Η υποκρισία στην εξουσία

Από μία μεγάλη κινητοποίηση των μαθητών και φοιτητών της Γαλλίας που μετεξελίχθηκε σε γενική απεργία των Γάλλων εργατών γεννήθηκε ο περίφημος Μάης τού ’68 και ένα από τα πιο επιδραστικά συνθήματα στην πολιτικο-κοινωνική ιστορία, αυτό που… απαιτεί να «μετακομίσει» στην εξουσία η φαντασία.

Στην Αθήνα του Ιούνη του ’21 η μεγάλη γενική απεργία που διοργάνωσαν την Πέμπτη η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ προφανώς δεν είχε τέτοια μαζικότητα ώστε να μείνει στην ιστορία, μπορεί ωστόσο να επαίρεται ότι είδε την υποκρισία της εξουσίας (αντιπολιτευτικής και συνδικαλιστικής) να διαδηλώνει μαχητικά.

Δεν είναι μυστικό ότι το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τα εργασιακά, που τη Δευτέρα εισάγεται για συζήτηση στη Βουλή και την ερχόμενη Τετάρτη θα τεθεί υπό ψηφοφορία, αποτελεί για τη μείζονα και ελάσσονα αντιπολίτευση τη μητέρα όλων μαχών. Μια μάχη όμως που γίνεται περισσότερο με όρους επικοινωνίας –και όρους υποκρισίας– παρά με όρους ουσίας. Διότι μόνο ως υποκριτικό μπορεί να λογιστεί το γεγονός ότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, διαδήλωσε την Πέμπτη στην Αθήνα με το γαλάζιο μπλουζάκι του και τα sneakers του ξεχνώντας ότι:

-Επί πρωθυπουργίας του εφαρμόστηκε πόντο-πόντο η εργατική νομοθεσία που προβλέπει ήδη ελαστικά ωράρια εργασίας και το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές.

-Έκανε παντιέρα της διακυβέρνησής του τη μείωση της ανεργίας με επιδόματα και εκτόξευση των part time υποαμειβόμενων θέσεων εργασίας.

-Επικύρωσε τη σχετική κοινοτική οδηγία για τη συμφιλίωση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής των εργαζομένων που και διασταλτικά και πρακτικά οδηγεί σε διευθετήσεις των ωραρίων εργασίας.

Αντίστοιχα, υποκριτική είναι και η στάση της προέδρου του ΚΙΝΑΛ Φώφης Γεννηματά. Κι αυτή με casual περιβολή και φόντο τον ξεχασμένο «ήλιο» του ΠΑΣΟΚ ήταν επικεφαλής στην προσυγκέντρωση της ΓΣΕΕ στην πλατεία Κλαυθμώνος και στις δηλώσεις επιτέθηκε στην κυβέρνηση ισχυριζόμενη ότι η Ν.Δ. επαναφέρει τους εργαζόμενους σε εποχές εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Μάλιστα, στα μέσα της εβδομάδας έστειλε επιστολή στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος χαρακτηρίζοντας «αντεργατικό» το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση.

Οι πληροφορίες ότι στην επιστολή της προς τον πρόεδρο του PES, Σεργκέι Στάνισεφ, η κα Γεννηματά δεν έγραψε ούτε μία λέξη για το γεγονός ότι η ψηφιακή κάρτα εργασίας που φέρνει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη θεσπίστηκε 10 χρόνια πριν με τον νόμο 3996/2011 από την κυβέρνηση του κόμματός της υπό τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε, κρίνονται ως ανακριβείς και υποβολιμαίες.

Για την υποκρισία, τέλος, του συνδικαλιστικού κινήματος, ας μην τα πολυσκαλίζουμε και στενοχωρηθούμε ομαδικώς, καθώς οι εργατοπατέρες φαίνεται να αρκούνται που η συμμετοχή στην πορεία της Πέμπτης ήταν πυκνή –τουλάχιστον κατά τα λεγόμενά τους– κι ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς έμειναν στα αμαξοστάσια.

Το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών υπαλλήλων σε επιχειρήσεις, τράπεζες, μικρά και μεγαλύτερα καταστήματα εργάστηκαν κανονικότατα λίγο έως καθόλου το υπολογίζουν.

Άλλωστε, ο κόσμος της εργασίας πάντα θα βρίσκει το δίκιο του στο η «Κόρη μου η Σοσιαλίστρια». Εκεί που και η απεργία πάντα πετυχαίνει και που στο τέλος η εργοδοσία εναγκαλίζεται με θέρμη την εργατική τάξη…