Κοίτα ποιος μιλάει…

Το απόγευμα της Πέμπτης 27 Φεβρουαρίου 2014 η είδηση που τάραξε τα νερά της οικονομικής επικαιρότητας ήταν η τοποθέτηση του τέως υπουργού Οικονομικών επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, Γιάννη Παπαθανασίου, στη θέση του πρόεδρου των Ελληνικών Πετρελαίων. Δεν πρόλαβε, ωστόσο, να περάσει την… καγκελόπορτα του ομίλου και άρχισαν τα όργανα της κριτικής, κυρίως από τους πολιτικούς του αντιπάλους

Του Νίκου Τσαγκατάκη

Σύμφωνα με τη βιβλική ρήση, όποιος θεωρεί τον εαυτό του αναμάρτητο καλείται να εκτοξεύσει πρώτος τον λίθο (της κριτικής). Και όπως αποδεικνύεται στην περίπτωση του Γιάννη Παπαθανασίου, στο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να είναι αφενός εξαιρετικά θρησκευόμενοι, αφετέρου να θεωρούν εαυτούς απολύτως αναμάρτητους. Αλλιώς δεν εξηγούνται οι… φιλιππικοί που εξέδωσαν γνωστά «πράσινα» στελέχη, με πρώτο τον αρμόδιο εισηγητή Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Φίλιππο Σαχινίδη (σ.σ. ζήτησε την άμεση ανάκληση της απόφασης διορισμού Παπαθανασίου στα ΕΛ.ΠΕ.) και… καλύτερο τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος έκανε λόγο για «απαράδεκτη απόφαση» της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ειδικότερα, σύμφωνα με την ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα το γραφείο Τύπου του Γ. Παπανδρέου, «το ζήτημα δεν είναι ο κ. Παπαθανασίου. Είναι οι αντιλήψεις, οι νοοτροπίες και οι συμπεριφορές που επικράτησαν στη διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων επί των ημερών της κυβέρνησης Καραμανλή, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ελλειμμάτων και τη διόγκωση του χρέους». Μάλιστα, στην ίδια ανακοίνωση δεν λείπουν και οι προσωπικές βολές κατά του νέου προέδρου των ΕΛ.ΠΕ. «Η κυβέρνηση Καραμανλή, της οποίας τελευταίος υπουργός Οικονομικών ήταν ο κ. Παπαθανασίου», λέει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση του Γ. Παπανδρέου, «παρέδωσε έλλειμμα κοντά στο 16%, ενώ λίγα μόλις εικοσιτετράωρα πριν από τις εκλογές του 2009, με δική του ευθύνη, η αρμόδια Ελληνική Αρχή ενημέρωνε επισήμως την Eurostat, πως το έλλειμμα θα ανέρχονταν σε μόλις 6%. Παρέδωσε χρέος διπλάσιο από αυτό που παρέλαβαν οι κυβερνήσεις Καραμανλή. Κατέστησε τη χώρα διεθνώς αναξιόπιστη, με τα ψευδή στατιστικά στοιχεία, ενώ παράλληλα απέκρυπτε συνειδητά, μαζί με τον τότε πρωθυπουργό, την αλήθεια σχετικά με την κατάσταση της οικονομίας από τον ελληνικό λαό».

Απόσειση ευθυνών και απαντήσεις

Αν στις αιτιάσεις του πρώην πρωθυπουργού κάποιος αντιτάξει ότι το κόμμα του ήταν αυτό που οδήγησε τη χώρα στα δίχτυα του ΔΝΤ, και αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου ισχυριζόταν προεκλογικά ότι «λεφτά υπάρχουν», πιθανότατα η απάντηση θα είναι ότι «δεν φταίει το ΠΑΣΟΚ, αλλά η καμένη γη που παραλάβαμε».

Τι κάνει ουσιαστικά ο πρώην πρωθυπουργός – πέρα από το να αποκαλεί ψεύτη τον πρώην υπουργό Οικονομικών; Εγκαλεί την κυβέρνηση Καραμανλή, ότι το 2009 δανείστηκε υπέρογκα ποσά πληρώνοντας επιτόκια υψηλότερα κατά 1%-1,5%. Και αρμοδιότερος όλων να απαντήσει σε αυτές τις αιτιάσεις είναι ο άνθρωπος που τα χειρίστηκε, δηλαδή ο σημερινός πρόεδρος των ΕΛ.ΠΕ. Ο Γ. Παπαθανασίου ισχυρίζεται –και αυτά είναι επιχειρήματα που έχει εκφράσει δημοσίως και όχι μέσω κύκλων, τετραγώνων ή… ρόμβων– ότι το 2009, στην κορύφωση της διεθνούς κρίσης, οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας καλύφθηκαν εγκαίρως και με επιτόκιο χαμηλότερο (το μέσο επιτόκιο δανεισμού το 2009 ήταν 4,1%) από το αντίστοιχο του 2010 (ήταν 4,3%). Αν δε η κουβέντα πάει στα spread, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: το γ΄ τρίμηνο του 2009 τα spread των ελληνικών δεκαετών ομολόγων ήταν σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά στις 120 μονάδες βάσης, ενώ στη συνέχεια έφτασαν να ξεπεράσουν και τις 3.200(!) μ.β.

Ο Γ. Παπαθανασίου υπενθυμίζει, εξάλλου, στους συνομιλητές του όταν του ζητούν να σχολιάσει τις «πράσινες» βολές εναντίον του αυτό που επίσης έχει πει δημόσια και εν πολλοίς καταρρίπτει το επιχείρημα ότι η Ν.Δ. παρέδωσε στο ΠΑΣΟΚ «καμένη γη»: ότι εκτός από την κάλυψη των τρεχουσών αναγκών, η κυβέρνηση Καραμανλή άφησε στην κυβέρνηση Παπανδρέου το περίφημο «μαξιλάρι», δηλαδή ταμειακά διαθέσιμα ύψους 8 δισ. ευρώ. Συμπληρώνει δε πως όταν η Ν.Δ. ανακοίνωσε δημοσιονομικά μέτρα όπως το πάγωμα των αποδοχών στον δημόσιο τομέα, τον περιορισμό των ελαστικών δαπανών του κράτους κατά 10 %, τη μείωση των μισθών στελεχών του Δημόσιου τομέα κ.ά., «τόσο η κυβέρνηση, όσο και εγώ προσωπικά, είχαμε κατηγορηθεί ως ανάλγητοι από μια μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, από το σύνολο της αντιπολίτευσης και βεβαίως από το ΠΑΣΟΚ, που τότε μοίραζε υποσχέσεις σε όλους».

Τώρα το αν οι πολίτες έκαναν καλά που «τρόμαξαν» από τα μέτρα ήπιας προσαρμογής που είχε ανακοινώσει η τότε κυβέρνηση και πείστηκαν από προεκλογικές υποσχέσεις για καλύτερες ημέρες οι οποίες δυστυχώς δεν ήρθαν, είναι κάτι που κρίνεται σήμερα εκ του αποτελέσματος τους ΔΝΤ και της τρόικας…

Δικαιούται πίστωση χρόνου

Σε κάθε περίπτωση είναι δεδομένο ότι χύθηκε πολύ μελάνι για τον διορισμό του Γ. Παπαθανασίου στα ΕΛ.ΠΕ. Όπως είναι, επίσης, δεδομένο ότι όπως γίνεται με όλους όσοι κατέχουν θέσεις διοικητικής ευθύνης, αυτοί θα κριθούν από το έργο τους. Ο Γ. Παπαθανασίου τοποθετήθηκε στα ΕΛ.ΠΕ. με σκοπό να τα θέσει εκ νέου σε αναπτυξιακή τροχιά, ειδικά μετά από μία ζημιογόνα χρήση που είχαν το 2013 και εν μέσω προβλημάτων που «μουτζουρώνουν» την εταιρική εικόνα του ομίλου (κλείσιμο εγκαταστάσεων λόγω επικινδυνότητας, πρόστιμα για περιβαλλοντική ρύπανση κ.ά.). Όπως έχουμε ξαναγράψει στην «Α» αυτό το στοίχημα είναι δύσκολο και αν ο πρώην «τσάρος» της Οικονομίας θέλει να το κερδίσει, θα πρέπει να δουλέψει σκληρά. Αυτή την προϋπόθεση την εγγυάται το βιογραφικό του κ. Παπαθανασίου: είναι άνθρωπος της αγοράς, με αξιόλογη και επί δεκαετίες επιχειρηματική πορεία. Ας τους δώσουν, λοιπόν, οι πρώιμοι επικριτές του την πίστωση χρόνου που δικαιούται και αν σκοντάψει, εδώ θα είμαστε να τον κρίνουμε όλοι μαζί…

«Α»