Λάκης Νικολάου: «Έτσι έγινα Αεκτζής»

Την Κυριακή (17:15) στο Περιστέρι, η ΑΕΚ δοκιμάζεται απέναντι στον Ατρόμητο. Σημείο αναφοράς των δύο ομάδων εδώ και δεκαετίες είναι ο Λάκης Νικολάου. Ο Περιστεριώτης που απ’ τον Ατρόμητο πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ όπου διέπρεψε με τον «δικέφαλο αετό».

Ο Λάκης Νικολάου, ο γιατρός, είναι παράδειγμα ήθους στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο παλαίμαχος διεθνής αμυντικός βρέθηκε μια ανάσα από τον Παναθηναϊκό, αλλά η… θεά τύχη τον οδήγησε στην ομάδα της καρδιάς του.

«Ο Μίμης Παπαϊωάννου δεν πίστευε ότι ήμουν ΑΕΚτζής, μέχρι που ήρθε στο σπίτι μου, στο δωμάτιό μου, και είδε τον εαυτό του σε μία αφίσα από χαρτόνι που την είχα κολλήσει με αλευρόκολλα και είχε γίνει ένα με τον τοίχο και δεν ξεκολλούσε με τίποτα.

»Την είχα αγοράσει, όταν είχαμε κερδίσει τον Παναθηναϊκό στη “Λεωφόρο”. Είχα και μια ωραία φάση που είχε με την Ακαντέμικα, την οποία κερδίσαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια: έβρεχε, είχε γλιστρήσει ο αμυντικός και αυτός με την μπάλα κολλημένη στο πόδι του τον περνούσε από πάνω, την είχα κόψει από τις “Εικόνες”. Τότε με πίστεψε ο Μίμης», είχε αποκαλύψει ο Λάκης Νικολάου.

Ο άνθρωπος που φόρεσε για σχεδόν πέντε χρόνια τη φανέλα με το αστέρι δεν ξεχνά:

«Παίζοντας στον Ατρόμητο τέσσερα-πέντε χρόνια, χάνεις λίγο τη φίλαθλό σου ιδιότητα και γίνεσαι Ατρόμητος, σε ενδιαφέρει μόνο η ομάδα σου, δένεσαι με αυτήν. Δεν μπορεί η ομάδα της γειτονιάς σου, το σήμα, να φύγει ποτέ από μέσα σου.

»Πήγα στην ΑΕΚ, ύστερα από απαίτηση της Δέσποινας Παπαδοπούλου, η οποία ήταν ΑΕΚτζού και αδερφή του παλιού διεθνή δεξιού μπακ της ΑΕΚ, του Γάσπαρη.

»Ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιρικός παράγοντας και στον Ατρόμητο πολλά χρόνια. Ήταν Παναθηναϊκός και έπαιρνε πιτσιρίκο τον αδερφό μου, ο οποίος είναι δύο χρόνια μεγαλύτερός μου, και τον πήγαινε στο γήπεδο. Εμένα όχι.

»Είχα λοιπόν έναν πρώτο ξάδερφο από την Αμφιλοχία, ο οποίος σπούδαζε ιατρική, και μου έλεγε “κάτσε να φύγουν αυτοί και θα πάμε μαζί γήπεδο”, και πηγαίναμε με τα πόδια μέσω Αγίων Αναργύρων στη Νέα Φιλαδέλφεια και τρέχαμε να προλάβουμε, μέχρι να γυρίσουν οι άλλοι.

»Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι είχα έναν θείο, τον Χρήστο Νικολάου, αδερφό του πατέρα μου, ο οποίος ήταν φανατικός ΑΕΚτζής και ήταν τσαγκάρης με τσαγκαράδικο στις Παράγκες, κοντά μας, κι εγώ ξημεροβραδιαζόμουν εκεί, γιατί μας αγαπούσε πολύ ο θείος και το είχαμε σαν στέκι. Μάλιστα ερχόταν κι ο Σεραφείδης εκεί.

»Κι έγινε “προσηλυτισμός”… έτσι. Κούμπωσε μετά και με Κωνσταντινουπολίτισσα γυναίκα, κούμπωσε και το ότι υπήρξε μια εποχή που είχαμε ινδάλματα τον Νεστορίδη, τον Παπαϊωάννου, ήταν άτομα που σε έκαναν να είσαι ΑΕΚ. Μ’ άρεσε κι ο Δικέφαλος, μ’ άρεσε και η Βυζαντινή Ιστορία, παίζαμε με κάτι τσίγκινες ασπίδες και κόλλαγαν κάτι πράγματα επάνω, αετούς και διάφορα άλλα. Κόλλησα έτσι κι έγινα ΑΕΚ…»