Έφυγε από τη ζωή ο πρώην υφ. Εμπορίου και πρώην δήμαρχος Κερατσινίου, Χρήστος Φωτίου

Έφυγε από τη ζωή το πρωί της Παρασκευής ο Χρήστος Φωτίου, σε ηλικία 85 ετών, ο οποίος τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στο Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά.

Ο Χρήστος Φωτίου διετέλεσε δήμαρχος Κερατσινίου από το 1975 έως το 1978, ενώ κατά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών είχε εξοριστεί στη Γυάρο.

Από το 1981 έως και το 1989 ήταν βουλευτής Πειραιά με το ΠΑΣΟΚ ενώ από τον Απρίλιο έως και τον Οκτώβριο του 1986 ήταν υφυπουργός Εμπορίου. Στη συνέχεια υπήρξε ο πρώτος αιρετός νομάρχης Πειραιά (1994-98), ενώ το 1998 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά.

Διετέλεσε πρόεδρος του ΝΑΤ (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο) από το 2010 ως το 2013. Υπήρξε πρόεδρος & διευθύνων σύμβουλος της ασφαλιστικής εταιρείας ΕΣΤΙΑ Α.Ε. και της ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ Α.Ε. (πρώην Εταιρεία Λιπασμάτων). Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Οικονόμου και πατέρας τριών παιδιών. Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου στις 11.30 π.μ. από τον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου στο Νεκροταφείο του Σχιστού.

ΠΑΣΟΚ: Με βαθύ σεβασμό και οδύνη αποχαιρετούμε τον Χρήστο Φωτίου

«Με βαθύ σεβασμό και οδύνη αποχαιρετούμε τον Χρήστο Φωτίου, που τίμησε με τους αγώνες του και την πολιτική του δράση τη Δημοκρατική Παράταξη. Μέλος της διοικούσας επιτροπής της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς και στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, ο Χρήστος Φωτίου πάλεψε για την πτώση της χούντας και εξορίστηκε στη Γυάρο», τονίζει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ.

«Υπηρέτησε με όραμα, εργατικότητα και αφοσίωση τους συμπολίτες του διατελώντας δήμαρχος Κερατσινίου την περίοδο 1975-1978 και πρώτος αιρετός νομάρχης Πειραιά την περίοδο 1994-1998, ενώ το 1986 ανέλαβε υφυπουργός Εμπορίου στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Απευθύνουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του», καταλήγει η Χαριλάου Τρικούπη.

«Ένας μεγάλος Πειραιώτης δεν είναι πια κοντά μας. Ο Χρήστος Φωτίου έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι. Γεννημένος και μεγαλωμένος στα Ταμπούρια του Πειραιά, υπηρέτησε από πολλές και διαφορετικές θέσεις την πόλη που αγάπησε και έζησε. Εντάχθηκε από μαθητής ακόμη στην Αριστερά, ήταν μάλιστα γραμματέας της Νεολαίας Λαμπράκη Πειραιά, προδικτατορικά. Συνελήφθη, βασανίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε από την Χούντα», τονίζει σε δήλωσή του ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης.

«Ως πρώτος αιρετός δήμαρχος Κερατσινίου μετά την μεταπολίτευση πρωταγωνίστησε στους θρυλικούς αγώνες όλων των Πειραιωτών ενάντια στην περίφημη “χαβούζα”. Αργότερα εκλέχθηκε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε μέλος των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου. Πρώτος αιρετός Νομάρχης Πειραιά και στη συνέχεια υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά. Στη συνέχεια πρόεδρος των Λιπασμάτων και αργότερα του ΝΑΤ», συμπληρώνει ο κ. Μώραλης.

«Πάντα όμως ενεργός πολίτης του Πειραιά, πρόθυμος να βοηθήσει με ιδέες όποιον του το ζητούσε, ιδιαίτερα όταν αυτές αφορούσαν την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Κάπως έτσι είχα την τύχη να αντλήσω από την “σοφία” του πολύτιμες συμβουλές τα χρόνια που είμαι δήμαρχος.

Νωρίτερα πάντως είχα προλάβει να πάρω από τον ίδιο τα πρώτα πολύτιμα “μαθήματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης” , όταν νέος ακόμη ήμουν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του. Ο Πειραιάς κι εγώ προσωπικά αποχαιρετούμε με οδύνη τον Χρήστο Φωτίου…», καταλήγει ο κ. Μώραλης.

Τον Χρήστο Φωτίου αποχαιρέτισε μέσα από τα social media η και η βουλευτής Β’ Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Γ. Κασσιμάτη. «Καλό σου ταξίδι Χρήστο Φωτίου, η Β’ Πειραιά και η Δημοκρατική Παράταξη κλίνουμε το γόνυ και σε αποχαιρετάμε με αγάπη, σεβασμό κι ευγνωμοσύνη» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο Χρήστος Φωτίου, Βουλευτής Β’ Πειραιά του ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, δικηγόρος, αγωνιστής, φίλος του πατέρα μου και διαχρονικός σύντροφος που με τιμούσε με τη φιλία του και τον πολιτικό στοχαστικό ποιητικό του λόγο, δεν είναι πια εδώ. Στο πρόσωπό του έβλεπα μια ιστορική γέφυρα με την μεγάλη εκείνη εποχή.

Τον περασμένο Ιούλιο, σε συνομιλία από τις πολλές που είχαμε ανταλλάσσοντας σκέψεις, προβληματισμούς και προσδοκίες, μου είχε στείλει τον «Χαμένο Ήλιο». Ένα τραγούδι του Σταύρου Ξαρχάκου από το μακρινό 1986 που του άρεσε γιατί στ’ αλήθεια ήξερε πως θα «μου λέει κάτι…». Του είχα πει ωστόσο ότι διαφωνώ πως «θέλει νιάτα και καρδιά η Ελευθερία», όπως έλεγε ο στίχος, γιατί πιστεύω πως αρκεί η καρδιά! Σαν τη δική του.