Η καραμπόλα πίσω από την «υποστολή» της ροζ σημαίας

Πολύ συζήτηση έγινε για την ροζ παραλλαγή της ελληνικής σημαίας της εικαστικού Γεωργίας Λαλέ που «κρεμάστηκε» σε έκθεση του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη και η οποία απομακρύνθηκε από με εντολή του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη.

Κόντρα στις αντιπολιτευτικές κραυγές που επιμένουν ότι η κυβέρνηση λογοκρίνει την καλλιτεχνική έκφραση και μάλιστα σε ένα θέμα τόσο ευαίσθητο όπως η ενδοοικογενειακή βία και τα εγκλήματα κατά γυναικών, το αφήγημα του Μαξίμου όπως αυτό εκφράστηκε δια στόματος Γεραπετρίτη είναι πολύ συγκεκριμένο:

η κυβέρνηση υποστηρίζει την ελευθερία της τέχνης και της έκφρασης ακόμη και στις πιο «αιχμηρές» εκδοχές τους, αλλά τα εμβλήματα και τα σύμβολα της χώρας πρέπει να παραμένουν ακέραια ειδικά σε περιβάλλοντα που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του κράτους όπως είναι λ.χ. ένα προξενείο.

Πρόκειται, ομολογουμένως, για μία εξήγηση που βγάζει νόημα και είναι πολλοί αυτοί που την «αγοράζουν».

Υπάρχει ωστόσο η ένσταση που λέει ότι αν ο εκδότης της ομογενειακής εφημερίδας «Εθνικός Κήρυκας» Αντώνης Διαματάρης δεν είχε σηκώσει το θέμα, οι εν Ελλάδι αντιδράσεις όπως αυτές εκφράστηκαν από τον πρόεδρο του κόμματος «Νίκη», Δημήτρη Νατσιό, δεν θα ήταν αρκετές για να υποχρεώσουν τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας να διατάξει την «υποστολή» της ροζ σημαίας.

Μάλιστα αυτό που εντόνως ψιθυρίζεται είναι ότι ο Διαματάρης δεν έκανε τη… μανούρα για τη σημαία αλλά επειδή δεν τρέφει και τα καλύτερα συναισθήματα για τον πρόξενο Ντίνο Κωνσταντίνου.