Μητροπολιτική διοίκηση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ζήτησε ο Γιάννης Μπουτάρης
Την ανάγκη τροποποίησης του άρθρου 102 του Συντάγματος ώστε να προβλεφθεί η δυνατότητα θεσμοθέτησης της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως “Τοπικής Εξουσίας” και όχι απλώς ως “Τοπικής Διοίκησης”, και να προχωρήσει η θεσμοθέτηση της Μητροπολιτικής Διοίκησης τουλάχιστον για τα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, υπογράμμισε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, μιλώντας στο Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο Κεντρικής Μακεδονίας.
Εναλλακτικά προς τη συνταγματική αλλαγή, όπως είπε, υπάρχει η δυνατότητα τροποποίησης του υφιστάμενου νόμου, με σκοπό την ενίσχυση των μητροπολιτικών λειτουργιών Αθήνας και Θεσσαλονίκης και τη διοικητική αυτονόμησή τους από τις Περιφέρειες.
“Δυστυχώς, ακούγεται πως ούτε τώρα θα προχωρήσει η μητροπολιτική διακυβέρνηση. Στο μεταξύ, εμείς δεν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια. Προχωρήσαμε στην προώθηση της ιδέας των διαδημοτικών συνεργασιών στην πόλη” τόνισε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και υπογράμμισε ότι αυτές οι πρωτοβουλίες σαφώς είχαν κοινωνικό, οικονομικό και αναπτυξιακό όφελος.
“Στη Θεσσαλονίκη κάτι γίνεται, κάτι κινείται τα τελευταία χρόνια. Προχωράς στους κεντρικούς δρόμους και βλέπεις ανθρώπους από πολλές χώρες, που έρχονται για να διασκεδάσουν, να καταναλώσουν, να σπουδάσουν. Αυτό είναι μια κατάκτηση της διπλωματίας των πόλεων που ακολουθούμε και της πολιτικής που εφαρμόζουμε. Δε φτάνει όμως αυτό. Δεν έχουμε τα κατάλληλα θεσμικά εργαλεία για να ολοκληρώσουμε το όραμα μας” είπε ο Γιάννης Μπουτάρης και επανέλαβε την ανάγκη να ενισχυθεί θεσμικά ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης δήλωσε, επίσης, θετικός στο ενδεχόμενο να περάσει η είσπραξη και διαχείριση του φόρου ακίνητης περιουσίας στους ΟΤΑ, ενώ για τη σημερινή κατάσταση των δήμων σημείωσε -μεταξύ άλλων- ότι ο ίδιος ο νόμος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν ορίζει με σαφήνεια τους πόρους που θα κατευθυνθούν σε αυτήν, επισημαίνοντας πως δεν υπάρχει θεσμική αυτονομία των δήμων.
Παράλληλα, σχολίασε ότι οι τοπικές αυτοδιοικήσεις δεν έχουν ουσιαστικό λόγο για τις βασικές υποδομές που βρίσκονται εντός των ορίων τους και δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε τις πιο σημαντικές εκτάσεις και χώρους εντός της επικράτειάς τους να αξιοποιήσουν.