ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: Σκεπτικισμός μετά από τη συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν

Δεν πρέπει να έχουν παράπονο οι αναγνώστες της «Α» σε ό,τι αφορά την ενημέρωσή τους για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά. Όπως τα γράφαμε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο για τις ημερομηνίες-σταθμούς και τα αγκάθια της επιδιωκόμενης σύγκλισης της Αθήνας με την Άγκυρα, έτσι ακριβώς τα… μιλήσανε και τα συμφωνήσανε οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών στη συνάντηση που είχαν την Τρίτη στην τουρκική πρωτεύουσα.

Μόνο που πίσω από τις αναμενόμενες κοινοτυπίες ότι οι δύο ΥΠ.ΕΞ. έδωσαν τα χέρια για να προωθηθεί η θετική ελληνοτουρκική ατζέντα σε «άχαρους» τομείς (βλ. τουρισμός, ναυτιλία, κλιματική κρίση) και να ενισχυθούν τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, θα πρέπει να μάθουμε και κάτι πολύ σοβαρότερο: το τέλος της διαδρομής αυτού του πολιτικού διαλόγου, που ειρήσθω εν παρόδω εκ μέρους της ελληνικής πλευράς θα εκκινήσει στις 16 Οκτωβρίου με ευθύνη της υφυπουργού Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, ποιο είναι;

Η διερεύνηση της ύπαρξης (ή μη…) κοινού τόπου για λύσεις ή μήπως η προπαρασκευή μιας λύσης που θα περιλαμβάνει «και κάποιες υποχωρήσεις από θέσεις που αποτελούν την αφετηρία της διαπραγμάτευσης» όπως είχε πει κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Ιούλιο, μετά από τη συνάντησή του με τον Ταγίπ Ερντογάν στο Βίλνιους;

Ας μας συγχωρεθεί ο σκεπτικισμός, αλλά δεν γίνεται να συναντιούνται οι δύο ΥΠ.ΕΞ. με σκοπό την επανεκκίνηση της καλής γειτονίας των χωρών τους, ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας να ζητάει τη διεξαγωγή διαλόγου «άνευ προϋποθέσεων», να επιμένει ότι στην νοτιοανατολική Μεσόγειο πρέπει να υπάρξει «δίκαιος διαμοιρασμός» και να αποκαλεί «ομογενείς του, που ζουν στην Ελλάδα» τους ανθρώπους της θρησκευτικής μειονότητας στη Θράκη και η Αθήνα να συνεχίζει να επενδύει «στην ειλικρίνεια και την αμοιβαία κατανόηση» όπως είπε ο Γ. Γεραπετρίτης.

Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν τα περί ειλικρίνειας και κατανόησης τα εννοούσε ο Έλληνας ΥΠ.ΕΞ., τότε θα πρέπει να ανασκευάσει την επίσης δική του δήλωση ότι «δεν είμαστε αιθεροβάμονες».