Νεανικός μόνο στη θεωρία

Διανύουμε την περίοδο της… θεωρίας! Της εύκολης ταμπέλας! Ο Παναθηναϊκός εισήλθε σε μία νέα εποχή, η οποία, θεωρητικά, θα στηριζόταν, σε αγωνιστικό επίπεδο, στην παραγωγή νέων παιδιών, στην αξιοποίησή τους και αργότερα στην πώλησή τους, προκειμένου να βρεθούν έσοδα για την ομαλή λειτουργία της ΠΑΕ.

Καλοδεχούμενο το σχέδιο, αλλά τελικά, τι θεωρούμε στην Ελλάδα «ανανέωση»; Τι ακριβώς εννοούμε, όταν λέμε ότι μία ομάδα στηρίζεται σε νεαρά παιδιά;

Λόγου χάρη, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πήρε το προσωνύμιο «μπέμπηδες», ακριβώς γιατί το 1956 ο Ματ Μπάσμπι στηρίχθηκε απόλυτα σε παίκτες από την ακαδημία της ομάδας, οι οποίοι είχαν μέσο όρο ηλικίας τα 22 χρόνια! Ο Παναθηναϊκός έχει καμία σχέση με το συγκεκριμένο μοντέλο; Πολύ δε περισσότερο, ο Γιάννης Αναστασίου στηρίζει τα πλάνα του σε αυτά τα νέα παιδιά ή χρησιμοποιεί παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας και ως εναλλακτικές βάζει τα… πιτσιρίκια; Επίσης, τι μέσο όρο ηλικίας έχει το «τριφύλλι»; Πλησιάζει, έστω, στα 22 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ;

Για να μην κατηγορηθούμε ότι καταφεύγουμε σε… θεωρίες, θα παρουσιάσουμε στοιχεία. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού διαθέτει 27 παίκτες. Οι 7 είναι πάνω από 30 ετών. Οι 5 είναι από 25 μέχρι 30. Οι 14 είναι από 20 έως και 25. Μόλις 2 παίκτες είναι κάτω από 20. Ο μέσος όρος ηλικίας στο ρόστερ του «τριφυλλιού» ανέρχεται στα 24,7 χρόνια! Εξετάζοντας επιδερμικά το θέμα και πάντα σύμφωνα με τα ελληνικά δεδομένα και τις νοοτροπίες που έχουν επικρατήσει στο εγχώριο ποδόσφαιρο, θα μπορούσε κανείς να πει πως ένας μέσος όρος περίπου στα 25 χρόνια δεν είναι αρνητικός για μία ομάδα που υποστηρίζει πως στηρίζεται κατά βάση σε νεαρούς παίκτες. Σε απόλυτη έννοια, όμως, απέχει έτη φωτός από τον χαρακτηρισμό «μπέμπηδες», διότι πολύ απλά δεν είναι… μπέμπηδες!

Έστω και έτσι, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μία μετρίως νεανική ομάδα. Ωστόσο, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο μέσος όρος του ρόστερ δεν μετράει, διότι πολύ απλά δεν παίζουν όλοι οι παίκτες. Σημασία έχει ο μέσος όρος των ποδοσφαιριστών στους οποίους πραγματικά στηρίζεται ο προπονητής.

Πραγματικός μέσος όρος 27 χρόνια
Εν προκειμένω, ο Γιάννης Αναστασίου. Ο κόουτς, λοιπόν, στηρίζει τα πλάνα του στην εμπειρία και όχι στα νιάτα. Ο μέσος όρος ηλικίας της ενδεκάδας που χρησιμοποιεί κατά κανόνα ο τεχνικός των «πράσινων» εκτοξεύεται στα 27 χρόνια! Και για του λόγου το αληθές, ας πάρουμε την ενδεκάδα που παρέταξε κόντρα στον Πλατανιά, στο νικηφόρο 3-2 της Κρήτης:
Κάτω από τα δοκάρια ξεκίνησε ο 35χρονος Κοτσόλης. Στην άμυνα αγωνίστηκαν ο 23χρονος Κουτρουμπής, ο 29χρονος Σίλντενφελντ, ο 21χρονος Τριανταφυλλόπουλος και ο 30χρονος Νάνο. Στη μεσαία γραμμή, το «τριφύλλι» παρατάχθηκε με τους Ζέκα (26), Δώνη (20) και Πράνιτς (33). Στην επίθεση έπαιξαν ο 22χρονος Καρέλης, ο 25χρονος Ντίνας και ο 33χρονος Πέτριτς. Μέσος όρος ηλικίας της συγκεκριμένης ενδεκάδας είναι τα 27 χρόνια! Σε αυτούς, προσθέστε ότι συνήθως στο κέντρο αγωνίζεται ο 32χρονος Μέντες και στην επίθεση ο 28χρονος Μπεργκ, ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο τον μέσο όρο!

Για να μη γελιόμαστε, ο Παναθηναϊκός θεωρητικά θέλει να στηριχθεί σε νέα παιδιά, αλλά στην πράξη ο Γιάννης Αναστασίου προτιμά τους έμπειρους, ενώ και ο Νίκος Νταμπίζας, που φροντίζει για την ενίσχυση του ρόστερ, καταφεύγει σε λύσεις… μεγαλύτερων ηλικιών, όπως λόγου χάρη η φετινή μεταγραφή του 31χρονου Μπούρμπου και η αντικατάσταση του 21χρονο Καπίνο από τον 30χρονο Λουκ Στιλ.

Τα πετυχημένα παραδείγματα
Ενδεχομένως να μην μπορεί κανείς να κατακρίνει τον συνδυασμό εμπειρίας και νιάτων, τον οποίο φαίνεται πως προσπαθεί να πετύχει ο Παναθηναϊκός. Όμως καταρρίπτεται η «καμπάνια» της ομάδας που στηρίζεται στην ακαδημία της. Με εξαίρεση τον Λαγό και τον Δώνη, που παίρνουν περισσότερο χρόνο συμμετοχής, και τον Τριανταφυλλόπουλο, που αγωνίζεται βασικός, η ενδεκάδα του «τριφυλλιού» απαρτίζεται από παίκτες που έχουν έρθει με μεταγραφή και είναι μεγαλύτερης ηλικίας από εκείνη που θα τους χαρακτήριζε… μπέμπηδες!

Ως εκ τούτου, αρχίζει να καταρρέει και το πλάνο ανάδειξης παικτών από την ακαδημία και πώλησής τους στο μέλλον σε ευρωπαϊκές ομάδες. Ο Καπίνο ήταν προϊόν της προηγούμενης κατάστασης και όχι του «νέου Παναθηναϊκού». Εφόσον η διοίκηση έχει στόχο να προωθεί νέους παίκτες στην αγορά, ώστε να καλύπτει το κόστος των λειτουργικών της αναγκών, θα πρέπει να ποντάρει περισσότερο στα νέα αυτά παιδιά και να τα εμπιστευθεί. Η συγκεκριμένη επιλογή κάθε άλλο παρά εύκολη είναι, αλλά αξίζει τον κόπο, όπως το έκαναν αρκετές ομάδες κατά το παρελθόν.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα; Η Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα. Στηρίχθηκε στους πιτσιρικάδες της ακαδημίας της και κατάφερε να αναδείξει ορισμένους από τους μεγαλύτερους παίκτες στον κόσμο, όπως οι Μέσι, Ινιέστα, Τσάβι και πάει λέγοντας. Ή η Μπορούσια Ντόρτμουντ του Γιούργκεν Κλοπ. Ή ο Άγιαξ του Κλάιφερτ, του Κανού και του Όβερμαρς. Ή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, με τους Μπέκαμ, Γκιγκς και τους αδελφούς Νέβιλ.

Ο Παναθηναϊκός δεν δέχεται πίεση από πουθενά. Ο κόσμος τον στηρίζει και πιστεύει στα νέα παιδιά που αναδεικνύονται από τα «σπλάχνα» της ομάδας. Μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα των ομάδων που προαναφέραμε, αρκεί οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις τύχες του συλλόγου και το τεχνικό τιμ να μη «λένε» μόνο ότι φτιάχνουν ομάδα με νέους παίκτες, αλλά να αποδείξουν την τόλμη τους, να το εφαρμόσουν στην πράξη.