Η μοίρα-φονιάς των Ιαπώνων πρωθυπουργών

Ημέρα του τελευταίου αποχαιρετισμού του Σίνζο Άμπε ήταν η Τρίτη για τους Ιάπωνες που είτε με χειροκροτήματα ή και με σκύψιμο του κεφαλιού ως ένδειξη σεβασμού εξέφρασαν στους δρόμους και στους ναούς τη θλίψη τους για τον αδόκητο χαμό του 67χρονου πρώην πρωθυπουργού της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Μια χώρα που όπως φαίνεται έχει την τραγική παράδοση να χάνει ηγέτες από δολοφονικές επιθέσεις απλών συμπατριωτών τους.

Επιμέλεια: Νίκος Τσαγκατάκης

Ως γνωστόν ο Άμπε έπεσε θύμα δολοφονίας το πρωί της 8^ης Ιουλίου όταν ο 41χρονος άνεργος Τετσούγια Γιαμαγκάμι  πλησίασε το σημείο όπου ο Ιάπωνας πρώην πρωθυπουργός έκανε μία προεκλογική ομιλία και τον πυροβόλησε πισώπλατα με ένα αυτοσχέδιο όπλο. Δεν ήταν, όμως,  αυτή η πρώτη φορά που η κοινή γνώμη της Ιαπωνίας βίωνε ένα παρόμοιο περιστατικό. Έστω κι αν χρειαστεί κάποιος να ανατρέξει στον ιστορικό χρόνο από τις απαρχές του 20^ου αιώνα μέχρι τα χρόνια πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία μετράει ακόμη 6 δολοφονικά πεσόντες πολιτικούς ηγέτες.

Αυτό το… φροντιστήριο Ιστορίας το πήρε η «Α» με τη βοήθεια του GreeceJapan.com που έχει επιμεληθεί στο διαδίκτυο το σχετικό αφιέρωμα, ανακαλύπτοντας μάλιστα μία τραγική ειρωνεία. Ποια είναι αυτή; Στις 14 Ιουλίου του 1960, στον πρωθυπουργικό θώκο της Ιαπωνίας καθόταν ο Νομπούσουκε Κίσι, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον παππού του δολοφονηθέντα Σίνζο Άμπε. Με τη θητεία του να έχει ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1957, ο Κίσι διήνυε εκείνη την ημέρα τις τελευταίες ώρες της θητείας του (σ.σ. παραιτήθηκε επισήμως στις 15 Ιουλίου) όταν φεύγοντας από την πρωθυπουργική κατοικία με προορισμό ένα πάρτι για την επικείμενη «στέψη» του διαδόχου του στην πρωθυπουργία Χαγιάτο Ικέντα δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι από έναν άντρα. Δράστης ήταν ο 65χρονος άνεργος Ταϊσούκε Αραμάκι ο οποίος μαχαίρωσε 6 φορές τον Κίσι στον μηρό. Η αιμορραγία που προκάλεσαν στον Κίσι οι μαχαιριές ήταν μεν εκτεταμένη ευτυχώς όμως όχι μοιραία, καθώς δεν είχε πειραχθεί κάποια κεντρική αρτηρία.

Κάπως έτσι τη γλύτωσε, λοιπόν, ο παππούς του Σίνζο Άμπε και είτε από τύχη είτε επειδή όπως ισχυρίστηκε αυτάρεσκα ο επίδοξος δολοφόνος του ήθελε να τον τραυματίσει κι όχι να τον σκοτώσει δεν έγινε ο έβδομος (πριν από τον εγγονό του…) εν ενεργεία ή πρώην πρωθυπουργός που άφησε την τελευταία του πνοή όχι από φυσικά αίτια αλλά εξαιτίας μίας επίθεσης. Αντίθετα, οι έξι ιστορικοί ηγέτες της Ιαπωνίας που ακολουθούν δεν είχαν την ίδια μοίρα…

>> Χιρομπούμι Ιτό: Γεννημένος στις 16 Οκτωβρίου 1841 στην πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου Τεσιού, Χάγκι. ο Χιρομπούμι Ιτό υπήρξε ο πρώτος πρωθυπουργός της Ιαπωνίας υπηρετώντας το αξίωμα ακόμη τρεις φορές. Ήταν επίσης ο πρώτος πρόεδρος του Κρυφού Συμβουλίου της Ιαπωνίας και συγγραφέας του Ιαπωνικού Συντάγματος. Το νήμα της ζωής του Ιτό έκοψε ένας Κορεάτης εθνικιστής στις 26 Οκτωβρίου 1909 όταν τον πυροβόλησε στον σιδηροδρομικό σταθμό Χάρμπιν που ο παραιτηθέντας το 1901 πρωθυπουργός είχε πάει προκειμένου να συναντήσει τον εκπρόσωπο της Ρωσίας στην Μαντζουρία.

>> Τακάσι Χαρά: Όταν εξαιτίας των επονομαζόμενων «Ταραχώνς του Ρυζιού» στην Ιαπωνία του 1918 εξέπεσε της πρωθυπουργίας  ο Τεραούτσι Μασατάκε η σκυτάλη πέρασε στις 29 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου στα χέρια του Τακάσι Χαρά. Ο Χαρά ήταν ο πρώτος πολιτικός στην ιαπωνική ιστορία που έγινε ο διοικητικός αρχηγός οποιασδήποτε υπηρεσίας που σχετιζόταν με τις Ένοπλες Δυνάμεις, ενώ κατά τη διάρκεια της θητείας του η Ιαπωνία εντάχθηκε στην Κοινωνία των Εθνών (σ.σ. η «πρόγονος» του ΟΗΕ) ως ιδρυτικό μέλος. Περίπου έναν μήνα αφότου συμπλήρωσε τρία χρόνια πρωθυπουργικής θητείας ο Χαρά μετέβη στον σιδηροδρομικό σταθμό του Τόκιο προκειμένου να ταξιδέψει στο Κιότο όπου διεξαγόταν το συνέδριο του κόμματός του, Rikken Seiyūkai. Εκεί, ο εν ενεργεία Ιάπωνας πρωθυπουργός δέχτηκε την επίθεση ενός νεαρού σιδηροδρομικού υπαλλήλου που δεν συμφωνούσε με την πολιτική του, ο οποίος με μαχαίρι κατάφερε θανάσιμα τραύματα στον Χαρά. Ήταν 4 Νοεμβρίου του 1921, όταν ο Χαρά κατέληξε σε ηλικία 65 ετών.

>>Οσάτσι Χαμαγκούτσι: Δύο φορές διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιαπωνίας ο Χαμαγκούτσι, με τις θητείες του να είναι βραχύβιες και να στιγματίζονται τελικά από τη δολοφονία του. Για πρώτη φορά πήρε τα πρωθυπουργικά ηνία στις 2 Ιουλίου 1929 και τα κράτησε μέχρι τις 14 Νοεμβρίου 1930, ενώ την επόμενη  ηγήθηκε μόλις για έναν μήνα (από τις 10 Μαρτίου 1931 μέχρι τις 14 Απριλίου 1931). Όπως και ο Χαρά 9 χρόνια νωρίτερα, ο Χαμαγκούτσι δέχτηκε επίθεση από έναν ακροδεξιό ο οποίος τον πυροβόλησε στις 14 Νοεμβρίου 1930 μέσα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Τόκιο. Ο τραυματισμός ήταν βαρύς αλλά το μοιραίο επήλθε εννέα μήνες αργότερα τον Αύγουστο του 1931 όταν ο Χαμαγκούτσι υπέκυψε τελικά στα τραύματά του.

>>Τσουγιόσι Ινουκάι, Μακότο Σάιτο, Κορεκίγιο Τακαχάσι: Είναι οι δύο πρώην και ο ένας εν ενεργεία πρωθυπουργοί που τους ενώνει ο θάνατος από την ίδια αιτία και υπό τις ίδιες συνθήκες. Ο Ινουκάι διετέλεσε πρωθυπουργός από της Ιαπωνίας από τις 13 Δεκεμβρίου 1931 μέχρι τις 15 Μαΐου 1932, ημέρα που δολοφονήθηκε στην πρωθυπουργική κατοικία στο Τόκιο κατά τη διάρκεια απόπειρας πραξικοπήματος που ονομάστηκε «περιστατικό της 15ης Μαΐου». Δράστες 11 κατώτεροι αξιωματικοί του ιαπωνικού Πολεμικού Ναυτικού.

Ο Σάιτο ήταν o 30ος πρωθυπουργός της Ιαπωνίας (θητεία: 26/5/1932 – 8/7/1934) και δολοφονήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1936 στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος που ονομάστηκε «περιστατικό της 26ης Φεβρουαρίου». Τέλος, ο Τακαχάσι που διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιαπωνίας από τις 13 Νοεμβρίου 1921 μέχρι τις 12 Ιουνίου 1922 δολοφονήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1936 –όντας τότε υπουργός Οικονομικών– στην αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος που ονομάστηκε «περιστατικό της 26ης Φεβρουαρίου».