Η δύσκολη ανάβαση

Στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούσαν πως η 4η αξιολόγηση θα ήταν κυριακάτικος περίπατος σε ανθισμένο ανοιξιάτικο λιβάδι. Άλλωστε, το τρίτο μνημόνιο ήταν εμπροσθοβαρές, τα πιο σκληρά μέτρα είχαν ψηφιστεί και πλέον είχαν απομείνει 88 προαπαιτούμενα τα οποία θα μπορούσαν να τα περάσουν εύκολα και να υλοποιήσουν και την περιβόητη έξοδο στις αγορές. Μόνο που στην κυβέρνηση κανόνιζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Όπου ξενοδόχος αυτή τη φορά δεν είναι οι δανειστές (για άλλους τρόικα για άλλους θεσμοί), αλλά η Δικαιοσύνη που βρίσκει τις μειώσεις που έγιναν σε μισθούς και συντάξεις αντισυνταγματικές και υποχρεώνει την αποκατάστασή τους.

Ήδη από αυτόν τον μήνα οι ένοπλοι διαπίστωσαν πως οι μηνιαίες τους απολαβές είναι κάπως ενισχυμένες, μιας και στην κυβέρνηση υποχρεώθηκαν να αποκαταστήσουν τις περικοπές που έγιναν το 2012. Ακολούθησαν πριν από λίγες ημέρες οι δικαστικοί που δικαιώθηκαν, ενώ άλλες αποφάσεις που αποκατέστησαν περικοπές σε εφάπαξ, αναδρομικά κ.τ.λ., έχουν περάσει στα ψιλά της δημοσιότητας.

Δεν έχουν περάσει όμως και στα ψιλά του οικονομικού επιτελείου, το οποίο καλείται να βρει χρήματα να κλείσει αυτές τις τρύπες που έχουν δημιουργηθεί, αλλά να προβλέψει και για εκείνες που θα ακολουθήσουν. Και όλα αυτά εν μέσω αξιολόγησης, στόχων, προθέσεων και ενός ΔΝΤ που ακόμα δεν έχει λάβει απόφαση για τη στάση που θα τηρήσει.

«Δεν έχω μια συγκεκριμένη ημερομηνία, αλλά, όπως είπα, δεν θα επικεντρωθώ υπερβολικά στο χρονοδιάγραμμα, αλλά στο αν μπορούμε να συμβάλουμε στην αποτελεσματικότητα του μεταρρυθμιστικού προγράμματος και των στόχων των αρχών», ξεκαθάρισε ο εκπρόσωπος του Ταμείου ερωτώμενος σχετικά.

Και μέχρι το ΔΝΤ να αποφασίσει, στο Μέγαρο Μαξίμου θα πρέπει να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη μέχρι τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο και όλους τους εμπλεκόμενους (Χαρίτσης, Λιάκος κ.λπ.) και να σχεδιάσουν πολύ προσεκτικά τα επόμενα βήματά τους. Γιατί ναι μεν και οι δανειστές θέλουν να ξεμπερδέψουν με την Ελλάδα ώστε να συνεχίσουν τη ζωή τους, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα αφήσουν μισές δουλειές.

Για να ολοκληρώσουν εκείνοι όμως τις δουλειές τους επί ελληνικού εδάφους, δεν θα πρέπει να αποκλείεται πλέον το ενδεχόμενο η ελληνική κυβέρνηση να αφήσει εκείνη στη μέση τις δικές της δουλειές, να στήσει με συνοπτικές διαδικασίες κάλπες και να πετάξει το μπαλάκι στον επόμενο, μιας και το μόνο που μπορεί να περιμένει είναι την εκλογική ήττα!

Σε κάθε λοιπόν περίπτωση, η ξαφνική αφύπνιση της Δικαιοσύνης φέρνει ολοένα και πιο κοντά, αν όχι ένα νέο μνημόνιο (έστω και στη μορφή της πιστοληπτικής γραμμής στήριξης), σίγουρα ένα πακέτο μέτρων.