Ελεύθερη κι ωραία!
Ξεκίνησε με χαμηλούς τόνους την προετοιμασία της για το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Στα φιλικά εμφάνιζε ένα μάλλον προβληματικό πρόσωπο, το οποίο μας προϊδέαζε ότι θα βλέπαμε… μια από τα ίδια. Από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε δηλαδή τα τελευταία χρόνια.
Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι τον προηγούμενο 1,5 μήνα, η Εθνική ομάδα μπάσκετ δούλεψε σκληρά. Ο Φώτης Κατσικάρης και το προπονητικό του επιτελείο βρήκαν ρόλους στους παίκτες, έδωσαν έμφαση στην άμυνα και «καλλιέργησαν» πολλές συνεργασίες στην επίθεση. Στο «Σαν Πάμπλο» της Σεβίλης, στο γήπεδο δηλαδή που η «γαλανόλευκη» έδωσε τα παιχνίδια της στην πρώτη φάση, ξεδιπλώθηκαν όλες τις οι αρετές. Αν υπάρχει κάποιο δυσάρεστο είναι ότι δεν είδαμε πολλά μειονεκτήματα αυτής της ομάδας, τα οποία ίσως εμφανιστούν τη χειρότερη στιγμή. Τώρα που η κάθε ήττα σημαίνει αυτόματο αποκλεισμό.
Την ερχόμενη Κυριακή (7/9, 19:00), η δις πρωταθλήτρια Ευρώπης θα αντιμετωπίσει τη Σερβία στη φάση των «16». Το παιχνίδι είναι νοκ-άουτ, όπερ μεθερμηνευόμενον, ενδεχόμενη αποτυχία με τους «πλάβι» θα πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων τις καλές εμφανίσεις και τις πέντε νίκες στα ισάριθμα ματς που δώσαμε στον 2ο όμιλο.
Ή μήπως όχι; Το συγκεκριμένο σύνολο που έχει φτιάξει ο ομοσπονδιακός προπονητής δεν είναι «μίας χρήσης». Αυτό δείχνει στο παρκέ. Είναι μία πολύ επιτυχημένη μίξη παλιών και νέων παικτών, μπασκετμπολιστών που έχουν εμπειρία, άλλων που βρίσκονται στην αποδοτικότερη, ίσως, ηλικία στην καριέρα τους και τον Αντετοκούνμπο, που βοηθάει με τα αθλητικά του προσόντα, αλλά το σημαντικότερο παίρνει πολύτιμες παραστάσεις, ώστε στο μέλλον να εξελιχθεί ως ο απόλυτος ηγέτης.
Είναι ξεκάθαρο ότι την μπαγκέτα εντός του αγωνιστικού χώρου την κρατάει ο αρχηγός Νίκος Ζήσης. Ο άνθρωπος που συνδέει την τωρινή φουρνιά με εκείνη που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 2005 και το ασημένιο στο Μουντομπάσκετ ένα χρόνο αργότερα. Ο 31χρονος γκαρντ βρισκόταν πάντα πίσω από τον Διαμαντίδη, τον Παπαλουκά ή τον Σπανούλη, αλλά τώρα βρίσκεται στον ρόλο του καθοδηγητή. Ώριμος όσο ποτέ (αν και αυτό το στοιχείο τον χαρακτήριζε από το ξεκίνημα της καριέρας του), γνωρίζει πότε πρέπει να εμπιστευτεί το ένστικτο των νεότερων και πιο παρορμητικών συμπαικτών του και πότε πρέπει να αναλάβει εκείνος πρωτοβουλία και να μαζέψει τα γκέμια.
Δίπλα του έχει τον Καλάθη, που βελτιώνεται συνεχώς. Ο ρυθμός που δίνει ταιριάζει πολύ στο στιλ της «επίσημης αγαπημένης», ενώ οι Σλούκας και Μάντζαρης λειτουργούν περισσότερο ως βοηθητικοί «κρίκοι» στην «αλυσίδα» της περιφέρειας. Ο Παπανικολάου προσφέρει -όπως πάντα- σε πολλούς τομείς, ο Βασιλειάδης δίνει το πάθος και το καλό του σουτ και ο «τρισδιάστατος» Αντετοκούνμπο βρίσκεται παντού. Σε όλα τα μήκη, τα πλάτη, αλλά και τα… ύψη του γηπέδου. Οι Πρίντεζης και Καϊμακόγλου συνθέτουν ένα πολύ δυνατό δίδυμο στη θέση «4» και ο Μπορούσης διάγει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του, προσφέροντας σε πόντους, ριμπάουντ, κοψίματα, κλεψίματα και ασίστ. Οι Βουγιούκας και Γλυνιαδάκης τού προσφέρουν ανάσες, με τον πρώτο να έχει τις ικανότητες να προσφέρει περισσότερα στην επίθεση.
Μπορεί και ψηλότερα
Είναι δεδομένο ότι πλέον το σύνολο του Κατσικάρη έχει πάρει φόρα. Η ψυχολογία είναι στα ύψη, αλλά οι παίκτες μοιάζουν προσγειωμένοι. Αν διατηρήσουν τη συγκέντρωσή τους σε καλά επίπεδα, δεν θα έχουν πρόβλημα απέναντι στη Σερβία και θα προκριθούν στα προημιτελικά, εκπληρώνοντας τον βασικό στόχο. Όποιο υπόλειμμα άγχους είχε απομείνει θα εξαφανιστεί πλήρως και από εκεί και πέρα…
«Είμαστε μία ομάδα που και εμένα με εκπλήσσει θετικά. Κάθε αντίπαλος είναι διαφορετικός και εμείς καταφέρνουμε να τον φέρουμε στα μέτρα μας, ελέγξαμε τα ματς. Δεν ξέρω τι ταβάνι μπορεί να έχει αυτή η ομάδα», δηλώνει ο τεχνικός της Εθνικής, περιγράφοντας ακριβώς αυτό που νιώθουν όλοι. Ότι δηλαδή η φουρνιά του 2014 δεν έχει όρια και, ακόμη κι αν γίνει η έκπληξη και «λυγίσει» την Κυριακή, το μέλλον τής ανήκει στις επόμενες διοργανώσεις. Οφείλει, ωστόσο, να δείξει ότι εκτός των άλλων, διαθέτει και τον χαρακτήρα για να φτάσει ψηλά και να προκαλέσει και πάλι τον θαυμασμό του μπασκετικού κόσμου.