Ο «Γολγοθάς» τού να είσαι οικογενειάρχης

Ο Μάρλον Μπράντο-«Βίτο Κορλεόνε» στον «Νονό» ισχυρίζεται πως δεν είναι άνδρας όποιος δεν φροντίζει την οικογένειά του. Αν πάμε τη σκέψη του ένα βήμα παραπέρα, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε και πως η πολιτεία η οποία δεν ενδιαφέρεται για τις οικογένειες εντός της επικράτειάς της δεν είναι… πολιτεία!

Του Γιάννη Συμεωνίδη

Aν τα προβλήματα είναι δεδομένα για τις «κλασικές», πυρηνικές φαμίλιες, αυτά γιγαντώνονται όταν οι γονείς καλούνται να αναθρέψουν και να συντηρήσουν τρία και περισσότερα παιδιά ή όταν ένας γονέας πρέπει να καλύψει το κενό και του δεύτερου. Κι όλα αυτά, ενώ η Ελλάδα είναι πλέον η τρίτη πιο «γερασμένη» χώρα τού κόσμου. Για πρώτη φορά, μάλιστα, μετά το 1921 οι γεννήσεις έπεσαν στις 100.300, ενώ οι θάνατοι αυξήθηκαν στις 116.000…

Στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 200.000 πολύτεκνες οικογένειες (ως τέτοιες λογίζονται νομικώς όσες έχουν περισσότερα από τρία παιδιά), οι οποίες αντιμετωπίζονται από τις φορολογικές αρχές σαν να ήταν άτεκνες. Διαβάζεται απίστευτο, αλλά στο δικό μας σύστημα τα παιδιά θεωρούνται τεκμήρια και οι γονείς τους πληρώνουν τους ίδιους φόρους με τους άτεκνους. Ύστερα από την κατάργηση του αφορολόγητου για τα παιδιά, οι γονείς με τέσσερα τέκνα επιβαρύνονται με επιπλέον 65.000.000 ευρώ στη φορολογία εισοδήματος σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο. Προφανώς η επιβάρυνση είναι μεγαλύτερη για τους γονείς με περισσότερα παιδιά. Κι όλα αυτά γιατί ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, ήθελε να «χτυπήσει» τους πολύτεκνους εφοπλιστές, λες και ο μέσος πολύτεκνος διαθέτει από ένα στόλο…

«Τα έχουμε πει, αλλά δεν γίνεται τίποτα»

Παραλλήλως, η κυβέρνηση «φρόντισε» να καταργήσει επιδόματα όπως της ισόβιας σύνταξης στην πολύτεκνη μητέρα με το πρόσχημα πως θα εξοικονομούσε 86.000.000 ευρώ. Κι όλα αυτά σε μια χώρα όπου το 20% του πληθυσμού της είναι άνω των 65 ετών. Την ίδια ώρα, η ανεργία πλήττει πολύ περισσότερο την τάξη των πολύτεκνων, οι περισσότεροι από τους οποίους αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.

Ο Βασίλης Θεοτοκάτος είναι πρόεδρος της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ). Μιλώντας στην «Α» τονίζει πως εάν συνεχίσουμε με τα ίδια μυαλά δεν μπορεί να έχει μέλλον αυτό το έθνος και δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα θετικό. Ο ίδιος, μάλιστα, θέτει ως προτεραιότητα την επαναφορά τού αφορολόγητου για τα παιδιά: «Το κράτος κυνηγά ανελέητα τους πολύτεκνους. Το χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται ελπίδα από πουθενά. Τα έχουμε πει και σε προσωπικό επίπεδο στους πολιτικούς, αλλά δεν έγινε τίποτα».

Η πατέντα με το επίδομα «καίει» τους τρίτεκνους

Όπως είναι λογικό, ούτε οι τρίτεκνοι –περίπου 250.000 οικογένειες– βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ παλαιότερα το σχετικό επίδομα το έπαιρνε και το τελευταίο παιδί μέχρι την ηλικία των 23 ετών, από πέρυσι οι τρίτεκνοι παίρνουν 500 ευρώ για το κάθε παιδί, με την προϋπόθεση ότι η οικογένεια έχει τουλάχιστον τρία προστατευόμενα παιδιά. Με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο, δεν λαμβάνεται υπόψη η κοινωνική πραγματικότητα, η οποία θέλει τους γονείς να αναγκάζονται να συντηρούν και τα άνω των 23 χρόνων παιδιά τους, τα οποία δεν βρίσκουν εργασία ούτε «με το κιάλι». Σήμερα, όμως, όταν ένα από τα τρία παιδιά ενηλικιωθεί, η οικογένεια χάνει αυτομάτως 1.500 ευρώ.

Τουλάχιστον οι τρίτεκνοι κατόρθωσαν να επανέλθει το καθεστώς των μεταγραφών των φοιτητών παιδιών τους σε πανεπιστήμια τα οποία βρίσκονται είτε στην πόλη τους είτε κοντά σε αυτήν, προκειμένου να γλιτώνουν ενοίκια. Κι αυτό μολονότι το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε κρίνει αντισυνταγματικό το δικαίωμα που δινόταν στα παιδιά των τρίτεκνων και πολύτεκνων να εισάγονται σε σχολές με λιγότερα μόρια από τα υπόλοιπα.

Στο μεταξύ, η υψηλή φορολόγηση είναι ζήτημα και για τους τρίτεκνους: «Δεν είναι δυνατό να είχαμε 23,5% αφορολόγητο πριν μερικά χρόνια και τώρα να φορολογούμαστε σα να μην είχαμε παιδιά. Αυτό είναι παράλογο. Έχουμε κάνει συμβολικές κινήσεις “παράδοσης” των παιδιών μας στις εφορίες για να τονιστεί η αδικία που υφιστάμεθα. Δεν είναι δυνατόν τα πάντα να υπολογίζονται με τεκμαρτά εισοδήματα. Είναι πολλοί που τον καιρό τής ευμάρειας μπορεί να αγόρασαν ένα σπίτι κι ένα αυτοκίνητο, αλλά σήμερα έχουν μηδενικό εισόδημα», υπογραμμίζει στην «Α» ο κ. Μανώλης Αχλαδιανάκης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Πολυμελών Οικογενειών με Τρία Τέκνα Ελλάδος (ΟΠΟΤΤΕ).

Μονογονεϊκές οικογένειες χωρίς εκπαίδευση…

Σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, μονογονεϊκή οικογένεια θεωρείται αυτή που το παιδί ή τα παιδιά έχουν χάσει τον ένα γονέα τους, καθώς και τα εκτός γάμου, όχι όμως αυτά που οι γονείς τους έχουν χωρίσει. Με βάση αυτά τα δεδομένα και την απογραφή τού 2011 οι μονογονεϊκές οικογένειες φτάνουν τις 50.000, ενώ οι διαζευγμένες το τρομακτικό νούμερο των 500.000. Η πολιτεία είχε αφήσει, εξάλλου, διαχρονικά τόσα «παράθυρα» ανοιχτά (ορισμένα παραμένουν ακόμα) ώστε να χαρακτηρίζονται μονογονεϊκές και οικογένειες με χωρισμένους γονείς προκειμένου να απολαμβάνουν προνόμια όπως επιδόματα ή περισσότερα μόρια για προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ.

Η Μαίρη Γεωργιάδη, συντονίστρια του Κέντρου Στήριξης Οικογενειακών Σχέσεων της ΜΚΟ Γονεϊκή Ισότητα για το Παιδί (ΓΟ.ΝΙΣ.), εκφράζει στην «Α» το παράπονο πως οι πραγματικά μονογονεϊκές οικογένειες δεν απολαμβάνουν των ευεργετημάτων που τους δίνει η πολιτεία, γιατί μπαίνουν μπροστά οι διαζευγμένοι, οι οποίοι διεκδικούν τα ίδια προνόμια μέσα από τα «παράθυρα» του νόμου.

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα, πάντως, είναι η απουσία ενός από τους δύο γονείς στην καθημερινότητα. Χρειάζονται και οι δύο για την ανατροφή τού παιδιού. Σε διαφορετική περίπτωση είναι πολύ πιο πιθανό να αναπτύξει επιθετικότητα κι άλλου είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές. Τα συμπτώματα του παιδιού είναι τα συμπτώματα του ζευγαριού. Αν οι γονείς δεν είναι καλά, δεν μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους. Δυστυχώς, όμως, δεν εκπαιδεύεται ο κόσμος», παρατηρεί η κα Γεωργιάδη.