Εγκληματικά «εκπρόθεσμο» το ελληνικό #ΜΕ_ΤΟΟ

Σε μια εξαιρετική γελοιογραφία του Ανδρέα Πετρουλάκη, που αναρτήθηκε πριν από μερικά 24ωρα στο protagon.gr, ο γνωστός σκιτσογράφος απεικονίζει έναν Έλληνα παράγοντα αθλητικής ομοσπονδίας να ποζάρει κορδωμένος και όλο χαμόγελο μπροστά από τη γεμάτη κύπελλα τροπαιοθήκη. Ψηλά-ψηλά, όμως, σε περίοπτη θέση ξεχωρίζουν τρία γυναικεία κεφάλια. Σαν κι αυτά των ζώων που οι κυνηγοί βαλσαμώνουν και κρεμούν ως παράσημα ανδρείας στον τοίχο του καθιστικού τους.

Το μήνυμα του Πετρουλάκη δεν θα μπορούσε να είναι πιο καθαρό μετά από τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου ότι πριν από πολλά χρόνια βιάστηκε από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας. Κάπως έτσι αντιμετωπίζονται ενίοτε οι γυναίκες. Ως λάφυρα. Και δυστυχώς, τα όσα ακούστηκαν από το στόμα της δαφνοστεφανωμένης Ελληνίδας αθλήτριας φαίνεται ότι δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό (σ.σ. που κι έτσι να ήταν, δεν μειώνει την απαξία της αδιανόητης πράξης).

Ήδη άρχισαν να έρχονται στο φως κι άλλες καταγγελίες. Αυτή της Έλλη Στάη που επανέλαβε όσα είχε αποκαλύψει δύο χρόνια πριν για την παρενόχληση που η ίδια είχε δεχτεί στο ξεκίνημα της καριέρας της. Ή η αντίστοιχη τραυματική εμπειρία που αποκάλυψε πως βίωσε πριν από χρόνια η αναπληρώτρια εκπρόσωπος Τύπου του ΚΙΝΑΛ, Ζέφη Δημαδάμα. Και μαζί με αυτές οι καταγγελίες παρενόχλησης πρώην φοιτητριών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, μαζί με τόσες ανώνυμες γυναίκες της διπλανού διαμερίσματος που βιώνουν τον εφιάλτη μέσα στο ίδιο τους το σπίτι που θεωρούν οικογενειακό άσυλο.

Είναι, ωστόσο, ασύλληπτη η υπόθεση της 20χρονης ιστιοπλόου, μέλος της Εθνικής Ομάδας, που σε συνέχεια των αποκαλύψεων Μπεκατώρου κατήγγειλε τον βιασμό της από τον προπονητή της όταν ήταν 11 ετών.

Είναι ανάξιο λόγου να σταθεί κάποιος στις «ενστάσεις» του εμβληματικού κατά τα άλλα ιστιοπλόου Τάσου Μπουντούρη ότι «δεν υπάρχει βιασμός» κι ότι η Μπεκατώρου «ενέδωσε και άνοιξε την πόρτα και μπήκε μόνη της». Στο κάτω-κάτω ο φερόμενος δράστης της παρενόχλησης της Μπεκατώρου με τον τρόπο που προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του μάλλον το αντίθετο πέτυχε. Ούτε φυσικά μπορούν να αξιολογηθούν ως σοβαροί οι… Πουαρώ του πληκτρολογίου, που αναρωτιούνται γιατί οι καταγγέλλουσες δεν τα έλεγαν τόσα χρόνια.

Έχει όμως μεγάλη αξία να ειπωθεί και να διερευνηθεί γιατί ένα τέτοιο έγκλημα που είχε για θύμα μία 11χρονη παιδική ψυχή και σώμα διέλαθε την προσοχής του αθλητικού περίγυρού του. Δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε ποιος γνώριζε και σιωπούσε ή ποιος άκουγε τους ψιθύρους και δεν έδωσε σημασία.

Αλλά για παράδειγμα μοιάζει οξύμωρο ο επίσης ιστιοπλόος Νίκος Κακλαμανάκης να κάνει λόγο για διαχρονικά φαινόμενα κατάχρησης εξουσίας στην Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας (σ.σ. κατήγγειλε ότι έφτασε να κυκλοφορεί με μπράβους διότι απειλείτο η ζωή του) και κανείς να μην κατάλαβε ότι αυτή η κατάχρηση είχε όλα αυτά τα χρόνια και ένα σεξουαλικά κακοποιητικό υπόβαθρο. Καλές, επομένως, οι αποκαλύψεις αλλά μοιάζει υποκριτικό και δυστυχώς εγκληματικά… εκπρόθεσμο (όχι βεβαίως από τους παθόντες) αυτό το ελληνικό #ΜΕ_ΤΟΟ, καθώς θυμίζει τις γειτονιές που μετά τον φόνο ή την κακοποίηση λένε όλοι ότι «ακούγαμε φωνές αλλά νομίζαμε ότι…».

Ας ζητήσουμε λοιπόν στα θύματα κι ένα συγγνώμη για τη σιωπή μας, γιατί όσο οι μισοί αναρωτιόμαστε γιατί δεν μίλησε νωρίτερα η κάθε Σοφία και οι υπόλοιποι στεκόμαστε αδιάφοροι στις υποψίες, θα διαιωνίζεται η καταισχύνη να ντρέπονται όσες έχουν υποστεί –στο πετσί και την ψυχή τους– τον βιασμό αντί να ντρέπονται μόνο αυτοί που είναι βιαστές