Η θέση της γυναίκας στο παγκόσμιο επιχειρείν – Φουλ της ντάμας στα λόγια και όχι στις πράξεις

Στις γυναίκες είναι παγκοσμίως αφιερωμένη κάθε χρόνο η 8η Μαρτίου και δικαιολογημένα οι αναφορές που έγιναν στο θέμα την Τετάρτη που μας πέρασε ήταν… φουλ της ντάμας. Δεν μοιάζει ωστόσο να είναι στο φουλ και η καλυτέρευση της πραγματικότητας την οποία βιώνουν καθημερινά οι εκπρόσωποι του γυναικείου φύλλου σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους είτε αυτές αφορούν την εργασία, είτε την πολιτική και την κοινωνία, ακόμη και την ίδια τους την οικογένεια.

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Την ίδια εποχή που στην αντιπροεδρία των ΗΠΑ βρίσκεται η Καμάλα Χάρις, στην κεφαλή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας υπάρχει η Γαλλίδα πρώην υπουργός Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ, τα ηνία τους Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τα κρατάει η Βουλγάρα οικονομολόγος Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, και πολλές άλλες λιγότερο γνωστές γυναίκες «βασιλεύουν» σε θέσεις ευθύνης παγκοσμίως, μπορεί να υποστηριχτεί ότι ο δρόμος προς την κορυφή είναι φραγμένος για τις γυναίκες; Μπορεί και… παραμπορεί είναι η απάντηση την οποία δεν δίνουν μόνο τα εκατομμύρια των γυναικών που στην σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού φιμώνονται, βασανίζονται και συχνά δολοφονούνται στα κράτη τους, στις τοπικές κοινωνίες και στις δουλειές τους, ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Από την κάστα των «προνομιούχων»  γυναικών την έδωσε τον περασμένο Μάιο –με έναν ιδιαίτερο τρόπο είναι η αλήθεια– η «τσαρίνα» της ισπανικής οικονομίας, η Νάντια Καλβίνο, η οποία αποχώρησε από το Φόρουμ των Ηγετών της Μαδρίτης όταν αντιλήφθηκε ότι θα ήταν η μοναδική γυναίκα που θα απαθανατιζόταν στο ομαδικό φωτογραφικό ενσταντανέ για τις ανάγκες προώθησης του forum.

«Δεν μπορούμε πλέον να θεωρούμε φυσιολογικό ότι το 50% του πληθυσμού μας δεν είναι παρών» είχε πει τότε η Καλβίνο που μήνες νωρίτερα είχε διαμηνύσει ότι δεν θα παραβρισκόταν σε εκδηλώσεις όπου θα ήταν η μόνη γυναίκα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μειωμένη γυναικεία εκπροσώπηση στο χώρο της οικονομίας και των επιχειρήσεων.

Γυναίκες το 32,4% της επιχειρηματικής ηγεσίας

Πόσο φουλ της ντάμας είναι, λοιπόν, οι κλάδοι της οικονομίας και του επιχειρείν σήμερα; Προφανώς όχι στο 50% με το οποίο θα ήταν ευτυχής η κα. Καλβίνο αλλά στο 32,4% όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα παγκόσμιας έρευνας που διενήργησε η Grant Thornton και η οποία είχε τον τίτλο «Γυναικείο Επιχειρείν 2023: Έμφαση στην ίση εκπροσώπηση». Πόσο ισότητα μπορεί, τώρα, να εμπεριέχεται σε αυτό 32,4% που αντιπροσωπεύει το ποσοστό των γυναικών που καταλαμβάνουν ανώτερες διοικητικές θέσεις είναι ένα θέμα προς διερεύνηση. Είναι όμως σίγουρα καλύτερο από το κατώφλι του 30%, που σύμφωνα με έρευνες λογίζεται ως το μίνιμουμ ποσοστό εκπροσώπησης που απαιτείται για να σημειωθεί αλλαγή στη διαδικασία λήψης επιχειρηματικών αποφάσεων.

Στα αισιόδοξα ευρήματα της εν λόγω έρευνας θα πρέπει να συμπεριληφθεί το γεγονός ότι το ποσοστό-ορόσημο του 30% ξεπερνιέται για τρίτο συνεχόμενο δωδεκάμηνο (σ.σ. άρα δείχνει μια σταθερή τάση έστω και μικρής ανόδου), αλλά και η διαπίστωση των ερευνητών ότι φέτος παρατηρείται μία σημαντική διεύρυνση των ρόλων που κατέχουν οι γυναίκες στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι.

Σύμφωνα πάντα με την έρευνα της Grant Thornton, έχουν σημειωθεί μεγάλες αυξήσεις στο ποσοστό των γυναικών που κατέχουν θέσεις διευθύνουσας Συμβούλου (CEO), γενικής διευθύντριας (MD) και Chief Information Officer (CIO), δεδομένου ότι στις μέρες μας γυναίκα διευθύνουσα σύμβουλο ή διευθύντρια διαθέτει το 28% των επιχειρήσεων όταν πριν από 2-2,5 χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό βρισκόταν στο «φτωχό» 15%.

Παραμένει μεγάλο το χάσμα

Λιγότερο αισιόδοξες ως προς την εξάλειψη του διαφυλικού χάσματος στην εργασία είναι δύο άλλες έρευνες που έγιναν και δημοσιοποιήθηκαν με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας από την PwC.

Το γνωστό πολυεθνικό γκρουπ παροχής ελεγκτικών, φορολογικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών διερεύνησε την πορεία δύο δεικτών, του «Women in Work Index» και του «Global Empowerment Index», που εξετάζουν λεπτομερώς θέματα που αφορούν τα δύο φύλα και τον ρόλο τους στο παγκόσμιο επαγγελματικό περιβάλλον. Τι έδειξε η τελευταία επισκόπηση των εν λόγω δεικτών;

>> Ότι η επιστροφή σε κάποιας μορφής κανονικότητα μετά την πανδημία του κορωνοϊού δεν μετέβαλε την προ Covid-19 εικόνα που παρουσίαζαν τα εργασιακά περιβάλλοντα ανά την υφήλιο και τα οποία εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται από μεγάλες ανισότητες σε βάρος των γυναικών.

>> Ότι μεταξύ των δύο φύλων παρατηρείται ένα σημαντικό χάσμα ενδυνάμωσης, καθώς οι άντρες εμφανίζονται να έχουν μεγαλύτερη επιρροή στον εργασιακό χώρο. Για παράδειγμα  στους τομείς των Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών και της Ενέργειας, των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας και των Πόρων τα ποσοστά ενδυνάμωσης των ανδρών είναι σημαντικά υψηλότερα από αυτά των γυναικών, με τις τελευταίες  να παρουσιάζουν ελαφρώς μεγαλύτερη δύναμη από τους άνδρες στον κλάδος της Τεχνολογίας.

>> Ότι παρά τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών που παρατηρείται χρόνο με τον χρόνο, συνεχίζει να υπάρχει μία σημαντική μισθολογική απόσταση μεταξύ ανδρών και γυναικών του εργάζονται στις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), την κάλυψη της οποίας θα τη δούμε μετά από την η πάροδο περισσότερο από μισού αιώνα!

Για το κλείσιμο αξίζει να σημειωθεί ότι αν το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών σε όλες τις χώρες που είναι μέλη του  ΟΟΣΑ σκαρφάλωνε στα επίπεδα που βρίσκεται ο σχετικός δείκτης στη Σουηδία (σ.σ. είναι η χώρα που «γράφει» το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών στην αγορά εργασίας), εκτιμάται ότι θα προκαλείτο ένα δυνητικό οικονομικό όφελος που θα έφτανε ετησίως τα ±6 τρισεκατομμύρια δολάρια.