραση του καθηγητή Κασιμάτη, στο ότι «το άνομο κράτος έγινε αντίληψη και αμφίδρομη σχέση άμιλλας κρατικής ανομίας και ανομίας του πολίτη, που έχουν συσκοτίσει σε μεγάλο βαθμό τα όρια νομιμότητας και ανομίας» (Κασιμάτης 1999.117) και τη νομοθεσία, κατά την έκφραση του Παπαντωνίου, «στα όρια του παραλόγου» (Παπαντωνίου 1990.215-216). Η ευκολία, με την οποία παρακάμπτεται η συνταγματική διάταξη δεν μπορεί παρά να δημιουργεί προβληματισμό και να καλεί για συνολική επαναξιολόγηση των συστατικών στοιχείων επί των οποίων οικοδομείται το ανέλεγκτο…».

Είπατε κάτι; Εγώ πάντως το μόνο που σκέφτομαι, όταν βλέπω τροπολογίες άσχετες με τα νομοσχέδια με τα οποία εισάγονται να κατατίθενται προς συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων σωρηδόν ένθεν κακείθεν και κανείς να μην τολμάει να πει κουβέντα, είναι η λαϊκή ρήση «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις». Και αναρωτιέμαι αλήθεια ο κ. Αυγενάκης φταίει για τις τροπολογίες ή ο κ. Γεραπετρίτης, ο οποίος έχοντας μπει πολύ βαθιά στην έννοια του επιτελικού κράτους και των πολιτικών παιγνίων έχει ξεχάσει τους προβληματισμούς που έθετε βιβλιογραφώντας και έχει πλέον γίνει ένας από αυτούς που με ευκολία παρακάμπτουν τη συνταγματική διάταξη του άρθρου 74 του Συντάγματος και που δημιουργούν προβληματισμό σχετικά με τα συστατικά στοιχεία του ανέλεγκτου των αποφάσεων της Βουλής. Άρα ο κ. Γεραπετρίτης κρύφτηκε και αυτός πίσω από το δάχτυλο του … κ. Αυγενάκη και τον άφησε μόνο και έρημο να βγάλει όλες αυτές τις φορές το φίδι από την τρύπα για τροπολογίες που ο ίδιος ενέκρινε ή και μπορεί –το πιθανότερο– να συνέταξε…

Ομολογώ δε ότι παρ’ όλες τις φουρτούνες και τις απανωτές σφαλιάρες που έχει φάει ο κ. Αυγενάκης από του παράγοντες του αθλητικού κόσμου κατά καιρούς εξαιτίας των αποφάσεων που φέρουν την υπογραφή του μια χαρά τα έχει καταφέρει μέχρι στιγμής. Ο κ. Γεραπετρίτης, εννοούμε… Τις συνέπειες ο Αυγενάκης, στο απυρόβλητο ο ίδιος…

Οι α-λά καρτ παρεμβάσεις του κ. Σεβαστίδη

Αλλά για να επιστρέψω στα προηγούμενα, διαβάζοντας το δελτίο Τύπου της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, δεν εντόπισα, κύριε Σεβαστίδη μου, κάποια μομφή στο πρόσωπο των δικαστών που εξέτασαν και αποφάσισαν επί της τύχης των αιτήσεων χορήγησης προσωρινής διαταγής των σωματείων της ΕΟΚ, ούτε κάποια προσπάθεια χειραγώγησής τους. Ο Λευτέρης απλά κατέθεσε μία αναφορά-καταγγελία προς το  Τριμελές Συμβούλιο Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών, με κοινοποίηση στην πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αγγελική Αλειφεροπούλου, και τον υπουργό Δικαιοσύνης, Κώστα Τσιάρα, και εξέθεσε τις απόψεις του. Γιατί εξάπτεστε εκεί στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων; Εκτός αν οι παρεμβάσεις σας στο πλαίσιο των καθηκόντων σας γίνονται α-λά καρτ… Και αυτό γιατί δεν σας άκουσα ούτε μία στιγμή να εξανίστασθε όταν ο υπουργός δικαιοσύνης δεν άσκησε τα καθήκοντά του στην περίπτωση της πρώην προϊσταμένης της πρώην Εισαγγελίας Διαφθοράς κας Τουλουπάκη. Τότε, έγινε ο κακός χαμός με το εάν ο υπουργός Δικαιοσύνης έπρεπε να θέσει την εν λόγω εισαγγελική λειτουργό σε αργία όταν εις βάρος της έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για κακουργήματα. Ένα δελτίο Τύπου εκεί δεν βγάλατε. Σπεύσατε όμως να βγάλετε δελτίο Τύπου για τον Κουφοντίνα και την απεργία πείνας. Σπεύσατε να βγάλετε δελτίο Τύπου για να καταδικάσετε τις πρακτικές των συνηγόρων στην υπόθεση Λιγνάδη. Στην υπόθεση της κας Τουλουπάκη όμως; Σιγή.

 

Άλλο Κεραμέως, και άλλο Τσιάρας

Τουλάχιστον, αν υπάρχει μία δόση αλήθειας στους δημοσιογραφικούς τίτλους που κυκλοφόρησαν πρόσφατα με αφορμή το δελτίο Τύπου της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού περί δήθεν ενδοκυβερνητικής κρίσης, αυτή θα πρέπει να συνίσταται στην εκ διαμέτρου αντίθετη αντιμετώπιση παρόμοιων ζητημάτων από υπουργούς της κυβέρνησης. Και εξηγούμαι. Στην περίπτωση του δασκάλου σε βάρος του οποίου ασκήθηκε ποινική δίωξη για κατάχρηση ανηλίκου, το οποίο είναι κακούργημα η υπουργός Παιδείας κα Κεραμέως τον έθεσε σε αργία, ενώ στην περίπτωση της εισαγγελικής λειτουργού σε βάρος της οποίας ασκήθηκε ποινική δίωξη επίσης για κακούργημα ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας όχι μόνο δεν την έθεσε σε αργία, αλλά σήμερα η κα Τουλουπάκη ανεβαίνει και σε έδρα και δικάζει.

(*) Η Άγρια Μέλισσα είναι αρθρογράφος – νομικός